Vandaag was het dan zo ver, we gaan beginnen aan ons duikbrevet voor open water. Met gezonde spanning werden we allebei gewekt door de wekker om 7 uur. Even snel een verfrissende douche genomen onder de hele koude douche, gelukkig hierdoor meteen goed wakker geworden en schoven daarna aan voor het ontbijt.
Na het ontbijt moesten we onze wetsuit gaan passen, maskers, vinnen en waterschoenen uitzoeken en dan konden we richting de boot. Het water stond redelijk hoog aan het strand, we konden zo de boot op vanaf het resort. Het water was in het begin al zo helder, maar ook tegelijkertijd zo vervuild door de inwoners van Manado wat hier allemaal naartoe is gedreven. Dat verpestte het wel een heel klein beetje. We vaarden vanaf het resort eerst door een soort van lagune het open water op, daar moesten we ook nog even goed uitkijken of er niet over snorkelaars heen werd gevaren, vervolgens ging het gas erop en maakten we redelijk wat vaart om zo naar onze eerste duikspot te varen.

Het was ongeveer een half uurtje varen toen we de eerste spot bereikten voor de ietwat ervarener duikers, wij werden, samen met nog een meisje, ergens iets verderop gedropt waar het nog wat ondieper was om te starten. Op de boot had onze duikinstructeur al een korte uitleg gegeven over de oefeningen die we in het water zouden gaan uitvoeren. Estevan en ik kenden deze al van onze discover scuba diving van twee jaar geleden. Hierna trokken we onze wetsuits aan, deden de riem net gewichtjes om (zodat je ook daadwerkelijk beneden komt en blijft), trokken zittend ons trimvest aan waar de duikfles aan vastgekoppeld zat en moesten heel voorzichtig opstaan, omdat er opeens een heel zwaar gewicht aan je rug hangt. We moesten op het randje zitten en goed ervoor zorgen dat je niet al overboord viel door het zware gewicht, want eerst moesten de vinnen nog aan. Zodra dat gebeurd was, moesten we ons achterover laten vallen het water in. Gelijk merkte ik al dat ik weer een bril had waar in het puntje van de neus water bleef zitten, omdat ik nou eenmaal een plattere, Aziatische neus heb en daar dus ruimte over is voor, water. Tja niks aan te doen helaas.
We lieten ons zakken naar ongeveer zes meter waar we onze oefeningen moesten uitvoeren. Dit waren oefeningen als de regulator uit de mond halen en dan weer in je mond doen en dan het water uit je mond weg zien te krijgen, water in je bril laten lopen en dit er weer uit zien te krijgen en als laatst de hele bril van je hoofd af halen en dat pas weer na 20 seconden opzetten. Het scheelde dat ik dit twee jaar geleden onverwachts moest doen omdat ik problemen had met mijn duikbril, dus ik wist wat me te wachten stond, Estevan vond het een vrij nare oefening, maar het is hem uiteindelijk wel gelukt. Hij kreeg er ook een onderwater high-five van de instructeur bij.

En toen was het tijd voor het echte werk. We gingen erop uit. Helaas was er in dit gedeelte niet zo heel veel te zien, maar het was meer een trip om aan het gevoel te kunnen wennen. En dat ging aardig goed. We hadden denk ik wel een klein uurtje de boel verkend en klommen daarna weer op de boot. Dat was ook nog een gedoe zeg. Opeens voelde je weer dat er een hoop gewicht aan je hangt en je daardoor dus goed moest opletten om niet achterover te kukelen. De laatste stap van het trappetje was ook veel te groot voor mijn te korte benen waardoor het voor mij beetje onmogelijk werd om en op mijn balans te letten en aan boord te komen. Gelukkig was de crew zo lief om mij te helpen.
Op de boot hebben we ongeveer driekwartier gewacht tot we weer ons voor een tweede duik konden klaarmaken. Dit keer zouden we naar een diepere plek gaan tot ongeveer 12 meter, langs een hele mooie rif aan de ene kant, en een heel donker open gat aan de andere kant. Een fun-dive zoals ze dat noemen.

Nou, en of het een fun-dive was! Vanuit de boot konden we al zien hoe het rif een beetje liep, zo helder was het water. Eerst weer hetzelfde protocol gevolgd, achterover van de boot af gesaltoot en daar gingen we dan. Er stond een lichte stroming dus daar moesten we ook rekening mee houden. Het duurde niet lang of we zagen de eerste schildpad rustig naar de oppervlakte toe zwemmen om een hapje adem te nemen. Wat blijft dat toch een mooi gezicht! We hadden niet veel tijd om lang naar hem te kijken, want de volgende zwom ons alweer voorbij. We keken naar links het rif op, lag daar een hele grote te slapen. Zo'n grote hadden we echt nog nooit gezien. Denk wel richting 1,20 m. Wauw wat een hoop en dat terwijl we nog niet eens zo lang in het water waren!

Halverwege kreeg ik een beetje het idee dat ik te dicht op het rif zwom en probeerde er met man en macht wat afstand van te nemen. Doordat ik hier zo op gefocust was, zag ik iedereen opeens naar iets wijzen vlak in mijn richting. Ik draaide me snel om en zag dat er een hele grote schildpad recht op mij af zwom! Of ja eigenlijk zwom ik in zijn pad. Hooo snel aan de kant, voordat ik een schildpad kop. Hij kwam zo dichtbij, we keken elkaar even aan en hij zwom daarna rustig verder. Ik kon hem gelukkig nog wel op tijd ontwijken, alleen één van zijn vinnen raakte mij nog net aan op mijn linkerschouder. Dat was een bijna-botsing-ervaring en gelijk zo dichtbij kunnen komen zonder dat hij zich bedreigd voelde. Echt prachtig.
Verder onder water nog veel meer gezien, mooie vissen en uiteraard nog veel meer schildpadden. In het begin probeerden we ze te tellen, maar dat lukte op een gegeven moment echt niet meer, zoveel hadden we er gezien. Met een voldaan gevoel konden we ook weer de boot beklimmen. Estevan 10 minuutjes eerder omdat hij net ietsie sneller door zijn lucht heen was, dus die kon met een andere groep van onze boot mee naar boven. Aan boord keken we elkaar weer aan vol met vreugde in de ogen en ongeloof dat we zoveel mooie wezens onder water hebben mogen zien.

En toen was het weer tijd om te gaan. We kwamen rond 13 uur terug en kregen direct een lunch voorgeschoteld. Lekker stuk gebakken tonijnmoot met mihoen en sayur lodeh. Dat was weer smullen.
Na het eten gingen we het zout van ons afwassen en een verfrissende douche genomen en hebben ons daarna gewaagd aan ons theorieboek voor onze Open Water PADI cursus. Het is zoveel stof om doorheen te moeten, lijkt school wel.
Er was nog een ander meisje die de cursus deed en die moest vandaag examen doen. Voor haar examen ging ze samen met de instructeur het theorieboek doornemen en wij mochten er alvast bijzitten. Hier hebben we veel van opgestoken, maar beseften ook dat we nog heel veel moesten lezen. Dat gingen naderhand ook nog even doen totdat het avondeten werd geserveerd.

Dit keer stond er gebakken kip in zoetzure saus op het menu met witte rijst en witte kool als groente en het toetje was een mierzoete ananas. Och man wat was dat weer smullen zeg! Na het eten nog even op ons balkon verder geleerd totdat we hier allebei geen energie en concentratie meer voor hadden en hadden toen een eind gebreid aan onze dag. Een hele mooie dag.

Geschreven door Nies