Vandaag ook geen enge tyfoon wolken en lucht te bekennen, dus we konden met een fijn gevoel de dag starten met verse bakken koffie en ontbijt. Druk schema vandaag dus we moesten op ons fitst zijn.

We hadden besloten vandaag fietsen te huren, wat in de buurt bij ons appartement kon, zodat we wat meer van de omgeving konden zien dan steeds in slaap te vallen in de bus. Fietsen konden we huren bij een grote boekwinkel met een Starbucks erin, hier hadden ze voor ons twee flits uitziende fietsen klaar staan. Ze leken op vouwfietsen, maar ze waren alles behalve vouwbaar. Het waren elektrische fietsen met 7 versnellingen en drie verschillende motor levels. Heel fijn, betekent dus dat we heuvel op niet onze energie hoefden te verspillen en we als raketten over de weg konden schieten!
We hadden van tevoren al een beetje op het verkeer gelet, op zich fietsen de fietsers grotendeels op de autobaan, maar ook deels over de stoep wat ook af een toe een gecombineerde voet- en fietspad is. Auto's rijden hier gewoon geordend en netjes, af en toe rare situaties met de stoplichten, waar meerdere kanten tegelijk op groen springt, maar zelfs dat gaat goed en geordend. Dus wij zagen totaal geen gevaar in het fietsen, alleen voor ons heel belangrijk om te onthouden was dat we aan de linkerkant van de weg moesten blijven fietsen. Ook heuvel af haalden we hele hoge snelheden, Es had op zijn teller een keer een snelheid gehaald van 35 km/u!

Onze eerste stop was de Fushimi Inari Shrine met de bekende torii, oftewel de duizenden oranje gekleurde poorten. Het was ongeveer een fietstocht van 30 minuten en moesten één keer onderweg stoppen om te kijken of we nog de goede kant op gingen. Menige heuvels op en af kwamen we tegen. Mijn eerste heuvel had ik de motor nog niet echt onder controle terwijl ik Es zo weg zag schieten. Ik had nog nooit op een elektrische fiets gezeten dus ik verwachtte eigenlijk dat hij automatisch zou meehelpen met de heuvel, maar dat moest dus zelf bediend worden. Helemaal uitgeput kwam ik Es dan eindelijk weer eens tegen die mij even liet zien welk knopje ik moest indrukken. Heel fijn dat ik dit wist, vanaf dat moment continu een hulpmotor ingeschakeld. Ik denk dat we die voor thuis ook maar moeten aanschaffen..

Eenmaal aangekomen bij onze eerste bestemming werden we begroet door een enorme mensenmassa tussen allerlei souvenirwinkeltjes en eettentjes. We hadden onze fietsen gestald en zijn verder gaan lopen. De eerste poort werd snel gespot en wisten dat er gauw meer zouden volgen. Eerst kwamen we bij een grote tempel aan, waar heel veel geld werd uitgegeven aan wijze spreuken en wensen die ze daar verkochten voor de goed gelovigen. Het leek wel een grote krasloten winkel, allemaal mensen liepen met wel 5 verschillende blaadjes volgekladderd met tekstjes wat dan voor geluk zou zorgen en men kon ook zelf een wens op een blaadje schrijven en aan een soort van wensboom hangen.

Iets verder was dan de eerste rij met oranje poorten te zien. Deze poorten gingen helemaal door naar boven een heuvel op naar het belangrijkste heiligdom op heel dat heiligdommen-gebied. We gingen een poging wagen en hadden een hoop plaatjes geschoten. De meeste poorten waren al vervangen na veroudering, maar er waren er ook nog een hoop aan vervanging toe.
We waren ondertussen al een aardig eind op weg naar boven gelopen. Het was erg vies warm en kleffig dus erg prettig was het niet. Af een toe een pitstop om onszelf te voorzien van wat water en even al het zweet afvegen. Ongeveer halverwege  (althans we dachten dat het ongeveer halverwege was) zagen we een klein cafeetje waar ze ook frisdrank verkochten en we vonden dat we een ijskoude Coca-Cola wel hadden verdiend.
Daarna hebben we nog even verder doorgelopen, maar toen we merkten dat alles verder omhoog er hetzelfde eruit zou zien en er eigenlijk maar geen eind aan kwam en wij er eigenlijk wel genoeg van hadden, waren we aan the long way back begonnen. Nu leek omhoog gaan heel zwaar, maar het neerdalen was nog net iets naarder, omdat je continu bezig bent met coördineren om niet onderuit gaan. Allemaal ongelijk treden, kapotte treden, langzame mensen etc. Kortom, lichte krampjes in kuitjes en bovenbeentjes.
Aan het begin nog even snel wat komkommer sushi's naar binnen gewerkt na al die calorieën die we hadden verbrand en toen weer richting fiets op naar bestemming twee: de Sanjusangendo tempel.

