Alweer onze tweede nacht overleefd in Labuan Bajo, na een paar keer wakker te zijn geworden door de moskeeën waarin we omringd zijn en waar de hanen veel te vroeg af gaan. We zijn zelfs 5 minuten voor onze wekker wakker geworden, welke anders om kwart over zes zal gaan. We zitten nu al zo erg in een ochtendritme, de wekker is niet meer nodig! Ze zullen thuis wel vragen waarom we er niet uitgerust uitzien na zo een heerlijke vakantie als die van ons!
Half uur later zitten we al aan het ontbijt en niet lang daarna komen de kleine poesjes samen met hun moeder weer op de geur van versgebakken ei af. Estevan wordt helemaal ingepalmd door moederpoes, welke op een hele lieve manier over zijn been aan het aaien is om maar een klein stukje van zijn ei te mogen krijgen. Komt goed uit, want Estevan vindt zijn ei toch niet lekker, des te meer voor de poesjes.

Om half acht worden we verwacht bij het toeristenbureau waar we eergisteren de tour naar Rinca hebben geboekt. Vandaag staat op de planning: varen met een boot naar Rinca eiland, op zoek naar Komodo varanen, daarna door naar het eiland Pimpe, in de buurt van Rinca, om lekker te kunnen snorkelen en dan door naar het eiland Kelor om te genieten van een mooi wit strand en helderblauw water.
Als we aan komen bij het toeristen bureau, moeten we een set flippers passen en een snorkel met masker uitzoeken. Daarna komt er nog een Engelsman binnen en een Spaans stel wie ons zullen vergezellen met deze trip. Als we compleet zijn, lopen we richting de haven. Net zoals gisteren moeten we via andere boten komen op de juiste boot. Een soort apenkooien voor volwassenen. We lijken ook echt een stel apen met dat geklim en geklauter. Ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen is weggelegd. Eindelijk de juiste boot hebben bereikt, komen we terecht in best een oud en gaar klein bootje, met twee bankjes tegenover elkaar. Gelukkig wel met een kussen en niet alleen een houten plank, want dat is geen pretje lijkt me als je best een stuk moet varen. Als we eenmaal zijn gesettled, komen er nog vier personen bij die via een andere bureau dezelfde tour hebben geboekt. Op deze manier hoeven ze maar 1 boot te gebruiken en iedereen zit een beetje hutjemutje op elkaar.
De kapitein zit achter op de sloep en helemaal achterin zien we een paar houten planken recht overeind vastgemaakt, met aan de voorkant een rood gordijntje, een soort hutje. Dit moet de wc voorstellen. Mooi niet dat wij daar naar de wc gaan! Dan maar in de zee!

Het is een kleine 2 uur varen naar het eiland Rinca. Eenmaal daar gearriveerd worden we vriendelijk onthaald door de gidsen van de Komodo National Park. We worden begeleid naar de hoofd ranger, naar Uncle Louis, waar we onze toegangsbewijzen moeten betalen. Onderweg komen we de eerste luie komodo varaan al tegen onder een boom in de schaduw. Het is veel te warm voor die beesten nu om actief te bewegen.
Aangekomen bij Uncle Louis, komen we er achter dat er voor verschillende dingen een bedrag gevraagd wordt. Zo hebben we moeten betalen voor de entree van het Komodo National Park, voor het eiland Pimpe om daar te mogen snorkelen (valt nog onder het National park dus vandaar), ook nog apart voor de trek die we door het park willen maken met de gids, de toegang voor het eiland Rinca zelf nog én de tourguide moet betaald worden! Dat is makkelijk geld binnen halen zo. En het bedrag ligt uiteraard hier ook veel hoger voor de toeristen dan voor de locals zelf. Wat een afzetterij weer! Maar goed, we zijn deze vakantie toch al met geld aan het smijten, joh dan kan dit er ook wel bij, boven op de tour prijs zelf. Het is ook niet dat je daar eenmaal aan komt en dan beslist het niet meer te doen omdat het teveel geld is, dan kom je voor niets. Nee, je boekt juist die tour om daar vervolgens nog meer geld uit te geven.
Als we alles betaald hebben, krijgen we twee tourguides aangewezen, 1 die voorop loopt en alles leuk weet te vertellen en 1 die achteraan loopt, om ons vanaf de achterzijde te kunnen beschermen tegen 'the wildlife', mocht dat nodig zijn. Onze gidsen voor vandaag zijn Jho en Anton. Jho is de grappenmaker van de twee en Anton houdt alles stilletjes goed in de gaten. Als we met de groep hebben besloten om de Medium trek te doen (keuze bestond uit short, medium, long), gaan we er op uit. Het is al lekker warm, de zon schijnt fel op onze bolletjes en het zweet begint zich al te ontwikkelen. Niet ver nadat we zijn begonnen, zien we een komodo van ongeveer twee meter in de verte lopen, richting de schaduw. Zodra hij de schaduw heeft bereikt, ploft hij gelijk neer en beweegt zich verder niet meer. Omdat we allemaal gefocust zijn op deze gozer, zien we niet dat op nog geen 8 meter van ons verwijderd, nog zo'n luie papzak naar ons zit te loeren. Wij tikken de guide aan en vragen of het geen kwaad kan dat hij zo dichtbij is. De guide wordt helemaal blij dat we er nog 1 van zo dichtbij spotten, want het kan blijkbaar voorkomen dat ze zichzelf tijdens een tour helemaal niet zichtbaar maken. Bij deze dude worden er hele fotoshoots gehouden, waaronder wij hier ook deel van uit hebben gemaakt. Als hij opeens zijn hoofd beweegt, is iedereen even huiverig, totdat we zien dat er voor de rest niets gebeurd.
Na deze fotoserie, gaan we door met de trek. De hele trek, met heuvel op en heuvel af, is er geen komodo beest te zien. Tot vlak voor het eind in de bossen, waar hun broedplaats is. De gids is er van overtuigd geweest dat we er sowieso 1 daar zullen aantreffen, omdat dit de plek is waar ze zich het meest schuilhouden. We hopen er meer te zien, maar zijn ook tevreden met 1. Ook deze ligt een beetje saai te liggen en naar ons te kijken.  Als we weer doorlopen, richting het einde, bevindt zich daar de personeelskeuken, met daaronder 4 dikke luie komodo varanen. Waarschijnlijk zijn deze helemaal vetgemest zodat ze zich niet meer kunnen verroeren en op diezelfde plek zullen blijven, zodat toeristen alsnog een paar komodo's kunnen spotten als ze onderweg niks hebben gespot.
Dan zijn we weer bij het begin. Wij drinken nog even een verfrissende cola om even af te koelen, want jeetje wat is het heet! Onze rug is ook helemaal doorweekt door de rugtas die we om hebben. Jho komt gezellig nog even met ons groepje babbelen en wachten tot we allemaal klaar en uitgerust zijn. Na een kleine plaspauze hoor ik wat geritsel onder het restaurant vandaan komen en als ik dan goed kijk, zie er een kleine komodo uit lopen. Oeps, even snel doorlopen maar voordat hij achter me aan komt.
Zodra iedereen klaar is met uitrusten, schudden we Jho nog 1x de hand met in de handdruk nog een extra fooitje en lopen daarna weer richting de boot.

