Bye bye Key Largo, we're going to Miami! We mochten eindelijk uit dat gare hotel, eerst nog even ontbijten en uitchecken bij de vriendelijke personeelsleden. Ook vandaag lieten ze zich van hun beste kant zien, ze zei niet eens doei en liep gelijk door naar de volgende gast toen ze de rekening voor mijn neus neerlegde. Nou oke, houdoe en bedankt!

We waren klaar voor onze rit naar Miami. Maar voordat we naar het hotel doorreden, hadden we op de kaart gezien dat er een kleine outlet op de route lag, dus konden we het niet laten om daar niet even een kijkje te nemen. Het bleek inderdaad een stuk kleiner te zijn dan die ene die we al eerder hadden bezocht, en de winkels waren echt van die "alles-moet-weg" winkels. Dus het was niet heel spannend verder.
We hielden het toch nog wel eventjes vol totdat we onze reis richting Miami weer gingen vervolgen. Het was nog maar iets van 40 minuten rijden voordat we de drukte in zouden komen. We beseften dat we nog moesten lunchen en zagen net op tijd een Macdonalds bij het stoplicht. Dus ik maakte snel een U-turn om bij het restaurant uit te komen. Even lekker slecht gebunkerd en hadden weer al onze energie opgeladen en konden weer verder.

Het motel waar we de laatste paar nachten zullen overnachten zit aan een drukke lange weg. We moesten goed opletten om er niet voorbij te rijden. En toen zagen we hem opeens aan de linkerkant, ik kon nog net op tijd afslaan de straat in en parkeerde hem even aan de straat. Toen we richting de ingang liepen, zagen we dat het motel een eigen parkeerplaats had, maar deze lag zo verstopt, dat we deze in eerste instantie niet konden vinden. De voordeur zat op slot, maar de receptionist zag ons al sjorren aan de deur en opende de deur voor ons. Binnen leek het motel op een massagesalon, het heet ook Zenmotel, je hoorde ook van die spa muziek in de lobby en de lobby was aardig gevuld met boeddha beelden en andere boeddhistische en hindoeïstische beelden. Het had iets rustgevends en dat beviel ons wel. We kregen geen sleutel voor de kamer, maar een 6-cijferige code die we voor de voordeur en onze hotelkamerdeur moeten gebruiken. Best hip en cool. En nu maar niet het blaadje met de code verliezen.
We wisten van tevoren dat een motel minder luxe heeft dan een hotel, dat is ook wel aan de prijs te zien, maar het viel ons allemaal reuze mee. Het rook en zag er schoon uit, het heeft een airco en het bed ligt ook nog eens heerlijk. We zijn deze vakantie wel veel in grootte geslonken sinds het eerste hotel.
We hadden lekker lang op bed in de airco uitgerust, stiekem deden we nog even snel een dut (ja we zijn ook niet meer de jongste). Na ons schoonheidsslaapje was het bijna etenstijd en we hadden al gezien dat er 20 meter verder een sushi restaurant zat. En zoals de meeste wel weten, een vakantie van ons is pas compleet, als we minstens één keer sushi hebben kunnen eten. Het was een klein schattig restaurantje op het eerste oog, maar het bleek wel een erg populair restaurantje te zijn. Ze hadden voor de deur zelfs valet parking beschikbaar, dus stonden er 2 mannetjes die om de beurt de auto's van de gasten mochten wegzetten zodat ze lekker alvast konden eten. Dat zie ik ze in Nederland bij de Shabu-Shabu echt niet doen hoor.
De menukaart was echt groot, het was niet zoals we gewend zijn een all-you-can-eat restaurant, maar je moest hier a la carte bestellen. Es koos voor 2 soorten sushirollen waar je van ieder 8 stukken kreeg en een bord met soba noedels, waar hij sinds Japan verslaafd aan is geraakt. Ik ging voor een rol met 8 stukjes en de kip teriyaki. De porties waren gigantisch, de borden pasten nauwelijks op de tafel. Maar wat hebben wij lekker gesmuld zeg! Het was een net zo'n duur etentje als het restaurant van de dag ervoor op Key Largo, maar dit restaurant was het dat geld echt wel waard. We zaten alleen ontzettend vol en we konden bijna rollend terug naar de kamer. We kozen er voor om toch nog even een blokje om te gaan om het eten even te laten zakken, en we zagen eerder verderop in de straat al een Starbucks. Dus ging ons blokkie om richting deze koffietent. Hier hadden we het nog even uitgehouden en begonnen daarna aan onze rit terug naar het hotel. Ik probeerde Es nog mee te krijgen een karaoke bar in, althans ik dacht dat het een karaokebar was want ik hoorde vals geblèr door een speaker alsof een Aziaat flink los aan het gaan was op een nummer van Phil Collins, maar helaas kreeg ik hem niet zo ver. Ook wilde hij niet naar de Jamboree Lounge met me, nadat ik vertelde dat het een gaybar was, zo flauw. Dan maar terug richting de kamer, op bed neerploffen en tijdens een saai tv programma in slaap vallen.

Geschreven door Nies