Vandaag heeft de wekker ons wakker moeten maken, voor de verandering, op een niet zo'n prettig tijdstip. De dag was pas 5 uurtjes jong toen wij alweer uit de veren moesten en ons klaar moesten maken voor onze reis naar Hiroshima.
We hadden de avond ervoor alvast gevraagd aan de receptie hoelang we van tevoren op het vliegveld verwacht worden hier en hoe laat we dan zouden moeten vertrekken vanaf het hotel. Ook had Es een Japanse reisplanner app gedownload om ons de rest van de reis te kunnen adviseren hoe te reizen.
Iets over half 6 waren we dan klaar om te gaan, bepakt en bezakt liepen we de kamer uit, nog één keer kijken of we niks waren vergeten en trokken daarna de deur achter ons dicht. Sleutel werd weer ingeleverd bij vertrek en zijn toen met de benenwagen op weg naar het station waar wij onze eerste trein/metro-achtige vervoersmiddel moesten hebben. Dit was nog best een wandeling, helemaal met een zware tas van 14 kilo op de rug en een rugtas van 7 kilo voorop. Gelukkig was het nog niet heel erg warm op dat moment, maar deze wandeling had ons wel aardig opgewarmd.

Eenmaal aangekomen op het station, moesten we proberen uit te vogelen hoe het kaartjes apparaat werkte, of we al een kaartje tot aan het vliegveld konden kopen of niet. Dit bleek niet het geval, omdat we met drie verschillende soorten apparaten zouden rijden en alle drie deze apparaten werken met andere kaartjes. We waren onze reis gestart in een trein, vervolgens moeten overstappen op de metro en na de metrorit een monorail moeten pakken richting het vliegveld. In totaal waren we misschien iets van 45 minuten onderweg voordat we op het vliegveld arriveerden. Hier was het nog even zoeken waar we onze bagage konden droppen, zagen toen van die zelf incheck balies en bagagedrop en wilden daar onze check-in voortzetten. Echter kregen we geen toestemming van het apparaat omdat ze toch voor de zekerheid onze leeftijd wilden checken. Hmm oké apart, maargoed wij toch maar aansluiten in de rij. Gelukkig verliep dit allemaal vlotjes en werden al gauw geholpen.

Na het inchecken beseften we dat we nog niet hadden ontbeten en dit begonnen onze maagjes te merken. Snel wat te eten scoren. Nu zagen we al een Macdonalds bij binnenkomst voorbij komen en wij zeiden eigenlijk meteen dat dat ons ontbijt zou worden voor vandaag. Es bestelde pancakes en ik bestelde een soort ontbijt-achtige egg McMuffin die ze in Nederland ook hebben voor het ontbijt, samen met een grote bak koffie. Het was heerlijk smullen geblazen!
Na het eten gingen we onze gate opzoeken, nog een kort bezoekje aan meneer kont-douche en toen was het tijd om te boarden in ons supergave vliegtuig! We vlogen namelijk in een Star Wars vliegtuig! Hoe vet is dat?! We dachten eerst dat het alleen heel groot op de buitenkant stond geschreven, maar bij binnenkomst werden we al verwelkomd door een grote Yoda knuffel, Star Wars anthem knalde uit de speakers en de hoofdsteuntjes waren versierd met allemaal R2D2's en BB-8's. Echt te grappig!

Ongeveer anderhalf uur later landden we in Hiroshima, we hadden gewacht tot iedereen uitgestapt was en zijn toen samen met mr. Yoda op de foto geweest. Hij 'May the force be with you' ons nog na en zijn toen onze reis vervolgd richting de bagageband. Onze backpacks hadden ze netjes in een plastic zak gestopt zodat deze niet zou beschadigen (heel netjes) en zijn hierna op zoek gegaan naar de ticketverkoop alvast voor de trein naar Kyoto morgen. Deze was snel gevonden en de kaartjes waren snel gekocht. Hierna door gelopen naar de streetcars (trams) die we moesten hebben om bij het hotel uit te komen.  We hadden deze rit heel veel gehad aan de app die Es had gedownload, we waren geen enkele keer verkeerd gelopen! Echt knap!
De streetcars hanteren een vast tarief van 160 Yen (ongeveer €1,50) wat afgerekend moet worden bij het verlaten van de tram. Dit geld wordt opgevangen in een plastic bakje waar de conducteur staat en zodra de machinist wegrijdt van de halte, drukt de conducteur op een knop en de muntjes verdwijnen. In principe telt de conducteur niet na wat een gast erin gooit, maar iedereen is hier zo eerlijk, ze vertrouwen er gewoon op dat men er genoeg in gooit. Dat zou in Nederland wel iets anders lopen...

