Och jee, alweer zo vroeg op. Vandaag maar liefst al om 03:55 uur! Dat zijn geen tijden meer. Gelukkig hebben we er voor gekozen in het Ibis hotel op het vliegveld te slapen zodat we er zo zijn en niet eerst een wereldreis hoeven te maken.
Na een lekkere discodouche (de douche kop verandert van kleur), zijn we klaar voor vertrek. De check-in balie is niet ver van het hotel, gelukkig niet weer eerst met de shuttlebus naar de andere terminal. Als we onze bagage hebben ingecheckt, gaan we bij een koffietentje zitten en bestellen een koffie en een klein ontbijtje. Rond 05:45 uur lopen we richting de gate, aangezien we om 06:10 uur moeten boarden...althans dat denken we. Enige vertraging zijn we inmiddels gewend, maar dit slaat alles. Maar liefst twee uur vertraging! Twee uur! Zonder enige melding vooraf, nee niks. We hebben al die tijd maar moeten afwachten. Ik heb toen besloten de organisatie te bellen welke ons zou opwachten, want op dat moment hadden we er al moeten zijn. De man aan de telefoon zal het doorgeven aan degene die ons opwacht.
En opeens uit het niks kunnen we boarden, twee uur te laat. De vlucht verloopt voor de rest prima, we worden zelfs voorzien van een kleine snack en drinken voor een vlucht van rond de 50 minuten.
Eenmaal op het vliegveld van Pangkalan Bun op Kalimantan aan gekomen, worden we al opgewacht door iemand van de organisatie welke een bordje met mijn naam vast houdt. We bieden onze excuses aan voor de vertraging, maar volgens de man gebeurt dit wekelijks en is al bijna normaal geworden. Nou gelukkig, een pak van ons hart.
We worden door een taxi naar de havenplaats Kumai gebracht. Daar staat onze traditionele Kalimantanse boot (oftewel Klotok) al op ons te wachten. De klotok welke ons 4 dagen en 3 nachten zal rondvaren op de rivier door de jungle. Het is een boot van rond de 12 meter, een boven- en onderdek. Boven is voor ons bedoeld, daar worden 's avonds onze matrassen op een matje geplaatst met een klamboe er overheen, een eettafel is aanwezig en loungestoelen om tijdens de tocht van het uitzicht te kunnen genieten, voor op het dek. Benedendeks is de toilet/badkamer te vinden, de keuken, kapiteinsruimte en de crew ruimte. Er varen 4 personen met ons mee: onze gids, de kapitein, de co - kapitein en de kokkin. Allemaal even vriendelijk en behulpzaam.

Eenmaal aan boord moet eerst de betaling voldaan worden uiteraard, daarna gaat de gids met onze paspoorten van boord, samen met het geld. Hopelijk komt hij wel terug...In de tussentijd kijken we elkaar een paar keer vol verwondering aan, omdat het zo vet is wat wij op het punt staan te doen. We kijken er echt ontzettend naar uit.
Een half uur later komt de gids weer terug met onze paspoorten en zijn klaar voor vertrek. We varen eerst een groot stuk stroomopwaarts op de grote Kumai rivier,  langs allerlei vissershuisjes en bootjes. Na ongeveer 20 minuten nemen we een zij ingang, de Sekonyer rivier op. De stroming is hier heel anders, heel rustig en de rivier is hier een stuk smaller, een meter of 15 breed. Aan beide kanten zien we alleen bebossing, de mangrove. Op deze rivier komt er met enige regelmaat een zoetwaterkrokodil tevoorschijn. De meeste die hier voorkomen zijn de kaaiman krokodillen. We houden dus uiteraard onze ogen nog wijder open dan dat ze al zijn. Einde van de dag moeten we waarschijnlijk erg bijkomen van het continue willen focussen op alles wat we zien haha.
Ongeveer een uur nadat we zijn vertrokken, worden we geroepen voor de lunch. We draaien ons om richting de eettafel, daar staat alles uitgestald, speciaal voor ons! Twee heerlijke grote vissen, een grote bord bami, een kom witte rijst, tempé en een bord vol watermeloen. Het water loopt ons al in de mond. Wat een moeite hebben ze voor ons gedaan zeg! Na 5 minuten eerst naar het eten gestaard te hebben met mond open, besluiten we maar op te scheppen en aan te vallen.
Als we ons buikje rond hebben gegeten voelen we ons bezwaard alle borden te laten staan. Ik wilde er al mee naar beneden lopen totdat ik werd teruggestuurd en de opdracht krijg alles te laten liggen zodat zij het kunnen opruimen. Oke sorry hoor haha.

