Gelukkig, ik kan het nog navertellen! Es heeft me zo te merken dus niet vermoord in mijn slaap in de hotelkamer die hij had veranderd in een gaskamer. Zo kan ik tenminste vertellen hoe onze dag vandaag is geweest.
Vaste riedeltje, gewekt door de irritante, ietwat te vrolijke wekker, aangekleed en richting ontbijt. Na het ontbijt onszelf klaargemaakt om te kunnen uitchecken en ons voorbereid op onze rit naar het noorden van Osaka, waar we het Instant Ramen Noodles Museum zouden bezoeken, oftewel het 'Bamisoep Museum'. De tassen konden we nog in het hotel achterlaten en we waren klaar om te gaan.

Na een treinrit van ongeveer een uur, kwamen we aan en met een lekkere Caramel Macchiato van de Starbucks liepen we richting het museum. We zagen al gauw het standbeeld van de founder van de instant noodles, meneer Ando Momofuku, wie op een hele grote Cup Noodle bak stond. In het museum werden we aangenaam verrast vanwege het feit dat het een gratis  (!) museum was. Dit zie je niet veel meer, een gratis toeristische attractie.
We wisten dat we in dat museum een eigen bak met noodles konden maken, daar moest dan wel een klein beetje voor betaald worden (300 Yen, nog geen 3 euro) en werden daar als eerst meteen naartoe geleid voordat we überhaupt rond mochten lopen in het museum.
We stonden in een rij te wachten voor een cup Noodle automaat die lege en kale cup Noodle bakken 'verkocht'. Hierna werden we begeleid naar een tafel waar we onze creatieve geest de vrije loop konden laten gaan en met speciale stiften de bak versieren. We waren allebei helaas een beetje inspiratieloos, dus ik versierde de mijne met wat dieren met Japanse hoedjes op en Estevan heeft er heel groot Japan op geschreven (zodat hij niet zou vergeten waar hij was ofzo?).
Nadat we klaar waren, mochten we in een nieuwe rij staan voor het vullen van de cups. Dit duurde best lang, het leek wel een wachtrij in Disney. Toen we eenmaal aan de beurt waren moesten we zelf al draaiend de noodles in de bak krijgen, de seasoning uitkiezen en vier verschillende toppings, zoals uitjes, kip en andere groentjes. Nadat we dit hadden uitgezocht, werd de cup geseald in een speciaal apparaat, in plastic gewikkeld en klaar was de cup! Daarna moesten we deze bewaren in een plastic tas die we moesten opblazen zodat hij niet snel kapot zou gaan en om onze nek hangen. Het tasje hadden we omgehangen als zo'n Gucci tasje die de straatgangster in Nederland ook allemaal daar dragen en we voelden ons vrij stoer en ook gangster. Our personalised bamisoep gangster tasje.

Na het hele create-your-own-noodles-in-a-cup-experience, hadden we nog een rondje gelopen door het museum, hadden de geschiedenis gezien en de geboorte van de instant noodles (in het schuurtje van meneer Momofuku) en zijn hierna geëindigd in het restaurant, waar we, hoe kon het ook anders, instant ramen noodles hebben gegeten. Dit smaakte weer prima zoals altijd en na deze kleine maaltijd konden we weer verder op pad en weer terug richting het hotel om onze tassen op te halen.

Onderweg terug kreeg Es alweer honger en besloten daarom nog voordat we de tassen gingen halen, snel een hapje te eten bij de Macdonalds. Ik had nog niet echt trek na die bamisoep, maar bij Es was de bamisoep allang verteerd en kon daarom een heel Big Mac menu wegwerken.
In een recordtempo was de Big Mac in zijn holle kies verdwenen en gingen we daarna onze tassen halen en weer richting het station om de trein te pakken naar het vliegveld van Osaka. We hadden besloten om een nachtje in het hotel op het vliegveld te slapen omdat we morgenvroeg zullen vliegen naar de Okinawa eilanden en om het risico van vertraging onderweg te ontlopen, kunnen we nu rollend naar de gate als het ware. We kwamen hier rond vijven aan, hebben even gebruik gemaakt van de WiFi en waren weer up to date met alles wat er in de wereld is gebeurd die dag.
Rond zessen waren we richting het vliegveld gelopen om op zoek te gaan naar eten. Ook hier hing een bord met alle restaurants in de omgeving en zagen een sushi restaurant wat ons aansprak. Het was een sushi restaurant met een lopende  band, waar je de sushi vanaf kunt halen waar je trek in hebt. Ook kon aan de tafel sushi's los besteld worden via een tablet, net zoals bij de 'Shabu Shabu' in Nederland, alleen hier werden de gerechten op een hele grappige manier naar de tafel gebracht. Boven de lopende band met sushi, liep een soort rails en met een seintje die zij doorsturen, krijgen we de melding dat onze bestelling op een dienblad op wieltjes naar onze tafel werd toe gereden. Dit zag er zo grappig uit. En als we de gerechten hadden opgepakt van het dienblad, moesten we op de knop 'return' drukken zodat het dienblad weer richting keuken werd gestuurd. Dit scheelt een hoop mensen die rondrennen in zo'n restaurant.
We hadden weer schandalig genoten en veel gegeten en besloten er nog een toetje achteraf te nemen. Es had twee gekke bolletjes ijs in een soort van marsepein gewikkeld en ik had bevroren aardbeien met slagroom erin. Deze desserts waren zo koud, het deed gewoon pijn aan onze tandjes en we kregen er gewoon kippenvel van. Mijn aardbeien smaakten ook niet meer naar aardbei, maar naar bevroren ijs. We kregen het er spontaan koud van en de koude airco's overal hielpen niet echt mee met het opwarmen.
Na het eten hadden we nog rondjes langs de winkels gelopen en zijn daarna weer richting hotelkamer gegaan, bad weer vol laten lopen en de kop thee werd ook weer gezet. De vlucht gaat morgen iets over negen in de ochtend en wilden niet te laat gaan slapen. Het is intussen alweer richting half 12, dus vroeg slapen is ook niet echt gelukt..

Geschreven door Nies