Bij het ontbijt was het vandaag een stuk rustiger dan de dag ervoor, minder gedrang en geduw bij het buffet. Hierdoor kregen we ook meer de kans om uitgebreid te kijken wat er vandaag allemaal lag. Ik ging daarom een beetje met warme gerechten experimenteren en Es bleef gewoon veilig bij zijn croissantjes en suikerbroodjes met jam. Al die heftige smaken kan zijn maag nog niet aan in de vroege ochtend (mietje zeg, die maag).
Onze planning van vandaag was om twee fietsen te huren en te gaan fietsen naar Starsand Beach en daar te gaan snorkelen. Dit strand wordt zo genoemd omdat de zandkorreltjes de vorm van een sterretje hebben. Om dit te kunnen zien moet je echter wel een vergrootglas op zak hebben of 826x inzoomen met de camera.

Na het ontbijt nog heel even uitgerust op de kamer met een boek en op het moment dat we wilden weggaan, begon het keihard te plenzen. Nee he, niet weer een dag met regen, dachten we. In ons achterhoofd hadden we dit natuurlijk wel zien aankomen, gezien de slechte weersvoorspellingen die we al de hele vakantie in de gaten hielden. Maar we hadden al die tijd goede hoop gehouden. En deze regenbui mocht de pret van de dag niet drukken vonden we. Dus we hadden heel even gewacht tot de bui over was en zijn toen naar de lobby gegaan en hadden de fietsen gehuurd. Voor iets meer dan een tientje per fiets, mochten we deze de hele dag meenemen. Dit keer waren het weer kleine fietsjes van het formaat van een vouwfiets, zonder elektrische motor helaas maar met gelukkig een mandje voorop, zodat we onze swimming gear kwijt konden. Es had van tevoren al uitgezocht hoe we moesten fietsen en het zou ongeveer een kwartier fietsen zijn om daar te komen.

De weg had vele hobbels en heuvels. We voelden ons het veiligst door op de stoep te fietsen, voor het geval een auto ons te laat zou zien. We waren nog geen vijf minuten aan het fietsen of de eerste bui viel naar beneden. Fijn. Net wanneer we een heftige berg op moesten. We besloten af te stappen, want anders zou je achteruit van de heuvel afrijden, wat uiteraard niet de bedoeling was.
Na de heuvel op, moesten we uiteraard ook een keer de heuvel af. Het liefst zou je lekker hard van de heuvel af willen gaan, maar omdat we de weg hier niet kenden en het extra glad was door de regen, besloten we de heuvel maar zachtjes af te gaan.
Op het laatste stuk van onze route waren we even de weg kwijt, we wisten niet of we nou wel of niet dat smalle paadje af moesten, maar we zagen daar een parkeerplaats en wat fietsen staan, dus ons gevoel zei dat we er al waren. En dit klopte ook. Fietsen hadden we ergens gestald en zijn het smalle paadje te voet afgelopen. Recht voor ons was dan het strand te vinden waar we naar op zoek waren. Onderweg naar beneden moesten we heel goed kijken waar we liepen, omdat de treden erg glibberig waren en al het water van de regenbui (het was ondertussen weer droog) een weg naar beneden zocht.

Aangekomen op het zand hadden we eerst gecheckt uiteraard of het strand zijn naam waardig was. Ik zag het zo snel niet, maar Es had een korreltje gevonden in de vorm van een sterretje. Heel leuk. Daarna hadden we onze waterschoenen aangedaan en onze duikbril en snorkel en GoPro meegenomen naar het water. Het gedeelte waarin we zouden snorkelen was het water vrij laag en gevuld met veel stenen en zandkleurig koraal. Daarom besloten we onze flippers niet aan te doen, voor het geval we koraal kapot zouden trappen of iets dergelijks. Bij de eerste kijk onder water, werden we al aardig verrast door felblauwe kleine visjes die lekker aan het dobberen waren. Heel veel felgekleurde vissen hadden we zien rondzwemmen.
Al snel kreeg Es last van zijn lekkende snorkel en besloot een nieuw setje te kopen in het winkeltje bovenaan de trap. Ze konden daar uiteraard makkelijk de hoofdprijs voor vragen, wat ze hier overal al doen overigens. Maar Es was allang blij dat hij niet steeds liters water binnen kreeg.

Het was een vrij groot stuk wat we af en toe lopend doorheen moesten, omdat zwemmend af en toe niet mogelijk was door het lage water. Op een gegeven moment voelde ik getik op mijn hoofd en op mijn rug en billen. Bleek het, voor de verandering, weer eens te regenen. En niet zo zacht ook. Maar wij gingen onverstoorbaar verder met het bewonderen van de onderwaterwereld. De regen bleek daar gelukkig geen invloed op te hebben.