Na ongeveer twee uur op deze rivier gevaren te hebben, komen we aan bij ons eerste bezoekpunt: Tanjung Harapan, midden in het Tanjung Puting National Park.  Om 15 uur wordt op hun eetplateau een nieuwe lading voedsel geplant en daar willen we naar kijken. Alleen arriveren we iets te vroeg waardoor we even een rustmoment voor onszelf op de klotok hebben. Ze halen onze matrassen tevoorschijn, maken deze netjes op zodat wij even kunnen uitrusten. Omdat ze zoveel moeite hier voor hebben gedaan, besluiten we er ook maar even op te chillen. Het duurt niet lang voordat ik in slaap val.
Als het tijd is om op te staan, worden we door de gids mee genomen, recht de jungle in. Het is weer een soort hindernisbaan tussen de grote bomen door en we moeten telkens uitkijken dat we niet struikelen over de dikke wortels. Het is dat ze een beetje een pad hebben gecreëerd voor al die toeristen die daar dagelijks komen, anders bestaat de kans goed dat men verdwalen kan midden in de bossen (althans ik dan).
Eenmaal aan gekomen waar we moeten zijn, zien we veel mensen al op houten bankjes zitten, net alsof ze naar een voorstelling zitten te kijken. Als we dan kijken waar deze mensen naar kijken, worden onze ogen groter. Op nog geen 15 meter afstand zien we een groep Orang-oetans heel relaxed lekker genieten van de verse bananen. Wat mooi om van zo dichtbij te mogen zien! Er is 1 grote mannetjes Orang-oetan, met een stuk of 4 vrouwtjes in dezelfde omgeving, samen met wat kleine kindjes en een baby die vast zit geklampt aan mama-aap.
Als ze allemaal een beetje zijn uitgegeten, gaan ze allemaal een beetje hun eigen ding doen. Ze slingeren van boom naar boom of van tak naar tak. Papa-aap denkt af en toe dat hij niks weegt en houdt zich dan vast aan een hele kleine tak, welke dan vervolgens afbreekt omdat het gewicht van de aap niet te houden is. We zien de kindjes een beetje met elkaar spelen en het duurt ook niet lang voordat de apen opeens boven ons hoofd aan het 'rondwandelen' zijn. Af en toe nemen ze een pauze om ons eens goed te bekijken en in de gaten te houden. Soms zijn ze maar op 3 meter afstand van ons verwijderd als ze ons willen passeren. We moeten ook een paar keer uitkijken dat ze niet boven op ons vallen, aangezien ze de grootte van een tak een paar keer verkeerd inschatten, waardoor wij een paar keer gedwongen zijn een stap opzij te doen. Maar och, wat is het gaaf om die beesten in het echt zo vrij rond te zien in plaats van in een dierentuin. En dat zo dichtbij!

