En dat was het weer. De laatste ochtend in dat klamme bed wakker worden, op het eiland waar ze de stroom er elke dag afgooien vanaf 07:00 uur 's ochtends tot 14:00 uur 's middags. Onze laatste ochtend dat ze onze boterhammen roosteren in de pan en een eitje voor me bakken. De laatste ochtend dat de drie leuke hondjes van de eigenaar gezellig bij ons komen liggen en zich laten aaien. We werden rond half 9 weer op de scooter afgezet naar de public boat. Dit keer niet dezelfde boot als de vorige keer, dit keer een boot die vanuit het dorp vertrok. Hadden we alsnog even in snelle vaart het dorp gezien. Deze bootrit naar Manado was een stuk minder volgeladen, alleen lege waterreservaten en een handjevol passagiers. Wij waren samen met de Zwitserse jongen die ook een keer met ons mee was om te duiken, de enige blanken aan boord.
De rit zelf ging een stuk vlotter dan op de heenweg, doordat de boot wat meer vaart kon maken . Het water had ook een gunstigere hoogte. Iets minder dan een uur en we waren weer in die vieze haven van Manado. Hier werden we weer opgewacht door dezelfde chauffeur die ons naar de haven had gebracht en hij bracht ons nu naar het Mercure Hotel waar we 1 nacht zullen overnachten.
Het verkeer was zoals gewoonlijk alweer muurvast, maar al met al waren we er nog wel vlot, terwijl hij ons al waarschuwde dat het een lange rit zou worden. Viel dus reuze mee.

In het Mercure Hotel werden we, uiteraard, weer super vriendelijk ontvangen, het beste Engels wat we tot nu toe hadden gehoord, dus dat wilde ik niet onderbreken door Indonesisch te praten. Onze kamer was nog niet klaar, we waren er al om 11:00 uur dus dat was wel wat aan de vroege kant. We konden wel alvast wat laundry droppen zodat dit dezelfde avond nog klaar zou zijn. We namen plaats in het restaurant, wat een heel mooi uitzicht had op het zwembad en daar op de achtergrond het strand. Het was een plaatje en dus niet erg om te wachten. We kregen ook gelijk honger dus bestelde we een vroege lunch. Rond 12:00 uur kwam de receptioniste ons de sleutel al brengen dus daar boften we ook weer mee.
Op de kamer stortten we neer op het bed waar de ac lekker stond te blazen. Wat was het toch weer lekker om in een normale kamer te slapen en te kunnen douchen onder een normale douche met warm water.
We deden een klein hazenslaapje, sprongen onder de douche en besloten één van de zoveel malls van Manado te bezoeken. Het was nog vroeg dus ja waarom niet.

In de mall hadden we als eerste nog lekkere donuts gescoord bij mijn lievelings donut zaakje, liepen een aantal rondjes door een doolhof van een mall. Allemaal verschillende gangen en afsnijdroutes en onlogisch in elkaar gezet. Nog wat boodschapjes gedaan in de grote supermarkt en waren toen op zoek gegaan naar het saté restaurant wat Ferdinand ons aanbeveelde. Ik moest en zou saté kambing eten, omdat het me tot op heden nog steeds niet was gelukt en hier moesten ze dat geheid hebben.
We namen een taxi naar het restaurant, terwijl het nog geen 200 meter lopen was vanaf de mall. Oeps. Aangekomen bij het restaurant namen we plaats aan een tafel waarbij je op de grond moest zitten op kussens. We bestelden onze portie saté met patatjes. De saté serveerden ze op een soort hete bak met wat kolen erin waar de saté nog warm op konden blijven. Ik had zó uitgekeken naar mijn saté dat ik niet kon wachten. Ik nam een hap en was meteen heel erg teleurgesteld. Het vlees was heel anders gekruid dan dat ik gewend ben en het vlees was een stuk taaier dan de saté die ik gewend ben. Ik werd weer zo verdrietig, weer niet gelukt. Had het eigenlijk willen laten staan, maar ik had best honger en vond het daar ook weer te zonde voor, dus had het met tegenzin maar opgegeten. Het is me niet gegund denk ik deze vakantie.

Na het eten zochten we weer taxi op om ons naar het hotel te brengen. Hier hadden we alvast de backpacks weer travel-ready gemaakt en zijn daarna nog een keer onder de lekker warme douche gesprongen. Daarna op bed nog een beetje naar BBC gekeken en dit verhaaltje getypt. De komende dagen zullen we waarschijnlijk geen Wi-Fi hebben, omdat we in een homestay aan het strand zullen zitten in Raja Ampat, met een beetje primitieve bedoelingen. Het zou wel heel luxe zijn als ze een hotspot hebben.

Dus, misschien tot morgen, en anders, tot over een aantal dagen. Wij gaan verder genieten aan het strand en onze PADI open water skills laten zien en naar nog meer organismen onder water kijken. Doei!

Geschreven door Nies