En net zoals de nacht ervoor, was het deze nacht weer raak met het onstuimige weer. Maar dit keer ging het een stapje verder. We hoorden niet alleen de harde objecten naar beneden vallen, nee dit keer ging dat kabaal gepaard met hele heftige regenbuien. Zo heftig dat we even een kijkje namen om te zien hoe heftig het was. Niks te zien natuurlijk aangezien het pikdonker was. Toch nog gelukt om een paar uurtjes tegen elkaar aan te kruipen en verder te slapen.

Onze laatste dag op Isla de Ometepe was alweer aangebroken en we zouden vandaag een reisdagje hebben richting de hoofdstad om dicht bij het vliegveld te kunnen zitten. We hadden een taxi geregeld om kwart over tien en we werden vergezeld door een ander stel en een dame die alleen reisde. We hadden berekend om de ferry van half 12 te nemen en de taxi zou er ongeveer een uurtje en tien minuten over doen. Maar de chauffeur had er zin in en trapte aardig het gas in. Totdat we na 5 minuten later midden op de weg een chauffeurswissel kregen en onze chauffeur met een andere auto ervantussen ging en de huidige chauffeur er nog een extra teentje gas bovenop gaf. We stopten nog twee keer om random locals op te pikken om die vervolgens verderop weer af te gooien. Gebeurt volgens mij heel vaak dat ze zo met elkaar kunnen meeliften, we hadden al een keer eerder gezien dat iemand achterin de pick-up truck kon springen zodat diegene dat stuk niet hoefde te lopen in de hitte.

Door zijn aardige tempo, had de chauffeur er voor gezorgd dat we om 10:50 uur arriveerden. Hij zei dat als we snel waren, we nog met de ferry van 11 uur mee konden. We rekenden de beste man snel af en sloten aan in de rij om aan boord te kunnen van de ferry. Kaartjes kochten we aan boord en we konden zo doorlopen nadat we onze namen hadden ingevuld op de lijst. Bonus, gewoon een bootje eerder! Helaas was het wel al heel druk aan boord en er was geen zitplaats meer voor ons. Onze backpack hadden we al op een stapel backpacks achter gelaten zodat we vrij konden lopen. Het was een grotere boot dan de heenrit, met twee lagen om te zitten en een randje om buiten te staan. Wij hadden ons naar buiten verplaatst en bleven staan voor de hele rit. Toch nog maar even een keer ingesmeerd aangezien we weer blootgesteld werden aan UV straling. Geen overbodige luxe want we voelden het toch al aardig branden.
Zo hadden we iets langer dan een uur daar gestaan. Net als de heenrit duurde het lang, maar was het ook weer zo voorbij. We hadden vanuit ons hotel op Ometepe ook transport geregeld vanaf de haven naar onze nieuwe bestemming, zodat we daar niet nog eens op zoek hoefden naar een transportmiddel. We zagen onze chauffeur al staan met een bordje met mijn naam erop en begeleidde ons naar zijn taxi, een groene Hyundai met een spoiler en dikke uitlaat, uit het jaar negentienFlintstone. Hij viel nog net niet uit elkaar. Onderweg werden we ook nog een keer gebeld door de receptionist uit het hotel die de transfer had geregeld voor ons om te checken of alles goed was gegaan en of we wel echt in de auto zaten, was wel netjes op zich. In ongeveer 2 uur rijden waren we gearriveerd in Managua. Snel ingecheckt en neergeploft op een stoel in het restaurant, want het was ondertussen 15 uur en we hadden nog niet geluncht. Na een gezonde hap naar binnen te hebben gewerkt (lees hamburger en patat) waren we onze hotelkamer weer ingevlucht om daar even bij te komen van die warme auto zonder airco en lekker een verfrissingsdouche genomen. Heel hard gechillt nog op bed totdat het weer etenstijd was en we weer aanschoven voor nog zo een gezonde hap voordat we ons gingen klaarmaken voor de nachtrust. Dit keer hoeven we ons niet te schamen dat we vroeg in slaap vallen, aangezien onze wekker al weer om 4 uur 's ochtends zal gaan!

Geschreven door Nies