Wauw, half 5 de wekker, heel moeilijk was het om wakker te worden voor ons allebei, een heel kort nachtje aangezien we best laat gingen slapen en Estevan de halve nacht wakker heeft gelegen  (te laat nog iets van  caffeine gedronken waarschijnlijk).
Na het snelle ontbijt werden we weer opgehaald om naar het vliegveld te gaan om onze trip voort te zetten naar..jaja..BALI! Even een aantal dagen chillen en relaxen!
In het vliegtuig lukte het niet om lang wakker te blijven voor ons, we waren nog maar net opgestegen of we lagen al te knorren. Maar op één of andere manier lukte het ons wel om precies op tijd wakker te worden voor de maaltijd. Een lekker warme maaltijd voor een anderhalf uur durende vlucht. Bonus! Harry Potter deel 2 ging aan en het was weer smullen geblazen.

Aangekomen in Bali moest ik tijdens het wachten op de bagage ineens dringend plassen. Dus snel een wc opgezocht, was er alleen nog een hurk wc vrij en als ik ergens een hekel aan heb, dan is het een hurk wc. Maar ik moest zo nodig dat ik het gewoon ging proberen. Ik zag dat er net een vrouwtje was geweest om schoon te maken dus ik zag mijn kans. Eenmaal in positie moet ik altijd goed mijn plasrichting in de gaten houden. Het is in het verleden namelijk wel eens voorgekomen dat ik in de maling werd genomen door mijn eigen urine en het dus een hele andere kant op ging dan gewenst, dat wilde ik nu dus voorkomen. Tot zo ver ging alles nog goed, totdat mijn schoenen weggleden van die voetsteun ribbels waar je op moet staan, waardoor ik bijna op mijn gat ging. Ik kon mezelf gelukkig nog net op tijd opvangen en leunen tegen de muur en had het ook nog netjes gehouden. Daar was ik zo trots op, waarschijnlijk had ik daarom besloten dit met jullie te delen, denk ik. Voor de rest is het niet echt toevoeging aan onze blog...snel verder..

We hadden een taxi geregeld naar ons resort wat net buiten de stad Ubud ligt, wat op nog wel anderhalf uur rijden van het vliegveld af ligt. Ook tijdens deze rit lukte het ons niet om geheel wakker te blijven en werden we halverwege allebei wakker met onze mond open. Dat zou er vast grappig uitgezien hebben voor de chauffeur.
Aangekomen in het hotel werden we vriendelijk geholpen, zoals we tot nu toe alleen nog maar zijn benaderd, we konden zelfs al vroeger inchecken in onze o zo mooie kamer. We wisten dat we iets moois hadden geboekt, maar dat het er in het echt ook zo mooi uitzag deed ons nog wel een beetje verwonderen. Mooi groot balkon met een heel mooi uitzicht, de badkamer welke bijna even groot is als onze woonkamer thuis, met een (stort)douche en apart nog een ligbad, met datzelfde mooie uitzicht, een heel groot bed en nog veel meer. Het resort zelf heeft ook een spa en iedere ochtend kun je meedoen met de yogales. Ik bedacht me geen moment en vroeg of er voor diezelfde dag nog plek was voor een massage, nadat we lekker in het restaurant hadden geluncht met saté. En de mazzelaar die ik ben, kon een half uur erna al terecht. Daar was ik zo erg aan toe!
Estevan kroop lekker in bad terwijl ik mijzelf liet fijnkneden. En of ze dat deed. Ik ben blij dat ik van tevoren had gezegd dat ik een hele grote blauwe plek heb op mijn knie door de jungle trek zodat ze daar niet op zou gaan drukken, voordat ze denkt dat ik een rare stuiptrekking heb. Ze had mijn spiertjes lekker losser gemasseerd en ik baalde dat de 75 minuten al zo snel voorbij waren. Helemaal zen kwam ik weer naar de kamer waar Es ook half zen op bed was geploft. Hier hebben we nog even wat gechillt totdat ik de backpacks omkieperde om al onze vieze was te filteren. Het was tijd om een wasje te doen. Heel veel kleding was nog vochtig van de jungle, het kon daar niet zo goed drogen door dat klamme weer, wat het een hele vieze lucht heeft doen achtergelaten. Er werd een hele vuilniszak volg vuile kleding opgehaald door hotelpersoneel. Succes met die berg was!

Nadat we uitgerust waren, wilden we toch nog even wat eten in het centrum van Ubud. Het resort had zijn eigen chauffeur voor ons geregeld die ons kon brengen. Hij had ons afgezet bij, jawel, een sushi restaurant. Want er gaat bij ons geen vakantie voorbij zonder dat we een keer sushi hebben gegeten. Is een soort traditie. En we wilden het gelijk in het begin doen, dan waren we daar weer gelijk van af. Het eten was wel oké, niet bijzonder maar wel oké. We zaten in best wel een hippe tent wat gerund werd door een Fransman. Deze man kwam nog netjes bij ons aan tafel om te vragen of alles naar wens was, schudde ons een handje en wenste ons nog veel plezier. Had ik nog nooit meegemaakt dat een eigenaar dit deed waar ik heb gegeten, vond het best wel netjes.
Op de achtergrond speelde een Indonesische jazzband live muziek wat wel voor een lekkere vibe zorgde in het restaurant, ook al zaten er niet zo heel veel mensen.
Na het eten gingen we nog even over de drukke hoofdstraat van Ubud lopen om te zien of er nog wat te zien viel. Alleen maar overvolle eettentjes en alleen maar blanke mensen om ons heen. We waren toen op zoek gegaan naar een kleine supermarkt om wat drinken en wat te snacken in te slaan en zijn toen op zoek gegaan naar een taxi, want we hadden heel stom niet de transfer van het hotel terug geregeld.

Het zoeken naar een bekende taxi, zoals een Blue bird taxi, was hier nergens te bekennen. In deze straat stonden alleen van die vieze Balinese mannetjes met een bordje met "taxi" er op en spraken elke toerist aan om te vragen of ze een taxi wilden. Het leken wel drugsverkopers die je normaal ook op elke hoek van de straat ziet staan, maar dan vragen ze of je "Magic mushrooms" wilt in plaats van een taxi. Dus ja dit stond ons niet zo aan. Maar het bleek helaas geen andere optie voor ons te zijn, dus ik zei tegen Es dat hij maar moest onderhandelen in het Engels. Helaas lukte het niet om in het Indonesisch wat van de prijs af te krijgen, het leek alsof ze allemaal dezelfde prijs hanteerden. Op dat punt hadden we geen zin meer in gekibbel en zijn toen maar met de beste meneer meegegaan, die ons wel netjes en heelhuids had afgezet.
Bij onze kamer gingen we nog even lekker after-chillen op het balkon, Es met een Bintang biertje en ik met een Bintang Radlertje, terwijl we de cicaks (soort kleine gekko's) die over de muur liepen aan het observeren waren. Er was er namelijk één op oorlogspad en ging achter het grootste beestje aan wat bij de lamp aan het rondvliegen was. We konden live volgen hoe deze cicak het beestje achterna zat en hem in één opslokte. Toch nog wat sensatie in de avond.

Geschreven door Nies