De tramrit duurde ongeveer 15 minuten voordat we het hotel bereikten. We arriveerden er rond enen, was nog iets te vroeg voor het inchecken. Bagage konden we gelukkig daar achterlaten en zijn toen in het restaurant van het hotel wat gaan eten. Dit restaurant had een grappig systeem, want er moest besteld en betaald worden vanaf een apparaat in plaats van dat de bestelling aan tafel werd opgenomen. Gelukkig was er de keuze om het apparaat in het Engels te zetten..
We kozen een menu met daarin een lekkere miso soep, gebakken kip met sla en een kommetje rijst. Eindelijk weer een beetje normaal eten na al dat junkfood van Disney. De smaak beviel ons erg goed en de prijs was een stuk beter dan waar we de afgelopen dagen hebben gezeten.

Na het eten hebben we nog even in de lobby gewacht, totdat er een receptie dametje  aar ons toe kwam rennen (ze rennen hier best veel viel ons op) om te vertellen dat we konden inchecken. Snel richting kamer om te douchen en ons klaar te maken om de boel hier een beetje te verkennen. We besloten naar Miyajima te gaan, dit is een eiland in de Japanse Binnenzee en staat bekend om de grote rode poort Itsukushima, welke in het water staat. We wisten dat we vanuit Hiroshima Peace Park een ferry konden pakken richting het eiland, maar wisten niet dat ze er belachelijk veel voor vroegen. Een retour ticket per persoon kwam uit op ongeveer €35! Wat een afzetters! We besloten het toch wel te doen, want ja we zijn nu eenmaal op vakantie en daar mag dat.
We zouden anderhalf uur de tijd hebben om het eiland te verkennen, de laatste ferry terug zou om 18 uur gaan.
Het was een boot rit van 45 minuten, waar we allebei moeite hadden om van het uitzicht te genieten, omdat de binnenkant van onze ogen het uitzicht van dat moment was.

Aangekomen op het eiland werden we al begroet door loslopende herten die ons vragend aankeken of we nog wat lekkers hadden meegenomen. Ze eten daar van alles, van papier tot aan eetstokjes, alles wat mensen achterlaten. Best zielig eigenlijk.
Niet veel verder zien we de bekende poort al, alleen staat deze niet meer in het water, maar in de steigers. Best jammer, want zo ging het hele effect weg van een zwevende poort in het water. Aan de andere kant konden we er heel dichtbij komen en er zelfs onder staan en aanraken. Dat kunnen ook niet veel mensen zeggen!
Toen we klaar waren met de poort, zijn we nog een stuk verder gelopen richting een mooie rode pagode van 5 verdiepingen hoog. Heel indrukwekkend om zoiets van dichtbij te zien. Op de terugweg zijn we door het Torremolinos van Miyajima gelopen, allemaal kraampjes met prullaria werd hier verkocht voor de duizenden toeristen die daar liepen. Ook kon een Hello Kitty winkel niet ontbreken en was ik daar natuurlijk niet weg te slaan. De prijzen hielpen gelukkig wel mee om me daar weg te krijgen, want die waren belachelijk hoog! We konden het niet laten om toch wat Hello Kitty cakejes mee te nemen, zodat we deze konden oppeuzelen in het hotel.

Toen we weer terug op het vaste land waren, gingen we even terug naar het hotel om daar  uit te zoeken wat we konden gaan eten in de buurt. Es had zijn zoekskills gebruikt en stuitte op een leuk Teppanyaki restaurant in de straat. We werden daar bij binnenkomst, weer zoals altijd vriendelijk begroet en namen toen plaats aan de grote Teppanyaki tafel. We kozen er voor om een typisch gerecht uit Hiroshima te eten van de plaat, namelijk Okonomiyaki. Dit is een soort van pannenkoek met verschillende lagen groenten, vlees, noedels en ei. We konden ook een topping kiezen en ik koos voor kaas, Es veilig voor niks. Deze gerecht werden voor onze neus bereid met heel veel behendigheid en het rook al erg lekker. Nadat hij klaar was, kregen we een klein bordje met stokjes en een kleine spatel toegereikt en de pannenkoek werd onze kant op geschoven op de plaat. We moesten met de spatel steeds stukjes er van af snijden en op onze schoteltjes opeten. We zeiden dat de maaltijd van de eerste avond tot nu toe het lekkerst was, maar dit overtrof alles! Het was zo lekker! We hebben de hele tijd heerlijk gesmikkeld van dit heerlijke goedje.

Nadat onze buikjes weer vol zaten en na een klein gesprekje met de kok, zijn we weer richting hotel gegaan en hebben nog uitgebuikt op bed. Es zei dat hij heel even het kussen ging uittesten en werd vervolgens niet meer wakker. En dat om 21:30 uur. Ik moest echt vechten tegen de slaap, maar werd vervolgens wakker van Es die moest plassen om 12 uur. Ik had mijn bril nog op, de tv stond nog aan, alles lag nog op bed en Es had nog zijn kleren aan. We gaven toen maar toe dat de man met de hamer wel heel vroeg was langs geweest en ons KO had geslagen.
Morgen weer een lange dag dus we vonden het oké en zijn toen maar verder (nadat alles uit was gedaan) gaan slapen.

Geschreven door Nies