Als we weer 2000 foto's en uren aan film verder zijn, lopen we, via dezelfde slinger-jungle weg, terug naar de boot. Het is nu tijd om andere soort apen te spotten, welke rond de namiddag zichzelf een beetje zichtbaar maken, de 'Monyet Belanda', ofwel de 'Nederlandse aap'. De echte naam ben ik even kwijt helaas. De aap heeft deze bijnaam gekregen omdat deze apen een onwijs grote neus hebben en de meeste een wat dikkere buik, ze doen de Indonesiërs denken aan Nederlanders, dus vandaar deze bijnaam. Nog geen 500 meter van waar we vandaan komen, zien we de eerste al voorbij springen in de top van de bomen. Niet lang erna volgen er meer..en nog meer..en nog meer..wauw nu zijn het er wel heel veel! De boot besluit te stoppen op de plek waar we de meeste aapjes zien zodat we weer 1000 foto's kunnen maken. In de tussentijd is er verse pisang goreng voor ons gebakken en we worden verblijd met een koud blikje cola. Jeetje wat een leven...
Op een gegeven moment vraagt de gids aan mij waar we willen slapen vanavond, op een drukke of rustige plek. Nou ja, uhh, weet ik dat, hier anders? Wij weten uiteraard niet wat de beste optie is en we besluiten 'maakt niet uit' te zeggen. We zijn toen naar een steiger in de buurt gevaren om de boot te kunnen vastmaken en waar waarschijnlijk onze kampeerplek gaat worden.
Het is ondertussen al tegen half 6 en het begint al licht te schemeren. Het is geen pretje lijkt me om in het donker te moeten varen op deze rivier met vele bochten, dus ik denk dat ze er voor vandaag een eind aan knopen.
In de tussentijd zien we een paar crewmembers de steiger vegen en niet lang erna verplaatsen ze de eettafel en twee stoelen de steiger op. Volgens mij is het de bedoeling dat wij daar gaan dineren. Het wordt ondertussen al erg donker (in echt een hele korte tijd) en we zien bijna niks meer om ons heen.

Als we worden geroepen voor het eten, zien we dat de tafel weer helemaal is opgedekt met twee kaarsen om nog wat van licht te kunnen creëren, zodat je wel kunt zien dat wat je eet wel echt eten is en geen halve jungle aan beestjes. Het geeft in ieder geval een hele romantische sfeer. Het enige is wel dat de rest om ons heen pik, maar dan ook echt pikdonker is. Achter Estevan is de jungle al maar het lijkt eerder op een zwart gat.
Het eten zelf ziet er weer verrukkelijk uit: gefrituurde garnalen, gebakken garnalen met ketjapsaus, rijst, groente en gefrituurde aubergine. Mmmmmmm...
Na lekker gegeten te hebben en lekker uitbuiken, worden we vergezeld door discovliegjes (dat zijn gewoon vuurvliegjes), wat het een hele gezellige sfeer geeft.
Terwijl wij aan het eten/uitbuiken zijn, is de crew al druk bezig met een klamboe boven ons bed aan het spannen en de rolgordijnen dicht aan het doen. Doordat het donker is, voelt het al redelijk laat. Terwijl het ondertussen pas half negen is ofzo. Toch besluiten we weer aan boord te gaan, de crew verplaatst alles weer naar binnen en ik vraag nog aan de gids hoe laat ik morgen mag beginnen met douchen, zodat ik niet iedereen wakker zal maken. Hij zegt dat wij dat helemaal zelf mogen bepalen en net moeten doen alsof we alleen op deze boot zijn en dus geen rekening met hen moeten houden. Beetje apart, maar ik zeg maar oke om hem tevreden te stellen. Hij zegt daarna heel bescheiden dat hij even gaat slapen en wenst ons dan ook een fijne nachtrust.
Rond negenen worden wij toch ook wel een beetje moe en besluiten in ons kasteel te kruipen. De klamboe is als een grote vierkant gespannen zodat wij niet het gevoel krijgen alsof we zijn opgesloten. We luisteren nog even naar de honderden krekels om ons heen die bezig zijn met de opnames van 'the Voice' en vallen daarna lekker in slaap...

Geschreven door Nies