Op de boot maken we ons klaar voor ons volgende uitstapje; snorkelen op Pimpe. We hebben onze lichaampjes al met zonnebrand ingesmeerd en zijn er klaar voor. Als we daar aan komen, zien we het heldere water ons al tegemoetkomen. Flippers aan, masker op, snorkel in en voetjes van de boot, plonzen in het water. Heerlijke temperatuur. Al gauw zien we mooie visjes bij de rif zwemmen en spelen met andere visjes. Estevan wordt al gauw aangevallen door een roze vis. Hij schrikt zich een ongeluk zodra dit gebeurt. Als we kijken welke vis dit heeft gedaan, zien we een vis steeds driftig naar ons toe zwemmen en dan vlak voordat hij bij ons is draait hij zich snel om. Dit gaat de hele tijd door totdat we, volgens de vis, ver genoeg van zijn territorium zijn.
Verder valt het rif een klein beetje tegen. Het is nog wel redelijk mooi, maar we hebben er meer van verwacht, veel dood koraal ook te zien, best jammer. Estevan is al snel klaar met het snorkelen omdat er telkens water in zijn snorkel terecht komt en dus al liters zoutwater naar binnen heeft gekregen. Ik besluit nog even verder te dobberen en spot ook niet veel later een rog met een lange staart, vlak onder de boot.
Na een tijdje heb ik het ook wel weer gezien en klim weer op de boot. Niet veel later komt iedereen weer terug aan boord en zijn we klaar om naar ons volgende eiland te gaan: Kelor.

Kelor is blijkbaar bedoeld lekker op het strand te hangen. Voor het snorkelen hoef je het hier niet te zoeken. Dus we besluiten onze snorkel set aan boord te laten en gaan er met de benenwagen op uit. Het strand is mooi, wit zand en helderblauw water. Na een tijdje lekker in de zee te hebben gespetterd, krijgt Estevan een beetje hoofdpijn en zoekt dan de schaduw op. Waarschijnlijk te lang in het felle zonnetje gezeten met zijn kale koppie.
Niet veel langer gaat het weer een beetje beter en besluiten we naar de andere kant van het eiland te lopen. Dit gedeelte is veel mooier en helderder en het zand nog witterder dan aan de andere kant. Hier kan ik het niet laten om gelijk het water in te duiken. Estevan is net blij dat hij droog is dus besluit vanaf de kant naar me te kijken.
Even later lopen we weer terug naar de boot, daar zei de kapitein dat we gerust nog 2 uur mogen blijven, maar stiekem zijn we al uitgekeken. Toch besluit ik naast het boot weer even het diepe water in te gaan en mij te bewegen als een visje. Na het nodige gespetter klauteren we weer aan boord en wachten we tot iedereen klaar is met zijn ding doen, zodat we weer richting de haven van Labuan Bajo kunnen varen.
Na een lekkere douchebeurt in het hotel besluit ik mijzelf lekker te laten masseren bij de massagetent wat verderop in de straat. Estevan komt een uur later mij weer ophalen zodat we wat kunnen gaan eten. Heerlijk ontspannen kom ik de massagesalon uit en we lopen naar, hoe kan het ook anders, een sushi restaurant. Want een vakantie zonder sushi is geen echte vakantie! Onze motto.
Het eten is er overheerlijk en we genieten van elke hap weer opnieuw. Estevan vergeet hierdoor gewoon even dat hij zich eigenlijk niet zo lekker voelt sinds het duiken van gisteren.
Als ons buikje vol zit met vis, rijst en kip teriyaki, moeten we bijna rollend terug naar het hotel. Hier merkt Estevan weer dat hij eigenlijk knallende koppijn heeft en er een keelpijn op komt zetten. Om 21 uur valt hij tegen me aan in slaap en hierdoor krijg ik ook beetje slaap, snel het licht uit gedaan en we zijn meteen vertrokken.

Geschreven door Nies