En toen was onze laatste dag alweer aangebroken. Onze laatste dag om Tokio te verkennen, wat we ook zeker gingen doen. We kochten een dagkaart voor de metro, welke we voor alle metro lijnen konden gebruiken. Dit hadden we veel eerder moeten doen, maar hier kwamen we gisteren pas voor het eerst achter. We hebben in totaal ook wel een hoop geld uitgegeven aan het openbaar vervoer, ik denk dat het gemiddeld rond de 15 euro p.p. is geweest per dag. Maar het waren steeds kleine bedragen, waardoor je het niet snel doorhebt uiteraard.

Onze eerste stop van vandaag was de Imperial Palace van Tokio. Om daar te komen moesten we onze reis voortzetten door straten met hele hoge gebouwen en uitgestorven straten. Dit vonden we zo apart, want tot op heden hadden we geen enkele rustige straat gezien in Tokio. Ik kon zelfs midden op de straat poseren voor een foto zonder aangereden te worden.
Aangekomen op het voorplein van het paleisterrein, moesten we eerst een groot park door, ontzettend groen en onaangeraakte grasvelden. Die velden zagen er zo zacht een aaibaar uit, dat ik zin kreeg om er doorheen te rollen. Maar helaas, dit was niet toegestaan. Na de lange wandeling richting de ingang van het paleisterrein, zagen we al wat bewakertjes bij een hek staan met een groot bord naast hen, waarop stond dat de ingang naar het paleis gesloten was, iedere maandag en vrijdag. Laat het nou net één van deze twee dagen zijn...dus een hele rit gehad voor niks. We vonden het al zo verdacht rustig voor een toeristische plek. Ik kan me niet voorstellen dat iedereen hier van op de hoogte was. Dan maar door naar bestemming twee, de wijk Asakusa en de Senso-Ji tempel.

Asakusa staat bekend als de 'old town' van Tokio en de boeddhistische Senso-Ji tempel staat hier dan ook centraal. Deze tempel is de beroemdste en populairste tempel van Tokio. Persoonlijk vonden we hem niet veel anders dan de tempels die we al eerder hebben mogen bezichtigen. In veel opzichten lijken al die tempels op elkaar, dus het gevoel dat als je er één hebt gezien, je ze in principe allemaal wel hebt gezien. Ze hebben allemaal een beetje een rood-oranje achtige kleur aan de buitenkant en de daken ook allemaal eindigend in een punt. Niet dat hij niet indrukwekkend was hoor, nee verre van dat!
We waren alleen meer onder de indruk van de ontzettend drukke winkelstraatjes voorafgaand aan deze tempel, wat vol stond met souvenirwinkeltjes en winkeltjes met traditionele snacks. Ook hier konden we uiteraard bijna onze kontjes niet keren, maar we lieten ons meevoeren in de flow en zijn zelfs winkeltjes in geweest om te snuffelen.

Lekkere lunch gehad bij de Mac en toen weer door richting onze volgende bestemming, de Akihabara district. Deze wijk kan gezien worden als de walhalla voor de game- en comic nerds (lees hier: mannelijke nerds). Het wordt ook wel de 'Electric town' genoemd, maar was over het algemeen bezaaid met Anime poppetjes en gadgets. Alle winkels verkochten allerlei soorten action figures en ook vrouwelijke figures die in vele gevallen best erotisch getint waren. Het ging lichtelijk richting de 'Hentai' klasse, kenners weten waar ik het over heb. Voor de niet-wetende, houden zo..
We liepen department stores van 10 verdiepingen hoog in en uit, vol met game of comic gerelateerde artikelen, ook hele warenhuizen waar gamecards gekocht konden worden, zoals Magic cards of Dragonball Z cards of andere gekke speelkaarten die wij allemaal niet kenden. In de boekenwinkels waren er speciale secties waar alleen mannen mochten komen. Nu liepen die daar toch alleen maar rond, alleen..als een stel perverts..

