Oké dag vertraging omdat we in de jungle zaten en heel raar dat ze daar niet aan wifi doen hoor..

Vandaag is dan de dag aangekomen..we gaan de jungle in. Met onze veel te volgepakte zware rugtassen (moest een hoop meenemen voor een nachtje slapen) verzamelden we ons bij de receptie, nadat er een goed ontbijt was verzorgd.  We gingen op pad met 2 andere stellen, 1 gids en 1 assistent-gids. Hij had ons gisteren al uitgelegd wat voor een trek we ongeveer zouden gaan afleggen, waar het principe op neerkwam was dat we "up-down-up-down-up-down" zouden gaan, voor ongeveer 9 uur lang. Wel met een snack en lunchpauze tussendoor.

Onze eerste spannende obstakel kwam al snel; we moesten de rivier oversteken. Niet zomaar een rivier, maar een rivier met stevige stroming. Dus hier konden we niet doorheen lopen, we moesten met een rubberbootje naar de overkant. De rivier is in totaal maar iets van 6 meter breed, dus de rit was kort, maar wel krachtig! En toen ging het echt beginnen!
Over de up-down-up-down trek was niks gelogen. We begonnen met een onmogelijke klim omhoog, waar we daarna weer op een onmogelijke manier naar beneden gingen. Het waren soms zulke grote stappen om te zetten dat ik met mijn korte beentjes er af en toe echt moeite mee had om omhoog te komen. We gingen over paden die soms een beetje waren geprepareerd, maar we gingen ook over paden waarvan niemand het idee had dat het de bedoeling was via die weg te gaan. We moesten ons op zoveel stukken vast houden aan een liaan om naar boven te klimmen en onze voeten vast zien te zetten in een modder wand. En bij de klim naar beneden moesten we ons goed vasthouden om niet uit te glijden en zo de diepte in te verdwijnen. En ow ja, dit allemaal met die zware rugtassen op onze ruggetjes. Wat hadden we dit onderschat zeg. Gelukkig volgde snel het eerste snack moment, een energiestop met fruit. Passievruchten, mandarijnen, bananen en watermeloen werd voor ons klaar gemaakt zodat we weer wat energie konden kweken voor het vervolg. Helaas was dit maar van korte duur. De pijntjes en ademhalingsproblemen kwamen weer snel terug. Ik heb zelfs een moment gehad dat ik heel licht in mijn hoofd werd omdat ik te hard ging en Estevan had af en toe ook kotsneigingen. Het werd bij mij soms zo erg dat ik draaierig werd en de gids mijn tas wilde overnemen. Dat had echt geholpen gelukkig.

Na nog meer dalingen en nog meer geklim en glijpartijen en getruikel en doorweekte kleren en uiteraard na wat orang-oetans en andere apen te hebben gespot en het doen beseffen dat dit die trip wel waard maakte, was het lunchtijd. Heerlijke nasi goreng met ei en als toetje een hele zoete ananas. Al dit eten hadden ze dus al die tijd in hun rugtassen. En wij maar zeuren dat onze tassen zwaar zijn. Heerlijke maaltijd die wij echt nodig hadden met z'n allen en om even bij te komen. We waren net op tijd klaar voordat het begon te druppelen. Het waren nog maar een paar druppels in het begin, meestal betekent het dan dat er een heftig bui zal volgen, maar deze bleef gelukkig uit.
We vervolgden onze weg dieper in de jungle en kwamen toen een grote mannetjes orang oetan tegen die lekker aan het chillen was, wachtend op een vrouwtje die met hem een baby wilde maken (dit werd ons verteld, dit heb ik er niet zelf van gemaakt). We konden zonder gevaar op een meter afstand van hem blijven staan wat ook erg merkwaardig was, want de gids herkende deze aap niet, wat dus betekende dat het een onbekende "wilde" aap was. Al de andere apen herkennen ze wel, omdat het semi-wilde orang oetans zijn. Zo vertelde hij ook een verhaal over de agressieve orang oetan genaamd "Mina". Zij heeft al meer dan 100 mensen gebeten en verstopt zich af en toe achter een boom om mensen te laten schrikken. Heel beangstigend, als je dan niet veel langer erna op 5 meter van deze welbekende aap komt te staan. De vrouwen moesten verder op afstand staan en de mannen mochten iets dichterbij komen. Maar als de gids zegt dat je moet gaan en hij zelf ook weg rent, dan is het verstandig om hem maar te volgen.

