Nou die elf uur hadden we nog net aan gehaald. Het heeft denk ik nog lichtelijk te maken met de jetlag. Es die is iedere ochtend al om half 6 klaarwakker. Logisch dat het lichtje in de avond dan ook vroeg uitgaat.
Vandaag stonden er weer leuke dingen op het programma. De dag begonnen we eerst met een zeer uitgebreid ontbijt: We kregen eerst een kom met yoghurt, granola en fruit, daarna kregen we nog dikke pannenkoeken of brood met gebakken ei. Dat is wel even wat anders als je alleen gewend bent om 2 boterhammen te eten in de ochtend. Met goed gevulde magen, en nog een snelle lozing bij Es, waren we klaar voor onze eerste tour: een canopy tour door de jungle! Een zipline tour aan de voet van de Mombacho vulkaan. Heel braaf zaten we op de afgesproken tijd te wachten in de receptie, wetende dat ook in Granada het tranquilo-begrip aardig geldt, totdat we er na een half uur achter kwamen dat ze ons in hun agenda hadden staan voor een uur later. Gelukkig hadden wij geen haast en de chauffeur zou zo snel mogelijk komen. Niet veel later kwam deze dan ook en zo konden we onze reis vervolgen.

De rit was niet langer dan een half uurtje. Bij aankomst kwamen we erachter dat we zo goed als de enige waren. Heel bizar om mee te maken, dat bij zo'n toeristische attractie je bijna geen toeristen ziet. Is wel andere koek dan bijvoorbeeld in Azië.
We werden gelijk opgetuigd in allerlei verschillende veiligheidsgespen, helmpje werd aangepast en handschoenen werden uitgezocht. Es maakte nog snel een pitstop voordat hij helemaal vastgebonden zat, aangezien hij een formaat blaas heeft als dat van een kuikentje, en volgden daarna onze 3 gidsen. Één gids ging speciaal mee om met mijn telefoon foto's en filmpjes van ons kon maken. Es had zelf zijn Gopro bij zich die aan een hoofdband om de helm heen vast gemaakt  kon worden om zo ook nog bewijsmateriaal kon vastleggen. We werden met een jeep dieper de jungle in gebracht voordat we ergens bij een boom met een trap werden gedropt. Hier klommen we naar boven voor onze eerste track. Hier legden ze ons snel uit wat de do's and don'ts waren van het ziplinen en konden gelijk beginnen. Één voor één werden we vastgemaakt met onze gear aan het touw wat een boom met een andere boom verbond. We moesten een beetje omhoog springen omdat ze ons anders niet konden vastmaken en wij nou eenmaal niet zulke lange benen hebben. De camera man ging als eerst, zodat hij ons kon vastleggen als we in de buurt kwamen. En daar gingen we dan hoor. Met hoge snelheid door de hoge bomen heen sjezen, ondertussen ook gespannen van het uitzicht te genieten. Wat een bijzondere ervaring! En Es met zij  hoogtevrees vond het totaal niet eng!
Bij de tweede track zei de gids dat we nu op monkey style gingen hangen. Ik begon al wild apengeluiden te maken, maar dat bedoelde hij niet. Hij bedoelde ondersteboven hangend aan een touwtje naar de volgende boom slingeren. Uh wat? "Niet bang zijn, gooi je benen maar in de lucht, handen los!" Nou gillen wat we deden op het moment dat we onze handen los moesten laten. Maar wauw, wat was dit gaaf zeg! Ik voelde me op een zeker moment ook zeker wel even een aapje. En over aapjes gesproken, heel veel kleine schattige brulaapjes zaten naar ons te kijken vanuit een hoge boom. Grappig gezicht was dat!

