Het is een uurtje of 05:00 in de ochtend als we wakker gefloten worden door de vele vogels rondom onze boot. Voorzichtig openen we onze ogen en in de zonsopgang scheren enkele zwaluwtjes over het water heen. We schrikken alle 2 licht van de tijd maar goed het is niet anders. We bestuderen onze klamboe op ongedierte en besluiten dat het veilig genoeg is om uit bed te komen. Er is schoon water aan boord en we nemen alle 2 een korte maar koude douche waarna het ontbijt al op tafel staat. Heerlijke pancakes voor mij en toast gebakken in boter voor Nita.

Het is 07:00 uur als we wegvaren vanaf onze slaapplaats door het nog nevelige gebied. Het duurt niet lang voordat we de eerste aapjes van boom naar boom zien springen en elkaar op de vroege ochtend aan het vlooien zijn. Terwijl we voor op de boot genieten van het uitzicht en stiekem af en toe nog een beetje liggen te dutten spotten we een Orang-oetan hoog in een boom. Hij heeft zich goed verstopt en het lukt ons niet een mooi plaatje van hem te maken. Na 2 uurtjes gevaren te hebben komen we aan bij Pondok Tanggui. Dit is een kamp waar de Orang-oetans worden voorbereid op een terugkeer in de natuur. We worden afgezet en na een sprong op een gammele steiger moeten we een misschien nog wel wat gammeler houten brug over van een metertje of 50. Overal waar je loopt kraakt het en heb je het idee dat je straks een meter of 2 naar beneden gaat vallen. Gelukkig komen we er heel vanaf en na een wandeling van ongeveer 1 km komen we aan bij de voederplek. Eerder op de ochtend is er een Cruiseschip aangekomen van National Geographic en het staat hier helemaal vol met natuurfotografen en spotters met camera's zo groot als een machinegeweer. De aapjes laten lang op zich wachten en na een klein half uurtje komen de eerste tevoorschijn waaronder een Orang-oetan met een baby. Ze pikken enkele bananen en drinken wat waarna ze ook snel weer weg gaan. Gelukkig houdt de grijze Cruisetour van Natgeo het hierna voor gezien en hebben wij nu alle tijd om de schuwe apen die nog komen te zien en te fotograferen. Na een uurtje zijn ze toch wel schaars en lopen wij terug naar de boot om de tocht te vervolgen.

We varen een poosje als we worden geroepen. Er zit weer een Orang-oetan te chillen in een boom en ons lekker aan te staren als we zachtjes voorbij varen, wie is hier nu aapjes aan het kijken haha. Na een paar foto'tjes gemaakt te hebben is het lunchtijd en er staat een lekker kommetje soto klaar. Natuurlijk is dit niet het enige want overal in Indonesië word je bijna bewusteloos gegooid met eten. Het dampende kommetje wordt omringd door een groot bord mie, gebakken kip, gebakken tempé, rijst en stukken meloen. We doen ons best en smullen maar het gaat ons toch echt niet lukken om dit allemaal op te krijgen. Met een lekker bakje koffie na de lunch buiken we heerlijk uit op de voorkant van de boot terwijl we dieper de bossen invaren. Je hoort overal geluiden vandaan komen en je komt dan ook ogen tekort om alles maar te zien en te volgen.

In de verte zien we een drukte van klotoks en het is duidelijk dat we bij onze volgende bestemming zijn aangekomen. We moeten overstappen op een andere klotok die voorbij vaart en vanaf daar worden we nog half varend gedropt op weer een gammel uitziende steiger alleen is deze nog iets hoger dan de vorige. Eenmaal boven zien we dat de houten brug waarover we moeten ook veel langer is dan de vorige. We hebben geen keus en lopen voorzichtig de brug over als onze gids op enkele rotte planken stapt en het nog maar eens duidelijk wordt dat we heel voorzichtig moeten lopen en vooral niet te hard moeten stampen. Terwijl we vooruit kijken zien we dat de brug minimaal 500 meter lang is en zijn dan ook blij als de laatste 100 meter er behoorlijk nieuw uit ziet. Inmiddels zien we dat we Camp Leakey hebben bereikt. Dit is een van de oudste Orang-oetan rehabilitatie centra en onderzoek centra en hebben menig keer in, hoe kan het ook anders, de National Geographic Magazine gestaan. We bezoeken eerst het informatie centrum waar veel bizarre verhalen zijn te lezen. Met name het verhaal dat het leefgebied en de bossen op Kalimantan worden platgebrand om hier speciale palmen te planten waar dan vervolgens palmolie van gemaakt wordt. Nog niet zo heel lang geleden is dit fout gegaan waardoor meer dan 20.000 Orang-oetans zijn omgekomen. Dit betrof toendertijd 1/3 van de gehele populatie op Kalimantan/Borneo. Gek om te beseffen dat dit alles de oorzaak is doordat wij behoefte hebben aan producten met palmolie want Europa is nog steeds de grootste afnemer van palmolie ter wereld en verwerkt dit in producten als voedsel, bodylotion, douchgel en make-up. Gelukkig worden er ook leukere dingen weergegeven en zien we de stambomen van de Orang-oetan populatie die leeft in dit gebied.