Na een tijdje gesnorkeld te hebben, bleek het alweer lunchtijd te zijn. Er zat een restaurant bovenaan de trap en besloten daar lekker 'fried chicken' te lunchen. We waren allebei nog erg nat van het zwemmen, onze handdoeken waren ook helemaal doorweekt geraakt door de regenbui en had ons dus niet echt kunnen opdrogen. Daarom hadden we maar buiten plaats genomen om niet heel die toko nat te maken. Het was op dat moment droog dus kon ook geen kwaad. Toen het eten arriveerde, waren we lekker aan het genieten, totdat het opeens zachtjes begon te druppelen. Ach, die paar zachte druppels, die overleven we wel en bleven dus rustig verder eten. Toen werden de druppels iets groter en harder en meer, maar we hadden nog geen zin om naar het afdakje te verkassen met onze borden, dus ik deed een wikkeldoek over onze hoofden en ons eten heen, waardoor het leek alsof we gezellig in een tentje aan het eten waren. Dit ging een tijdje goed en was erg gezellig, totdat de druppels echt onverdraagbaar werden en door de doek heen kwamen zetten en we zo wel hele erge natte kip kregen. Toch maar verhuisd naar het droge. Er waren nog twee die hards die rustig verder bleven eten in de regen, omdat ze er waarschijnlijk hetzelfde over dachten voordat wij gingen verhuizen.
Deze bui bleef heel lang hangen en werd steeds harder en heftiger.

We bleven na het eten even wachten tot het was gestopt en waren toen weer richting onze spullen gelopen om verder te gaan met snorkelen. Dit hadden we nog een tijdje volgehouden, tot we besloten maar weer richting hotel te gaan, omdat we het op een gegeven moment wel weer gezien hadden, want zoveel bleek er helemaal niet te zien. Waarschijnlijk omdat we zijn verpest door onze snorkel- en duiksessies in Indonesië vorig jaar.
Op strand zagen we wel veel grappige krabbetjes lopen die in die schelpjes leven. Het leken in eerste instantie gewoon op normale schelpjes en steentjes, totdat we er heel veel tegelijk zagen bewegen en krabbenpootjes eronder vandaan zagen komen! Dat was een heel grappig gezicht. Ook de hoeveelheid krabbetjes die over de rotsen liepen en steeds snel wegrenden wanneer wij iets te dichtbij kwamen was geinig om naar te kijken!
Toen we uit het water wilden lopen, begon het weer te regenen en werd het boven het water gewoon kouder dan in het water. Daarom besloten we maar even in het water te blijven hangen om 'warm' te blijven totdat de bui over was. Na de bui kwamen we bij onze spullen aan, de handdoeken konden we gewoon uitknijpen en waren weer richting de fietsen gelopen. Het was allemaal een hele natte bedoeling om ons heen. Het water wat in stralen naar beneden liep over onze voeten heen, voelde gewoon warmer aan dan de temperatuur van buiten en maakte ook gelijk onze voeten schoon.

Aangekomen bij het hotel stond er al iemand klaar, die ons blijkbaar zag aankomen, om ons op te vangen en de fietsen in ontvangst te nemen. We besloten nog even een kop koffie te nuttigen in het Jungle Book Cafe, maar helaas waren we niet de enige. Alle stoelen waren bezet onder het afdakje, dus er was alleen nog maar plek onder een parasolletje, die je, als het zou gaan regenen, niet geheel droog zou houden.
Het ging even goed, totdat het weer raak was en wij onze spullen meer onder de parasol verschoven. Helaas lukte het me niet helemaal onder de parasol te schuilen met de stoel door de tafel die in het midden stond, waardoor mijn rug erg nat werd (de rest bleef wel droog). Ik vond het niet erg want ik was toch nog nat van de andere regenbuien dus deze kon er ook nog wel bij. Op een gegeven moment werd het wel heel erg. Zo erg alsof het leek alsof we onder de douche stonden. Zo erg dat zelfs de vogels aan het schuilen waar onder het afdakje. We hadden toen maar onze biezen gepakt, met onze natte lijfjes door de schone receptie heen geschoten richting onze kamer. Hier hebben we heerlijk gedoucht en alles zandkorrels van ons afgewassen. We kwamen tot de ontdekking dat we een beetje waren verbrand. Es op zijn voorhoofd en neus en nek en ik op mijn armen. We dachten dat insmeren niet nodig was omdat er geen enkele keer een echte zonnestraal te zien was.
Na het douchen hadden we even in de lobby gehangen, waar we een bord zagen hangen waarop de route van de tyfoon, die er dus aankomt, werd afgebeeld. Hij komt precies over dit eiland heen en staat gepland om op 16 september het eiland te bereiken. Dus al deze regenbuien zijn als het ware voorspel op het echte werk.
De tyfoon heeft al zelfs een naam, ze noemen hem 'Malakas'. Ik vind hem nu al stom. Ze hebben alle bomen ook alvast met touwen aan elkaar vastgebonden en bevestigd aan het gebouw en voor de galerijen hebben ze tyfoon schermen opgehangen, waarschijnlijk om het losgeslagen wild tegen te kunnen houden.

Na het avondeten had Es even contact opgezocht met de vliegmaatschappij om te kijken of we onze vlucht niet konden verzetten naar een vroeger vertrek. Hier blijven hangen als het blijft regenen is natuurlijk ook geen zak aan. Helaas is omboeken en wijzigen pas mogelijk zodra er is uitgesloten dat onze vlucht gegarandeerd niet meer door zou gaan. En voor nu was er nog geen bericht dat onze vlucht van de 17e gecancelled is, dat horen we waarschijnlijk morgen pas.
We hadden voor de zekerheid wel een tour geboekt voor morgen naar een strandje hier wat verder vandaan, wat bekend staat om zijn mooie snorkelspot, maar grote kans dat deze gecancelled gaat worden vanwege het weer, maar dat horen we anders morgenvroeg pas.
Hebben wij weer.

Vakantieman, gezellig hè?!

Geschreven door Nies