Dag 18

Puntje bij paaltje, we hadden allebei toch nog best lekker geslapen. We wilden er zelfs niet uit komen. Maar het moest want het ontbijt zou vanaf 7 uur op tafel staan. Dit ontbijt bestond uit donuts en chocolade achtige donuts. Best goed te doen maar viel best zwaar op de lege maag.
Na het ontbijt gingen we op pad. Eerst naar een ander eiland om te zien of zij een wetsuit hadden die Estevan paste. Was ongeveer 20 minuten varen en kwamen al langs mooie riffen zagen we. En Estevan had geluk, de eerste wetsuit die hij aantrok paste meteen. Na deze kleine celebration gingen we doorvaren naar onze eerste duikspot bij Sawandarek Village. Het was best slecht weer, het regende zelfs toen we wilden beginnen. Hadden wij weer. Estevan en Nita in het paradijs, als het geen tyfoon is, is het wel heftige regen.
We trokken onze spullen aan, deden de eigen buddy check bij onszelf, want we konden niet makkelijk staan op dat kleine bootje. We moesten er allebei tegelijkertijd van af vallen tegenover elkaar. In het water kreeg Estevan wat moeite met naar beneden komen, hij bleef aan de oppervlakte drijven. Hij moest dus iets meer gewichtjes hebben die de gids los in zijn zakken van zijn vest deed. En toen gingen we. Het was, in vergelijking met Bunaken, geen grote rif muur met aan de andere kant het donkere diepe gat, dit was een breeduiteenlopend rif met bodem onder ons, hoe Estevan het het fijnst vindt.

In deze eerste duik kwamen we weer heel veel soorten vissen tegen. Onder andere  Barracuda's, angelfish, anemonefish (Nemo), een schildpad die naar ons keek zo van 'hey ik kom hier voor mijn rust' en een grote batfish (Nederlandse woord weten we niet helaas) die ons de hele tijd vooruit zwom en heel dicht bij ons bleef. Was een heel grappig gezicht. Hele mooie verschillende soorten koraal met mooie kleuren, prachtig gezicht. Zo hadden we een tijdje rondgezwommen en heel veel nieuwe soorten vissen gespot. Wat bestaan er toch een hoop vissen eigenlijk.
Toen we weer aan de oppervlakte waren en onze spullen afdeden, klommen we weer in het kleine bootje en gingen we op weg richting een aanlegplaats met boardwalk waar we onze interval tijd moesten uitzitten tot onze volgende duik.

Na ongeveer een uur ons stikstof level weer normaal te hebben gekregen in ons bloed, gingen we op weg naar onze tweede duikspot genaamd West Mansuar. Weer een klein beetje struggles met onze uitrusting in verband met maar een klein beetje ruimte, maar het was al met al wel goed te doen hoor. We zijn van onze duiken hiervoor gewoon gewend dat de boten wat groter zijn en je ook makkelijk kan staan enzo.
Eenmaal in het water zagen we weer een heel mooi rif met verschillende soorten koraal en kleurtjes. Er stond best wel een stroming dus zonder te trappen werd je al meegevoerd. Maar dat was best zonde want het rif was juist zo super mooi om te bekijken. De guide maakte een haak vast aan een steen met daaraan vast een stuk touw zodat wij ons daaraan vast konden houden en even genieten van het moment en de omgeving, zonder tegen de stroming te hoeven vechten.
Na een tijdje zo gehangen te hebben zwommen we weer naar een volgend stukje. Onderweg kwamen we nog een schildpad tegen die in het rif op zoek was naar eten, of hij was aan het dansen want hij zat wild met zijn kontje heen en weer te schudden. Niemand zal het weten.
Iets verderop deed de guide weer het touw uit en konden we weer even hangen. Scholen barracuda's kwamen weer voorbij en nog vele andere vissen. Toen we hier weer weggingen moest Es het haakje los zien te krijgen want dat was makkelijker dan voor de guide tegen de stroming in te moeten zwemmen. Het was alweer tijd voor de weg terug. Onderweg zagen we nog heel veel verschillende soorten vissen voorbij komen, zoals een lionfish met stekels, niet aanraken want dat doet au, en we zagen ook nog een Wobbegong haai. Een haai die alleen over de bodem beweegt en heel erg gecamoufleerd onder een rots ligt te niksen waardoor hij ons in de eerste instantie niet opviel. Gelukkig komt de guide daar vaker dus die weet wel waar hij ongeveer moet zoeken.

Op zo'n metertje of 7 van de oppervlakte verwijderd voelde ik Estevan aan mijn trimvest sjorren. Ik dacht dat hij problemen had om diep te blijven, want dat gebeurt als je tank bijna leeg is en je bent bijna bij de oppervlakte, dan zet de luchtvolume weer uit en wil je lichaam gaan drijven. Maar dat bleek niet het geval. Hij had blijkbaar het teken voor 'geen lucht' aan mij proberen te geven maar dat had ik even gemist. Het bleek dat zijn lucht al op was terwijl zijn meter nog genoeg aangaf, dus hij zat aan mijn reserve regulator te ademen. Daardoor werd het ademen voor mij wat zwaarder omdat ik ook bijna zonder lucht zat. Gelukkig waren we al onderweg naar boven dus duurde het hele gebeuren niet lang. Het was wel even spannend hoe dat voelde. Ach ja, hebben we dat ook alvast een keer meegemaakt.

Nadat we weer aan boord waren geklommen, gingen we weer richting onze village. Daar werd al gauw onze lunch geserveerd. We lunchten met, hoe kon het ook anders, rijst met vis en groenten. Na het eten mochten we relaxen in de hangmatten van andere hutjes, omdat er toch geen andere mensen waren. Nou dat lieten we ons niet twee keer vertellen. Lekker chillen, boek lezen, tukkie doen. Op dit moment begon de zon gelukkig door te breken en werd het nog vrij warm ook. Dus hier ook nog even in gezeten. Niet te lang want de zon was fel en we waren te lui om de zonnebrand te halen. Richting etenstijd verplaatsten we onszelf weer naar de dining room en wachtten daar totdat we onze rijst met vis en groente weer kregen voorgeschoteld.

Na het eten kwamen Yohanes en de gids eerst een debriefing geven over de 2 duiken die we vandaag hadden gedaan, op hoeveel meter en hoe lang we zaten enz, daarna kregen we een korte briefing met tekeningen op het whiteboard over de 3 duiken die we morgen zouden doen. Onder andere naar de plek wat bekend staat om de vele manta roggen die daar zwemmen. De planning staat op dezelfde tijd, dus helaas weer niet uitslapen.
In de avond hadden we nog even een beetje gechillt, een kaartspelletje gespeeld en sprongen daarna onder de douche. Nou ja douche, we schepten koud water over ons heen. Hierna gingen we alvast op bed onder de klamboe zitten en gingen hier nog even kaartspelletje verder spelen en besloten het licht uit te doen en te gaan slapen. Ben benieuwd of we morgen eindelijk een keer een manta rog zullen zien, aangezien we die 2 jaar geleden ook helaas hadden gemist in Komodo.

Geschreven door Nies