Nou en zo gingen er nog meerdere keren slingeren van te pas met de grootste lol die we hadden. De glimlach verdween niet meer van onze gezicht en we vonden het jammer dat we op een gegeven moment uitgeslingerd waren. De gidsen deden het alledrie zo leuk dat we ze echt een flink tip hadden gegeven (gewoonweg omdat we niet wisten wat normaal was om te tippen), waar ze uiteraard erg blij mee waren. Na een snelle kop koffie, namen we afscheid van onze 3 gidsen Lupe, Alton en Miguel (volgens mij was het Miguel, zo niet dan heet hij nu even zo) en gingen weer terug richting hotel.
Terug in het hotel gingen we op zoek naar een geschikt restaurant om te lunchen. Het werd een tapas restaurant vlakbij het hotel. Heerlijke uiteenlopende kleine gerechtjes gegeten en zaten goed vol. Terug in het hotel trokken we weer onze zwembroek en bikini aan en maakten weer plaats bij het zwembad. Hier hebben we tot ongeveer half vier gelegen. We moesten een beetje op onze tijd letten, want om half 5 werden we weer opgehaald voor onze volgende trip. Het scheen namelijk dat er in Granada een vulkaan te bezichtigen is waar je de lava van kunt zien stromen. En het mooist en het meest zichtbaar is dat te bewonderen tegen schemering, of gewoon in het donker.
Dit keer werden we precies op tijd opgehaald door een chauffeur en een gids die met ons mee zou gaan. Het was een rit van iets meer dan een half uur en op de afslag naar vulkaan Masaya zagen we dat we niet de enige waren die naar de lava wilden kijken. Het nationale beschermde park van de Masaya vulkaan had openingstijden van 9:00 tot 16:30 uur en van 17:30 tot 19:30. We sloten rond 17 uur aan in de rij, omdat hoe vroeger je bent, hoe beter je het kunt zien in verband met drukte. Ze gooiden pas de hekken open precies om half 6, waardoor iedereen die van de snelweg af kwam en niet naar de vulkaan wilde, er met een grote bocht omheen moesten rijden, zo druk was de afslag. Tijdens het wachten waren we met de gids nog een stukje gaan wandelen naar de plek waar een eerdere eruptie had plaatsgevonden. Het was de laatste eruptie van die vulkaan, wat in 1772 had plaatsgevonden. Best lang geleden voor een actieve vulkaan. We kwamen er ook achter dat Nicaragua op the Belt of Fire bevindt, een hele rij met vulkanen, waarvan er nog best veel actief van zijn. Dit zagen we allemaal in het kleine museumpje waar we onze tijd moesten doorbrengen voordat we door mochten rijden naar de krater. De auto's werden in groepen verdeeld, zodat het niet in 1 keer te druk is en zo iedereen de kans krijgt op een goed beeld. Gelukkig zaten we in groep 2, dus hoefden we niet zo heel lang te wachten.

Het was nog een aardig stuk omhoog rijden.  Een hele nieuwe geasfalteerde weg was aangelegd. Dit hebben ze makkelijk kunnen bewerkstelligen door de hoge entree tarieven die ze vroegen, vooral voor de non-residents. Bijna bovenaan de top merkten we dat de chauffeur extra gas gaf en allemaal auto's inhaalde om zo ons als één van de eerste te kunnen afzetten zodat we gegarandeerd de beste plekken zouden hebben. En nou die hadden we! Het was ondertussen al helemaal donker, het enige licht wat daar te zien was, was het licht van, jawel, van de hot streaming lava! Wauw! We konden gewoon de lava zien! De krater was 300 meter diep en had een diameter van 500 meter. We konden de lava zien stromen, je kon het geluid van de lava ook goed horen, klonk als een hele woeste zee die boos op rotsen klettert. Je voelde er geen warmte van af komen, dat verbaasde me wel. Heel veel mooie foto's kunnen maken, ook heel veel mislukte helaas, omdat het te donker was en de sluitertijd zich daar op ging aanpassen en daardoor de kleinste beweging al vast had gelegd. Ach ja, het ging om de ervaring, die is niet vast te leggen.
Na de duizenden foto's gingen we weer terug naar het hotel en zochten weer een restaurant uit via Tripadvisor. Ik was in een pastabui en vonden er één niet zo heel ver van ons verwijderd. Helaas was het eten een beetje tegengevallen, maar hadden toch nog goed onze magen gevuld.
Terug in het hotel zagen we dat het feestje wat er gaande was, met live band en bbq, nog steeds gaande was, maar waar we geen behoefte in hadden om bij te wonen. Muziek was heel leuk, konden we op de kamer nog steeds van mee genieten. Al met al toch best een intensieve dag geweest met heel veel indrukwekkende impulsen. Dus genoeg om te verwerken tijdens onz schoonheidsslaapje.

Geschreven door Nies