Het regende in de tussentijd zo hard en wij hadden ons alleen in dunne zomerkleding gehesen. Het begon dus op een gegeven moment wel erg koud te worden ook. We hadden nog heel even interesse getoond in mooie koptelefoons, maar hielden het niet veel later voor gezien. We waren best ver gelopen, dus we moesten de hele weg weer terug richting de metro halte.
Waarschijnlijk liep ik heel moeilijk door de regen, helemaal verkleumd en doorweekt, dat een man met een paraplukraam mij aansprak en ik hem maar een beetje schaapachtig aan stond te gapen. Hij reikte toen een paraplu naar mij uit en zei "gift, gift". Dat was zo schattig en aardig, maar ik was tegelijkertijd zo verbaasd dat dit gebeurde, dat ik er alleen snel een "ooohh arigato" uit heb gegooid en weg was ik. Ze zijn daar gewend om nog eerst minutenlang naar elkaar te buigen uit dankbaarheid, en besefte dat ik dit niet had gedaan en voelde me dus best wel schuldig daarna. Maar in de tussentijd was ik droog en Es niet, want we pasten er niet samen onder. Jammer joh!

We waren weer richting het hotel gegaan om onze spullen te droppen, droge kleren aan te trekken en te beslissen waar we onze laatste Japanse avondmaal zouden nuttigen. We besloten te gaan voor sushi, want dat hoorde wel een beetje bij ons. We hadden er één gevonden op TripAdvisor en liepen vol goede hoop het hotel uit. Maar hier kwamen we erachter dat het nog steeds regende, wij waren absoluut niet van plan om te gaan lopen met dit pestweer en wilden dus een taxi nemen, ookal was het niet zo heel ver weg. Alleen hadden we geen cash geld meegenomen, waardoor Es genoodzaakt was om snel terug te gaan naar de kamer om geld te halen. Hij bleef alleen heel lang weg, waardoor ik wel het idee had wat hij aan het doen was, maar dat hoef ik denk ik niet meer uit te typen.

Aangekomen bij het restaurant, leek het wel alsof we bij de visafslag terecht waren gekomen. Het rook binnen zo aardig vissig, er werd van alle kanten verse sushi gemaakt, waardoor je eigenlijk omringd was door vis.
Het was weer zo'n lopende band sushi tent, maar dit keer alleen met verse rauwe vis. Het mannetje die midden in de lopende band stond, konden we goed in de gaten houden hoe hij de sushi's vouwde, even knipperen met de ogen en hij had er alweer een nieuwe nigiri sushi in zijn hand gekneden. Het zag er zo makkelijk uit, maar als we dit zelf zouden proberen, zou het helemaal niets worden.
Het had weer heerlijk gesmaakt en moesten per schoteltje betalen. We hadden er bij elkaar 14 leeggegeten en waren niet meer dan 20 euro samen kwijt. Dit was onze goedkoopste avondeten ooit hier in Japan.

Terug in de hotelkamer hadden we onze backpacks en rugtassen alweer gereed gemaakt voor vertrek morgenochtend. En dan is ons Japans avontuur alweer voorbij.
Het is niet normaal snel gegaan, we hebben een hoop gezien, maar naar ons gevoel nog te weinig op de plekken waar we nu zijn geweest. We hadden heel vaak het gevoel dat we een hoop hadden gemist van een plek, wat hoogstwaarschijnlijk ook zal zijn, maar dat willen we niet meer horen.
Al met al is het een reis om aan te raden, alleen raden we wel aan om misschien niet in het regenseizoen te gaan, wat hier van juni tot oktober is. Dus wat dat betreft hebben we best geluk gehad, omdat we in totaal maar 1 bui in Kyoto hebben gehad, heel veel buien dan wel op Iriomote en dan vandaag in Tokio, that's it. Voor de rest volop zon en erg warm, just the way we like it! Maar mochten wij ooit teruggaan, dan gaan we zeker in de lente, wanneer al die mooie bomen en bloemen in bloei staan, en dan photoshoppen we wel al die mensen weg, want wat we nu al veel vonden, is met de lente het dubbele hoeveelheid, for sure!

Geschreven door Nies