Even later bereikten we een punt waar we weer de rivier voor moesten oversteken. Dit keer in een rubberen band. Dus de schoenen moesten uit, omkleden was ook een optie, maar bijna niemand kreeg hun broek meer uit door de zweet dus besloten we dat deze allicht wat nat mocht worden. Deze rit was iets spannender omdat we nu elkaar in balans moesten houden en we onze rugtassen op schoot hadden en deze dus niet het water in mocht kukelen. Weer een korte oversteek maar heerlijk verfrissend aan de voeten aangezien deze lekker in het water konden afkoelen. Toen we de overkant hadden bereikt moesten we eerst een groot stuk langs de rivier lopen voordat we binnendoor omhoog de berg weer op moesten. Ik was op dit punt zo energieloos, dat ik bij elke stap die ik zette bijna onderuit ging omdat ik of weggleed of mijn voet op een onlogische plek neerzette. En omdat ik best vaak onderuit ben gegaan was ik te voorzichtig en durfde dus niet zoals de rest bijna rennend die jungle door. Hierdoor besloot de assistent gids mij te helpen door mijn hand vast te houden en mij er zo doorheen te loodsen.

De hele trek hadden we gelukkig niet zoveel last van muggen, sowieso waren we goed gedekt door onze laag deet, maar op het laatste stuk voordat we onze kamp bereikte, werd iedereen massaal aangevallen. Estevan had er 4 alleen al op één arm. Maar niet lang erna waren we eindelijk bij het kamp aangekomen. Nog één keer de rivier oversteken en we konden onze voetjes in de lucht gooien. We kwamen aan op een plek waar meerdere grote bamboe palen in de grond waren geslagen met daarboven op een groot zwart zeil wat als kamp fungeerde. In ons kamp stonden 3 2-persoons tentjes met dunne bedjes erin al voor ons klaar. Er was zelfs een echt toilet aanwezig op deze camping en geen jungle toilet zoals Estevan een paar keer heeft moeten gebruiken tijdens de trek. We bedachten ons geen moment en de zwemkleding werd aangetrokken om verkoeling te zoeken in de rivier. Wat waren we daar aan toe zeg!
We voelden dat de stroming best heftig was, dus rustig zitten in het water lukte niet, alleen als je je vasthield aan een steen of tegen een steen aan leunde, zodat je niet meegevoerd zou worden. Er werd thee en koffie voor ons voorbereid na onze zwembui en hebben hem daarna nog even gechillt. Daarna trokken we onze avondkloffie aan om nog verder te chillen, totdat het opeens heel hard begon te regenen. Dit was niet zo'n klein buitje die we in Nederland kennen, nee dit was echt een typische regenwoud bui. Gelukkig was ons kamp waterdicht. Grote plassen voor de tent werden gevormd. Deze bui heeft misschien een half uur geduurd voordat we onze stoeltjes weer naar buiten konden verplaatsen.
Niet lang erna werd onze avondmaal geserveerd. Wat hadden ze weer uitgesloofd zeg in die geïmproviseerde jungle keuken! Het leek wel een hele rijsttafel wat ze hadden neergezet. Al met al heerlijk gesmuld! Na het eten gingen we met de gids nog gezellig wat kletsen en spelletjes doen totdat hij moe werd, toen zijn wij met het groepje nog verder gegaan met een potje triviant en zijn rond 10 uur richting de tent verhuisd om wat slaap te pakken. Nou dat was ook nog wel een dingetje. Het was zo heet en benauwd in die tent, dat het bijna onmogelijk was om te slapen. Mij lukte het uiteraard wel na die hele intensieve dag, helaas was dat maar van korte duur, maar Estevan raakte oververhit en heeft een lange tijd buiten de tent gestaan om af te koelen in zijn boxershort. Puntje bij paaltje..hard night in the jungle

Geschreven door Nies