Hola! Bienvenidos op onze reisblog met nieuwe bestemming: Nicaragua! Na een lange reis nu even de tijd gevonden om te beginnen met typen, in de gezellige bar van ons verblijf in Léon, met het rustgevende getjilp van de vogels op de achtergrond en de, toch best vele,  Nederlandse gesprekken die wij continu om ons heen horen.

De reis begon relaxed: het vliegtuig zat niet helemaal vol, dus we hadden een hele rij voor onszelf. Omringd door luidruchtige, dronken Spaans-uitziende medereizigers, welke wij voor de zekerheid in de gaten hielden, voor het geval ze besloten om over ons heen te barfen. Gelukkig hadden we weer een leuke flight entertainment system met de nieuwste films, dus heb niet veel van hun geblèr meer gehoord.
Ongeveer 11 uur later landden we op onze tussenstop in Panamá. Hier moesten we onszelf 5 uur zien te  vermaken, omdat de volgende vlucht stond gepland om 22:00 uur lokale tijd. Het duurde heel lang, maar Netflix had mij er voor een groot deel wel doorheen geholpen.
Bij het boarden voor de vlucht naar Nicaragua kreeg Es een leuke verrassing: hij was één van de 'chosen ones' en kreeg een gratis upgrade naar de business class! Lucky bastard! Ik was al bijna doorgelopen en vroeg me al af waarom het langer duurde. Toen heeft ie voor mij gelukkig ook een upgrade kunnen regelen en zo zaten we dus onverwachts opeens voor het eerst in ons hele leven in de business class! Helaas was het maar voor een uurtje vliegen, maar hey! Kunnen we dat ook weer van het lijstje afstrepen! We hebben ook niet veel van de vlucht meegekregen, want we vielen als een blok in slaap. Het was in Nederlandse tijd al 4 uur 's nachts dus heel gek was het niet.

Aangekomen in Managua, hoofdstad van Nicaragua, werden we netjes opgewacht door de driver van ons verblijf in Léon, wat nog ongeveer anderhalf uur rijden was. Omdat mijn  volledige naam best wel Spaans is, namelijk Juanita, ging hij er van uit dat ik dus ook als de beste Spaans zou spreken. Boy, wat heb ik hem teleurgesteld zeg! Ik kan mezelf wel redelijk uit de voeten maken, maar hele gesprekken gaat mij toch nog wel echt te ver.
Ook de rit in de auto konden we niet wakker blijven en leek ook echt een eeuwigheid te duren. Eindelijk aangekomen, rond half 2 's nachts, kwamen we aan bij ons hostel. De voordeur was dicht, het leek op een ouderwetse kerkdeur, waar we volgens de driver moesten aankloppen. Opeens ging het kleine luikje in de deur open waar een hoofd uit stak en vroeg of we een reservering hadden.
We volgden hem gauw naar onze kamer, deden de ventilator aan, gekeken of er beestjes in het bed lagen, deden de klamboe over het bed heen, maakten ons slaap-klaar en sprongen op bed. Er kwam nog net een welterusten van af voordat wij allebei in een diepe coma vielen.

Bij het ontwaken leek het wel alsof we de hele dag hadden geslapen. Bleek het pas 6 uur in de ochtend te zijn. Nee! Te vroeg om wakker te zijn! Dus we dwongen onszelf weer wat te slapen, maar konden het niet langer volhouden dan 8 uur. Dus sprongen we maar onder de koude douche en schoven we aan bij het ontbijt. Lekkere pannenkoeken naar binnen gewerkt en gekeken wat we vandaag gingen doen. We wisten al ver van te voren dat we wilden gaan vulkaanboarden. In Léon hebben ze één vulkaan als een echte attractie beschikbaar gesteld hiervoor. Tijdens het boarden kunnen er snelheden gehaald worden van 95 km/u waardoor Es er toch wel second thoughts over had, maar ik zei dat we die kans echt niet moesten laten liggen aangezien we daar nu toch zijn en dit toch wel één van de top 3 attracties zijn van Léon. Dus toch maar gelijk die tour geboekt voor de volgende dag en zijn daarna op stap gegaan. Ons hostel zit heel dichtbij de grootste witte kathedraal van Léon waar je ook op het dak kunt komen om daar het mooie uitzicht te kunnen zien. Het was rond 10-en al aardig warm, dus de zweetdruppels stonden al vrij snel op onze voorhoofdjes. Snel een koud drankje gehaald om even af te koelen voordat we op zoek gingen naar de ingang om het dak op te kunnen. Naar ons idee hadden we bijna 2 rondjes om de kerk heen gelopen en dan nog steeds de ingang niet gevonden. We hadden het al bijna opgegeven toen we opeens een deur zagen die we nog niet eerder hadden gezien en dat bleek dus inderdaad de juiste deur te zijn.
Normaal moeten de bezoekers de schoenen uit doen op het dak omdat ze de witte verf niet willen aantasten, maar omdat het nu een te warm seizoen is, mochten de bezoekers de schoenen aan houden. Het witte was ook niet echt heel wit meer, dus misschien dat ze het sowieso nog moeten bijwerken.
Het was echt een mooi uitzicht. Overal waar je keek zag je vulkanen op de achtergrond en kleine kathedraaltjes. Maar ook veel huizen met verroeste plafondplaten. Qua contrast tussen arm/rijk is het dan ook niet zo verschillend met Indonesië.
We hadden het een aardige tijd volgehouden, ook al begon het warmste moment van de dag aan te breken. Heel veel grappige en mooie foto's later waren we weer aan de daling begonnen. Toen besloten we maar een beetje rond te lopen, aangezien we niet echt wisten wat we moesten gaan doen. En zonder dat we het door hadden, stonden we weer bij ons hostel. Hadden dus een rondje gelopen. Toen besloten we maar terug te gaan en wat te gaan eten in het restaurant en misbruik te maken van de wifi. Het warme weer had toch best wat van onze energie afgenomen dus bleven we een beetje hangen en een beetje loom zijn. Ik snap wel waarom ze hier graag aan siësta's doen. Die heb ik stiekem zelf ook heel even gedaan, terwijl ik tegen Es zei dat ik alleen even wilde liggen. Ja dat werd al snel omgezet in een diepe dut, zo eentje waarbij je wakker wordt met een beetje kwijl aan je wang. Had het vast even nodig ofzo.

Na het hazenslaapje hadden we een kleine supermarkt bezocht om wat water en wat te snacken in te slaan. Het was ondertussen al tegen half vier, dus verwachtten we dat de meeste hitte wel weg zou zijn. Maar deze was nog best aanwezig, waardoor we eigenlijk alleen van supermarkt weer terug naar hostel gingen. Hier hebben we heel lang voor onze kamer gechillt in de wiebelstoelen, helaas waren de aanwezige hangmatten bezet. Op een gegeven moment kregen we honger en zijn we op Tripadvisor op zoek gegaan naar een geschikt restaurant. We eindigden bij een restaurant tegenover de grote kathedraal waar wij vanmiddag op waren geklommen. De temperatuur was al een stuk aangenamer en een lekker windje hielp hier ook bij mee (nee niet windje van Es). Het eten was mwa mwa, maar voor rond de 20 euro waren we klaar met z'n tweeën, en dat was nog vrij prijzig!
Nu eindigen we onze dag, hangend in de lounge, luisterend naar het altijd vrolijke salsa muziek waar je niet stil van kan blijven zitten en wachtend tot het bedtijd is.

Geschreven door Nies