Vivaaaa Las Vegas! Ik hoor Elvis steeds dit ene zinnetje zingen als ik me bedenk dat we in dat gekke Las Vegas zijn/waren. We zagen woensdag avond al de felle lichtjes toen we hopeloos rondjes aan het rijden waren, op zoek naar de parkeergarage. Nee, eigenlijk zagen we Sin City al midden in de woestijn liggen toen we nog op de snelweg reden. Het bekende Luxor hotel, in de vorm van een piramide, heeft een felle lichtstraal wat uit het puntje van de piramide komt en al op kilometers afstand was te zien. Het reuzenrad, wat bij ons hotel hoort, zagen we ook al vanaf de snelweg. En op de Strip zagen we het allemaal van dichtbij. Wat een gekkenhuis, met letterlijk allemaal gekkies op straat.
We hadden van tevoren gezien dat er in Las Vegas een hele grote outlet zit. We waren de vorige keer niet zo goed geslaagd, dus wilden we donderdag ochtend hier toch nog even kijken. We waren aardig geslaagd en wel wat dollars lichter. Rond half drie waren we er wel weer klaar mee en reden weer richting het hotel, wat niet langer dan 20 minuten rijden was. We legden de tassen in de kamer en gingen snel de Strip op, om van het gekke Vegas leven te proeven.

Het leukste van alles die dag, het was Halloween. En in de VS vinden heel veel mensen dit de leukste feestdag van het jaar. Je zag het ook aan de mensen op straat: heel veel hadden echt de moeite genomen om hun leukste kostuum aan te trekken en over straat te lopen. Het maakte het hierdoor wel iets lastiger om de gekkies met de verklede mensen te onderscheiden, maar het drukte niet minder de pret. Gezinnen die matching outfits aan hadden, zelfs met hun hond inclusief. Zoals een hond in een rattenpak en de baasjes de koks van de film Ratatouille, een taco, een boterham met peanutbutter, die vast zat aan een boterham met jelly, Ursula en Ariel en nog veel meer creatievelingen. Ik keek mijn ogen uit en ik vond het zo leuk en daardoor baalde ik alleen maar harder dat ik was vergeten om mijn halloween kostuum mee te nemen (niet dat ik die heb, maar het idee alleen al).
We liepen overdag dus al over de Strip en maakten uiteraard heel veel foto's. En toch geeft het 's avonds een iets leukere sfeer door al die lampjes en lichtjes van elke casino en bar. We bleven even wachten op een fontein show van de bekende Bellagio fontein, welke elk kwartier plaatsvond. Het was echt een grote fontein met dansende stralen die op de maat van een hit van Lady Gaga bewoog. Toen onze voetjes een beetje moe werden, was het ook al richting etenstijd. We hadden van tevoren bedacht om aan zo'n mega groot buffet van het Bellagio hotel deel te nemen. Onbeperkt opscheppen en keuze uit heel veel gerechten. Het is normaal heel gewoonlijk dat er een wachtrij van een uur staat voordat er plek is, maar toen wij aan kwamen lopen, konden we gelijk naar een tafel toe. We keken onze ogen uit, zoveel keuze was er. Onze ogen waren veel groter dan onze magen helaas, al moet ik zeggen dat we het wel lang vol hielden. Maar wij waren niks vergeleken die grote dikke Amerikaanse gezinnen. Die konden echt borden vol opscheppen en dat dan 4 a 5 keer. We hadden er wel onze tijd voor genomen, iets langer dan 2 uur hebben we gezeten. Dat is echt lang voor die Amerikanen, een tafel naast ons was in de tussentijd al 3 keer bezet geweest door andere gasten. Maar wij probeerden het vele geld er toch uit te halen, ook al gaat het eten op een gegeven moment tegen staan.
Toen we het hadden op gegeven konden we rollend het hotel uit, want lopen lukte bijna niet meer. Het was in de tussentijd al donker, dus liepen we nogmaals de Strip op om alle casino's met al die lampjes en lichtjes vast te leggen. Ook nogmaals de fontein gespot, wat inderdaad in de avond mooier was. In de tussentijd was de Strip meer bezaaid met Halloween achtige mensen, die allemaal naar de clubs onderweg waren. Zelf moesten we uiteraard ook nog even een gokje wagen en besloten dat te doen in het casino van het hotel. Heel veel machines stonden er en speeltafels met een hele hoge inzet. Van al die spelletjes hebben wij geen enkel idee hoe het werkt dus bleven we maar bij de bekende roulette tafel die automatisch werd bediend. Toch nog iets van $100 winst gemaakt, totdat we het zat waren en onze hotelkamer weer opzochten.