Ook deze locatie makkelijk kunnen vinden op de fiets (lang leve Google maps), parkeerden weer onze fietsen en liepen richting ingang. Uiteraard werd hier een entreeprijs gevraagd en er werd ons direct duidelijk gemaakt dat we absoluut geen foto's mochten maken!
Bij binnenkomst kregen we een plastic zakje om onze schoenen in te doen, want zoals in de meeste tempels, is het niet toegestaan om de tempel met schoenen te betreden. We herkenden bij de eerste stap al meteen de geur van wierook en zagen toen de beelden staan waar deze tempel zo bekend om staat, namelijk om de 1001 standbeelden van de boeddhistische godheid Kannon, the Goddess of Mercy. In het midden van de hal zit een hele grote Kannon, wat dus aan beide kanten 500 van levensgroot formaat standbeelden heeft staan, in tien rijen met op iedere rij 50 beelden. Alle Kannon standbeelden hebben 11 hoofden en denkbeeldige 1000 armen. In werkelijkheid hebben ze maar 42 armen per stuk, de bedoeling is om ze te vermenigvuldigen (min de 2 normale armen) met de 25 werelden die elk een andere kracht hebben (om hier meer over te willen weten, zou ik maar beter even internet informeren..).

Na dit tempel bezoek, wilden we onze fietstocht voortzetten en doorgaan naar bestemming 3: de Geisha district Gion.
We hadden een hoop verwacht van deze wijk, omdat de Lonely Planet het hier veel over heeft en TripAdvisor ook wel redelijk positief was en vonden dat het zeker de moeite waard was om te bezoeken. Nou oké wij dus met ons goede gedrag richting Gion, was alles zo goed als uitgestorven. Geen Geisha of levendige straatjes te bekennen. Bleek dat wij er te vroeg  waren. De theeceremonies beginnen daar dus pas 's avonds en alles gaat dan dus ook wat later open. Dat was mooi pech dus. Snel maar weer weg en door naar bestemming 4: de Kiyomizudera Tempel.

Maar vanaf hier liep het wat stroefjes, de Alles-in-1 op Reis bundel van Es was voor de dag al bijna op, waardoor Google maps wat meer moeite had met laden en hierdoor niet meer duidelijk werd waar we heen moesten. Enige irritaties ontstonden en besloten maar op de bonnefooi te gaan fietsen en kijken of we de goede richting op gingen. Toen kwamen we aan bij een ander tempel park, waar we de naam eigenlijk niet van hebben opgeslagen en besloten maar hierheen te gaan. Meneertje werd een beetje hangry dus had er maar wat eten in gestopt en mezelf ook maar voorzien van een lekker softijsje.
Toen alles weer koek en ei was, hadden we eigenlijk geen zin meer om allemaal trappen te beklimmen en besloten er eigenlijk wel een eind aan te breien. Onderweg terug kwamen we dicht bij de boekwinkel nog een tempel tegen en wilde daar ook nog wel even langs. Maar ook hier hadden we geen zin meer in uiteindelijk omdat we merkten dat heel veel tempels hier toch wel veel van elkaar gelijk hebben (allemaal oranje achtig gekleurd en puntige hoekdaken en waarschijnlijk betalen voor iets waar we onze schoenen niet voor aan mochten houden) en zijn toen, na een pitstop bij de Starbucks, weer richting appartement gegaan.

In het appartement hadden we een lekkere frisse duik in de douche genomen en TripAdvisor gevraagd om een goed restaurant op loopafstand te adviseren. Deze wees ons op een sushi restaurant waar ze sushi serveren vanaf een lopende band, waar de sushi's voor je neus verschijnt en je ze van de band af kunt pakken en op kunt eten. Onderweg kwamen we een ander sushi restaurant tegen en besloten gewoon lekker daar plaats te nemen. Twee heerlijke sushi sets werden voor ons bereid met Es nog een extra miso soepje en ik een Udon noedels soep, omdat de miso soep mij stiekem nu al uit m'n neus komt.
Buikje weer gevuld met verse (maar echt verse) rauwe vis, onderweg terug nog even een ontbijtje gescoord voor de volgende ochtend en weer richting ons appartement waar we nog wat na chillen met een kop thee.

Geschreven door Nies