En of dat wat belooft! Allemachtig..
Hier komt ons verhaal van vandaag:

We laten ons om 9 uur afzetten op het vliegveld van Pangkalan Bun, waar we erachter komen dat we nog niet binnen mogen wachten omdat de check-in balie nog niet open is. De vliegtijd is trouwens ook al weer aangepast van 10:55 naar 11:05 en hij staat nog steeds scheduled. Nu weten we al uit ervaring dat die tijden niet zo veel zeggen en ook heel vaak pas de tijden van het inchecken zijn in plaats van opstijgen.
Maar om 11:05 is er nog geen beweging. Toch maar even rondvragen wat hier nu de bedoeling van is. Het blijkt dat het vliegtuig die wij moeten hebben, nog niet is vertrokken vanaf Surabaya, richting Pangkalan Bun. Dit in verband met hevige smog overlast. Dit hebben we op de heenreis ook meegemaakt (alleen werden we toen niet op de hoogte gesteld waar die vertraging toen vandaan kwam) dus we blijven nog geduldig wachten buiten op een trapje, tussen honderden andere locals, in de smog.

Op een gegeven moment krijgen we een beetje trek dus besluiten we een pop mie te bestellen in een klein restaurant je.  We krijgen helemaal niets te drinken of te eten aangeboden voor het lange wachten. Nee het enige wat we krijgen als we om info vragen is: "we weten het nog niet". Heel vervelend allemaal dit. Ondertussen dus al veel meer vertraging opgelopen.
Niet veel langer zien we een briefje hangen op de check-in deur waarop staat dat de passagiers van onze vlucht vanaf 13:30 mogen inchecken en het wordt ook omgeroepen wanneer dit moment is aangebroken. Nou, eindelijk een tijdsindicatie. Wel weer onwijs lang wachten op een vliegveld waar niks op te doen is. Het is echt onze tijd uitzitten zo, op een houten stoel met leren bekleding, waar geen kussen meer in zit, dus als het ware gewoon met je reet op een harde houten plank.

En dan is het zover..13:30 uur. Nog niks is omgeroepen. Estevan is maar naar het kantoortje gelopen van onze vliegmaatschappij en is daar naar meer info gaan vragen. En natuurlijk hebben zij die niet voor ons, alleen het nieuws dat het minimaal 14:00 uur gaat worden. Pfffff zoveel uitstel, om gek van te worden.
Iets over tweeën wordt dan eindelijk omgeroepen dat de check-in voor ons is geopend. Dat wordt voordringen en trekken en duwen tussen al die gekke Indo's. Estevan's geduld wordt hiermee wel ultiem op de proef gesteld!
Na bijna een uur in de rij te staan, kunnen we dan eindelijk plaatsnemen in de wachtruimte, waar airco's zo groot als koelkasten staan te blazen alsof hun leven er van af hangt. Er recht voor zitten is dan ook geen optie, tenzij je het gevoel wilt hebben dat je op de Noordpool bent.

En dan is het wachten geblazen. Komt het vliegtuig aan ja of nee..Hij laat in ieder geval wel erg lang op zich wachten. We zien de landingsbaan steeds dikker besmogt worden, er komt zelfs smog in de wachtruimte, waardoor deze helemaal blauw komt te staan. Ik loop op een gegeven moment maar weer terug richting incheckbalie om te vragen of ze nou al iets weten. Maar natuurlijk weten ze dat niet. Dus ik vraag aan hen of het dan mogelijk is een accomodatie voor ons te regelen mocht de vlucht niet meer doorgaan. Daar kan ze helaas geen antwoord op geven en ik moet weer richting het kantoortje lopen. Nou oke, zo gezegd, zo gedaan.
Als ik daar aan kom, zie ik al een heleboel mensen staan die naar informatie smachten. Als het eindelijk mijn beurt is vraag ik aan haar hetzelfde. Helaas beschikken zij niet over die mogelijkheid, het enige wat zij kunnen aanbieden is een totale refund van de gekochte tickets. Omruilen voor nieuwe tickets voor de volgende dag kan ook niet, want ook dan is het allemaal niet zeker. Pfff nou oke, even overleggen dan wat te doen.

Terug in de wachtruimte hebben we nog ruim twee uur gewacht (ondertussen al rond 17:00 uur), totdat er uiteindelijk wordt omgeroepen dat de vluchten zijn gecanceld. De vluchten zijn gecanceld....oh mijn God...Heeft dit een hele dag gekost voordat ze hier uiteindelijk achter komen? Ze laten vervolgens iedereen wachten zonder enige informatie te verstrekken, en dan uiteindelijk dit nieuws?
Meer dan 10 uur vertraging, waarvan wij er 6 uur op het vliegveld hebben moeten doorbrengen met uiteindelijk negatief nieuws. En hoe nu?
We zijn maar richting het kantoortje gelopen, zoals iedereen van de vlucht, dus de rij is wel voor te stellen, hebben ons geld teruggevraagd en zijn maar een beetje familieleden gaan bellen om te vragen of zij iets weten te verzinnen voor ons. Het ziet er naar uit dat we nog een nacht hier moeten blijven. Een neef heeft op internet een goed hotel gevonden en daar hebben we ons maar naartoe laten brengen door een taxi (welke ons natuurlijk weer ontzettend afzetten, wat daar de 'normale' prijs schijnt te zijn) met de hoop dat ze nog een kamer vrij hebben voor ons.
Als we aan komen bij het Swiss-Belinn hotel hebben ze gelukkig nog kamers beschikbaar. Bij het betreden van de lobby zien we heel veel bekende gezichten, die ons zouden moeten vergezellen in het vliegtuig naar Jakarta. We zijn aan de praat geraakt met wat Spaanse toeristen, welke zijn vergeten om hun geld terug te vragen voor de tickets en zichzelf voor hun kop slaan. Zij hadden nu al thuis moeten zijn, dat is voor hen wel flink in de soep gelopen.

Als we de hotelkamer bereiken, komen we er achter dat we de gehele dag hebben geleefd op alleen een ontbijtje, 1 pop mie, een kop koffie en een blikje frisdrank. Onze maagjes beginnen dan ook wel erg te knorren. Dus op naar het restaurant van het hotel. Hier bestellen we allebei een bord pasta, wat wij wel even goed kunnen gebruiken. Tussendoor nog geprobeerd vliegmaatschappijen te bellen, maar helaas, al gesloten. Dan maar naar de hotelkamer en daar verder mokken.

De moeheid begint wel erg in te slaan van een hele dag zitten wachten, waardoor het niet lang duurt voordat we ons bed opzoeken. Nog heel even Iron Man 3 kijken op HBO en niet veel langer vallen onze ogen dicht, hopen op een betere dag morgen...

Geschreven door Nies