De dag erna was het weer een lange rij dag. We vertrokken nu uit Las Vegas richting Bakersfield. Op die route ligt ook Death Valley National Park, waar we uiteraard doorheen gingen rijden. Maar niet voordat we langs het beroemde Las Vegas bord waren gereden en daar miljoen foto's te hebben gemaakt. We waren niet de enige daar, maar dat was te verwachten natuurlijk. Echt een trekpleister.
En toen begon de rit naar Death Valley. Het was iets van 2,5 uur rijden voordat we bij het eerste punt aan kwamen. Het landschap van Death Valley is zo divers, wat het dus ook zo interessant maakt. Het is een groot woestijngebied met zoutvlakten, rotsformaties, canyons zandduinen en andere soorten bergen. Bij het eerste punt zagen we bergen die erg leken op zandbergen, alleen was dit van hard gesteente. Mooi uitzicht, maar verder niet interessant om een rondje te lopen. Dus gingen we door naar tweede punt. Es had besloten de ritten door Death Valley te rijden, zodat ik ook even wat rust had. Bij het tweede punt kwamen we bij een grote droge zout vlakte, de Badwater Basin. Het is een bekken wat genoteerd staat als het laagste punt van Noord-Amerika, maar liefst 85,5 meter onder de zeespiegel. Het is daar zo zout, dat er maar weinig plantjes het kunnen overleven en een slaksoort. Bijzonder eigenlijk dat een slak al dat zout kan overleven.

Het was qua temperatuur een stuk warmer dan in Flagstaff en Las Vegas. Het werd maximaal rond de 25 °C, heerlijke temperatuur. Het kan hier op dit bekken toch makkelijk 50 °C worden in de zomer en zo één van de heetste plaatsen ter wereld worden, dat is een stuk minder prettig kan ik me zo bedenken.
We bezochten nog wat verschillende uitkijkpunten die er allemaal anders uitzagen en ver uit elkaar lagen. We waren hierdoor al heel veel tijd kwijt, we waren denk ik al 5 uur door Death Valley aan het rijden/kijken/observeren. We moesten ook nog een keer dat Bakersfield bereiken. Dit was toch nog een 3,5 uur rijden vanaf ons laatste punt. Daardoor besloten we het laatste punt over te slaan. Dit waren de zandduinen, maar die hebben we ook in Nederland, dus gaan we die een keer thuis maar bewonderen, en begonnen aan de lange rit verder.
De weg was heel lang en heel lang eentonig. We zagen de zon achter de bergen verdwijnen en de maan er gelijk voor in de plaats tevoorschijn komen. Heel veel sterren stonden weer aan de hemel te glinsteren en ik wilde er steeds naar kijken, maar dat kon natuurlijk niet. Op ongeveer een half uur voor Bakersfield begon de honger in te slaan en namen toen maar een afslag om de eerste de beste restaurant op te zoeken. Dit keer werd het de Denny's, een fastfood tent waar we lekker gefrituurd vreten naar binnen werkten en het meest genoten van de broccoli die als een side dish werd geserveerd.
Na dit culinaire hoogstandje zochten we ons motelletje op, was goed te vinden gelukkig. Dat is wel andere koek dan in Las Vegas! En nu liggen we in bed naar onze telefoonschermen te staren omdat we eindelijk weer wifi hebben!
Tot morgen!

Geschreven door Nies