We moeten weer verder en na een wandelingetje komen we de eerste Orang-oetans tegen. Twee in een boom en verderop ligt er eentje midden op de weg te chillen. Voorzichtig lopen we langs hem heen en poseren we enkele metertjes achter hem als de gids een foto van ons maakt. De aap lijkt het allemaal wel prima te vinden en krabt nog even aan zijn kont voordat die zijn ogen sluit en lekker gaat slapen. Op weg naar de voederplek komen we nog een Orang-oetan tegen die op zijn gemakje langsloopt en ons er maar raar uit vindt zien. Wij vinden dat ook van hem, aangezien hij, Thomas, een groene voet heeft en na wat navraag blijkt hij enkele schilders gepest te hebben door hun verf af te pakken maar helaas voor hem is dit niet helemaal goed gegaan. Omdat hij er verder geen last van lijkt te hebben laten de wetenschappers hem lekker zijn gang gaan waardoor iedereen nu zijn ondeugdslitteken kan waarnemen.
Bij de voederplek aangekomen nemen we iets wat achteraan plaats omdat het helaas behoorlijk druk is door onze NatGeo fanboys. Het duurt even voordat de apen zich laten zien maar met veel geluid en knakkende bomen geven ze aan onderweg te zijn als ineens van diverse hoeken en uit lage struiken de Orang-oetans tevoorschijn komen. Ze genieten allemaal van de banaantjes en smullen lekker als ze ineens allemaal snel weg zijn. Vaak betekent dat maar een ding: de baas komt eraan. Langzaam komt er een hele grote en breedkoppige Orang-oetan aan welke zich tegoed doet aan de diverse fruitsoorten die voor hem zijn klaargelegd. Volgens mij is het tijd om de mensen te gaan pesten want plots staat hij op en loopt richting een groepje links van ons. Iedereen springt op en de vrijwilligers proberem hem te lokken met wat lekker fruitsnoepjes. Gelukkig voor hen lukt dit en het mannetje gaat weer op zn gemak zitten. Zodra hij klaar is en langzaamaan vertrekt beweegt de jungle weer. Voorzichtig komen de vrouwtjes waarvan veel met een baby weer terug en smikkelen verder van de banaantjes. Cool om te zien hoe er steeds meer apen bijkomen en plots achter je langs lopen.

Het is al bijna 16:00 uur en dat betekent dat we het kamp uit moeten. We kiezen voor de weg terug buiten het 'toeristen' pad om en lopen door de jungle op zoek naar spannende dingen. Het duurt dan ook niet lang voordat we 3 Orang-oetans tegenkomen welke bezig zijn een termietennest te slopen en uit de kapot geslagen stukken de termieten op te slurpen. Dit alles is op een meter van ons vandaan en het is zo gaaf dit te zien! Zo een voederplek is leuk maar dit natuurlijk vele malen beter. We besluiten de aapjes met rust te laten en lopen verder. Krijgen uitleg over bomen en zien de meest hoge en brede bomen voorbij komen als we de gids ineens voorover zien bukken. Hij wijst ons een gat in de grond aan met daaromheen wat spinnenrag en het blijkt een actief Tarantula spinnennest te zijn. Voorzichtig maar bang maak ik een foto en Nita springt er 6 meter overheen. We lopen weer verder en komen langs bomen met lianen. Het pad waarover we nu gaan lopen is van lianen en aarde maar zweeft eigenlijk boven de grond. Je ziet dit niet met het blote oog maar terwijl we lopen voelen en zien we de hele grond onder onze voeten bewegen. Voorzichtig maar toch ook verbaasd lopen we verder waar ik even later als Tarzan in een liaan voorbij mag slingeren.
Aangekomen bij de steiger spotten we nog een grote hagedis die achter een baby eekhoorn aan zit maar dit verliest en klimmen weer aan boord van onze Klotok. We varen een stukje waar we even later aanleggen om hier weer de avond door te gaan brengen. Terwijl we heerlijk ontspannen pakt de crew hun hengeltjes en halen ze het ene na het andere visje binnen.

Zodra het donker is, wordt het eten geserveerd en het is zoals gewoonlijk weer smullen. Met een lekker visje en rijst en groenten en enz enz enz vullen we onze buikjes terwijl het bed weer gereed gemaakt wordt voor de nacht. Klamboe wordt er omheen gehangen zodat we dalijk safe kunnen slapen en daarna nemen we het programma door voor morgen. We bezoeken een nieuwe plek en aan het einde varen we terug langs de eerste voederplaats waar we onze trip begonnen zijn. Net voordat we willen gaan slapen worden er 2 slangen naast onze boot gespot. Na ze even bekeken te hebben worden ze weggejaagd. Arme beesten, maar toch iedereen wil met een rustig gevoel slapen vandaag.

Geschreven door Nies