Ook vandaag werd het voor ons een vroegertje, dit keer om 5 uur. Wat gebeurt er met ons, dit hebben we thuis nou nooit! We hebben onszelf gezegd heel even op de telefoon te kijken en dan gauw weer proberen te slapen totdat de wekker zou gaan om acht uur voor het ontbijt. Dit lukte gelukkig en maakten ons direct klaar voor het ontbijt toen de wekker ging, douchten en wasten onze lichaampjes en waren daarna ready to go voor Tokyo Disneyland! 

Onderweg naar de lobby vroegen we ons af wat de beste reismogelijkheden waren en zochten ideeën bij het koffiezetapparaat, tot we een mannetje met witte handschoentjes om de hoek zagen staan, die voor ons (en ook voor de andere hotelgasten) een pendelbus bij zich had. Is dat nou even toevallig! Na een kort ritje van 10 minuten waren we dan eindelijk aangekomen bij de ingang van Disneyland. Hier werden we meteen begroet door Pluto, Pinokkio en Japie Krekel! Ik kreeg nog een kusje van Pinokkio, met de voorwaarde dat ik er één terug zou geven, zonder aan de gevoelens van Es te denken, wie mij daarom ook terug naar het hotel wilde sturen, haha!

We keken binnen onze ogen uit naar de mooie decoraties, de krioelende mensen, maar vooral naar de hoeveelheid foto's deze mensen wel niet kunnen maken! Foto na foto, selfie na selfie, het houdt maar niet op! Wel honderden zelfde soort foto's werden na elkaar geklikt en ze verzonnen de meest creatieve manieren om de foto zo leuk mogelijk te maken. We probeerden steeds een camera te ontlopen zodat we niet in het beeld zouden lopen, maar op een gegeven moment merkten we dat dat weinig zin had omdat op elke meter wel weer een ander groepje giechelende tienermeisjes met schooluniformpjes aan stonden.
Het viel ons gisteren al op dat iedereen, maar dan ook echt iedereen, wel met iets van Disney aan had. Was het geen T-shirt, dan waren het wel van die oren, hele outfits werden van tevoren uitgekozen en ze zorgden dat ze er op hun leukst uitzagen. Meisjes met glittertjes in het gezicht, matchende outfits met de vrienden en vriendinnen, stelletjes die zelfs of dezelfde outfit droegen of het bijpassende outfit (denk hierbij aan Mickey en Minnie Mouse bijvoorbeeld) om te kunnen laten zien dat ze bij elkaar hoorden. Ik vond dat stiekem zo leuk gedaan dat ik aan Es liet doorschemeren dat ik daar ook wel zin in had. Er straalde niet echt veel enthousiasme van hem af toen ik hier over begon, wat raar...

We hielden het vandaag wat beter uit met het weer en het lange wachten in de wachtrijen. We hebben zelfs een keer een fastpass ticket uitgeprobeerd, waar we daar iedereen gebruik van zien maken. Dit hadden we eigenlijk nooit echt eerder gedaan, dus we wilden dit wel eens uitproberen, op de Winnie the Pooh attractie. Deze kaartjes geven voorrang op lange wachtrijen, welke van tevoren gereserveerd moeten zijn bij een bepaald apparaat voor een bepaalde tijd. Zodra die tijd is bereikt, krijgen alle fastpassers in principe voorrang op de al zo lange wachtrij van dat moment. In Disneyland Parijs zouden deze rijen nog redelijk om en om gaan, hier laten ze alle fastpassers door totdat er niemand meer in de rij staat. Dit kan er dus voor zorgen dat de normale rij af en toe wat sneller gaat en af en toe wat langzamer. Het verbaasde ons dat dit hier goed gaat, in Parijs zou gelijk de hel zijn losgebarsten omdat ze daar gewoonweg een stuk ongeduldiger zijn ofzo. De mensen hier zijn zo ontzettend vriendelijk, geduldig en nooit chagrijnig. Heel veel respect ook voor de medewerkers van dit attractiepark! Ze blijven continu naar je zwaaien, dus als je in een attractie zit wat ronddraait, zoals een carrousel of de Dumbo attractie, zit je de hele tijd naar een vrolijke zwaaiende Japanner te kijken.

We besloten 's avonds te blijven kijken naar de mooie lichtjesparade en zochten ongeveer een half uur van tevoren een mooie plek uit op de stoep, zoals de meeste mensen deden. Toen we er een minuut of 5 stonden, werden we aangesproken door een medewerker wie ons vertelde dat we moesten gaan zitten en niet moesten gaan staan. Vonden we vrij apart, maar hee wie zijn wij.
We luisteren wel, we zijn tenslotte op visite in hun land.
Er kwamen niet veel mensen meer op ons stukje bij en zodra het begon, zagen we ook niemand opstaan, dit was dus zittend genieten van de parade zonder dat je omver wordt geduwd door voordringende lange mensen die je uitzicht blokkeren. En als dat zo was, hadden wij makkelijk over deze kleine Aziatische mensen heen kunnen kijken.
Het was een hele mooie parade met heel veel lampjes en we hebben onze oogjes uitgekeken. Na deze show besloten we nog wat attracties te pakken voordat we weer richting hotel zouden gaan. Het is me toch gelukt om Estevan een schuldgevoel te geven als we geen matching shirts zouden kopen, waardoor hij zich gedwongen voelde een shirt aan te schaffen wat hij eigenlijk niet zo mooi vond, waardoor ik weer een schuldgevoel kreeg dat hij iets moest kopen tegen zijn zin in. Puntje bij paaltje, de foto's zien jullie morgen...

Geschreven door Nies