Voor vandaag stond er een dagtour op de planning. Hiervoor moesten we bijtijds uit de veren om eerst een goed ontbijtje naar binnen te kunnen werken en dan Estevan's welbekende ochtendroutine.
Om 9 uur gingen we op pad. Onze eerste stop was de Tegalalang rijstvelden (sawa). Het was ongeveer een half uur rijden voordat we arriveerden op de bestemming. We zagen de mooie groene lagen al vanuit de auto onderweg er naartoe. Eigenlijk is heel Bali zo'n beetje een sawa, overal waar je kijkt groeit er eigenlijk wel rijst. Maar deze rijstvelden staan bekend als één van de mooiste rijstvelden van Bali. En het was ook wel een plaatje hoor. En natuurlijk, alles wat mooi is en op TripAdvisor staat, kun je massa's mensen verwachten. Zo ook hier. We besloten over de rijstvelden te struinen, want dat kon, mits je betaalde uiteraard. Om de 150 meter stond er wel weer een mannetje te vragen om een 'donatie'. We moesten op de weg, voordat we in de buurt van de rijstvelden waren, ook een bedrag betalen, alleen om daar langs te mogen komen.
Het was een mooie wandeling door de groene velden en het hoge gras. Je zag de rijstkorrels zitten aan het uiteinde van elk grassprietje. Dan zie je ook maar weer hoeveel werk het wel niet is om rijst te oogsten. Asjemenou.
Na heel veel mooie groene plaatjes te hebben geschoten, hadden we er wel weer genoeg van en liepen terug naar het begin waar onze chauffeur op ons aan het wachten was. Het was een warme klim naar boven, maar gelukkig had de auto airco. En die stond de hele rit hard te loeien.

Onze volgende stop was de Holy Spring Water tempel, genaamd de Pura Tirta Empul tempel. Dit Hindoeïstische tempelcomplex is bekend vanwege het 'heilige water' dat uit een nabijgelegen bron komt en dat gebruikt wordt voor reinigingsrituelen. Gelovigen, en tegenwoordig alle bezoekers, kunnen zichzelf laten reinigen door zichzelf te laten overgieten door de 5 verschillende stralen en tegelijkertijd een wens moeten doen, die onder iedere straal anders moet zijn met verschillende onderwerpen. Voordat we het complex in mochten, moesten we allebei een sarong om doen, om de blote benen te bedekken en op die manier respect te tonen. Zag er heel grappig uit, Estevan met een felgekleurde wikkelrok!
We hadden ons op wat drukte voorbereid, want we zagen wat foto's voorbij komen van de dag ervoor, maar we hadden toch de veronderstelling dat het goed te doen zou zijn met de drukte en hadden van tevoren besloten om ook zo'n 'verfrissingsdouche' te nemen. Maar eenmaal daar bedachten we ons direct van gedachte. De rij was immens lang! Ze vormden een zigzag rij in het water en de rij bewoog zich voor geen ene meter. Daar hadden we echt geen zin in om op te wachten. Dus hadden we maar verder over dat complex gelopen en een aantal biddende Balinesen gespot die daar echt nog kwamen om te bidden, en niet van die verschrikkelijke toeristen. Ook zagen we het huis waar de eerste president van Indonesië had gewoond, meneer Soekarno, toen hij, zeg maar, nog leefde.
Niet veel langer erna gingen we weer richting de heerlijke koele auto om onze tour weer te vervolgen naar het volgende punt. De afstanden lagen gelukkig niet zo heel ver uit elkaar, dus er was niet echt kans voor ons om in slaap te vallen in de auto.

Onze volgende stop was naar een Balinese koffieplantage. Hier kregen we een beetje uitleg over hoe ze die bonen oogsten, plukken, roosteren, stampen, filteren en verkopen. We kregen zelfs een kleine proeferij van alle soorten koffie, thee en cacao zijn harvesten. Maar de bijzonderste blijft nog altijd de Luwak koffie. Dit is een hele bijzondere en één van de duurste koffiesoorten ter wereld. Het maakt het zo duur omdat er een heel proces achter zit. De luwak, een civetkatachtig beest wat op een hele grote fret lijkt, krijgt de rauwe rode koffiebessen te eten. Dan poept dat beest die bessen weer uit en die bessen worden dan gereinigd, geroosterd, geschild enzovoorts. Dus ja als het ware wordt er poep gedronken en nog veel geld voor betaald ook! Wij hadden die koffie maar niet geprobeerd, maar hadden wel een paar smaken thee geproefd die we de moeite waard vonden om een klein beetje voor thuis mee te nemen.
We namen afscheid van het dametje die ons alles had uitgelegd, wie trouwens een leuk shirt aan had met de tekst 'poo hunter' erop, en gingen daarna weer op weg naar onze volgende bestemming, de lunch.

Voor de lunch werd er een restaurant uitgekozen met uitzicht op de berg Batur. Gunung Batur is een actieve vulkaan welke voor het laatst een uitbarsting had in 2000, volgens Wikipedia.
Op het moment dat we wilden eten zei de chauffeur dat hij op ons zou wachten bij de auto. Nou wist ik van mijn moeder dat ze dit altijd doen omdat ze toch vinden dat ze een onderdanige rol hebben. Mijn moeder heeft me geleerd om dit soort mensen altijd uit te nodigen om mee te eten en voor ze te betalen. Zij nemen je tenslotte de hele dag mee in de auto, is wel het minste wat je kunt doen voor hen (en natuurlijk een flinke tip aan het eind). Dus ik nodigde hem uit om met ons te eten en je zag dat hij schrok van mijn aanbod en ook heel erg twijfelde. Ik moest hem ook wel erg dwingen hoor. Het scheelde dat ik Indonesisch met hem kon praten en het daardoor misschien wat vertrouwder voor hem overkwam ofzo want hij ging uiteindelijk wel overstag. Hij had me wel drie keer bedankt, één keer van tevoren, één keer tijdens en één keer na het eten. Nou goede daad ook weer verricht.

Na het vullen van de magen was het alweer tijd voor onze laatste punt, of een heet waterbron of een tempel in de bergen. We hadden geen zwemspullen en droge kleren bij ons (alleen droge onderbroek/Bh voor het geval we het reinigingsritueel wilden bijwonen) dus kozen we voor het laatste. Dit was de Gunung Kawi tempel. Dit complex ligt in een vallei en is een complex met tien in de rotsen uitgehouwen boeddhistische bouwwerken. Het was hier wat rustiger dan de voorgaande bestemmingen en daardoor dus ook wat aangenamer om rustig rond te struinen en foto's te maken. Hele indrukwekkende omgeving.
Ongeveer na een uurtje daar te hebben rondgelopen, klommen we weer uit de vallei, best pittig wel, weer richting de auto om ons weer naar het resort te brengen.
We hadden een hele leuke dag met veel bezienswaardigheden en zo anders dan ik me kon herinneren van de keren hiervoor, wat alweer jaren geleden is. Het is een stuk drukker geworden met toeristen, ook in het centrum van Ubud, vroeger was het alleen druk in de kustplaatsen van Bali, nu kan je je kont niet keren zonder tegen een toerist aan te lopen.

In de avond hebben we weer lekker gegeten in het restaurant van het resort, waar ze mij al bij mijn voornaam weten te noemen (zo vaak zien ze ons daar) en, zoals gewoonlijk, de dag afgesloten met het chillen op het balkon.
Tot morgen!

Geschreven door Nies