Wat hadden wij heerlijk geslapen zeg! En heel lang! We hadden aan één stuk door als een blok geslapen. Zouden we het nodig gehad hebben ofzo?
Deze ochtend hadden we geen ontbijt inclusief in het hotel, dus we hadden de avond ervoor al wat te eten gescoord voor deze ochtend. Ze eten hier veel van die driehoekige rijstvormpjes met daaromheen zeewier gevouwen, als het ware een grote sushi-driehoek, met een verrassende vulling. We hadden ze eerder deze week ook al op en ze smaken prima! Ze hebben een aparte manier van openen, wat goed wordt aangegeven met nummertjes wat de volgorde is. Doe je het niet volgens de nummertjes, dan help je heel je hap naar de filistijnen en gaat alles kapot (been there, done that). Heel simpel eerst door het midden scheuren en dan de zijkanten eraf. Dit is zo gedaan zodat de plak zeewier intact en droog blijft totdat deze gegeten wordt. We hadden deze lekkere hap op met goede ervaring en wilden ze daarom weer. Alleen de winkel waar we deze kochten, had er geen Engelse vertaling bij, we moesten het dus gokken wat op het plaatje stond. Ik koos er 1 uit wat erg leek op tonijn. Dit bleek helaas geen tonijn te zijn, maar een soort zurige, jam-achtige substantie. Niet te pruimen vond ik en moest er bijna van kokhalzen. Gelukkig had ik nog een reserve cakeje en heb die maar opgepeuzeld. Estevan had heel veilig gewoon een chocolade croissant als ontbijt gehaald, daar kon niks verkeerd aan gaan.

Na het douchen en aankleden was het alweer tijd om uit te checken uit dit hotel en hadden onze bagage achtergelaten, zodat we nog wat konden sightseeing. Het hotel lag heel plezant dichtbij de plekken waar we heen wilden en alles was makkelijk te voet te bereiken. We zijn dus als eerst naar het Memorial Peace Park geweest. Dit is een park speciaal aangelegd voor alle slachtoffers die zijn gevallen tijdens de Tweede Wereldoorlog in Hiroshima. Het zag er heel vredig uit, niet zo heel veel boeiends naar mijn mening, een klein monument in het midden waar mensen hun nagedachtenis konden uiten met een kleine donatie, met op de achtergrond een vuur wat als betekenis 'de vlam van de vrijheid' had. Men zegt dat deze vlam zolang blijft branden totdat alle nucleair bombs zijn vernietigd (volgens internet).
Iets voorbij het park stond een door een atoombom getroffen gebouw welke nog overeind staat (met wat hulp van steunpilaren) sinds de bombardementen en wat nu wordt gezien als een soort van symbool van Hiroshima en is opgenomen als World Heritage. Het gebouw wordt het A-Bomb Dome genoemd, omdat er een duidelijke koepel fundering zichtbaar is. Het gebouw zelf had niet zo een hele spannende functie back in the days, maar is als 1 van de weinige gebouwen geweest die sterk genoeg was om het deels te overleven.

Na de hoop foto's zijn we doorgegaan naar de Hiroshima Castle wat ook op loopafstand was te vinden. Als eerst benaderden we een grote poort en een soort van museum met het interieur van het kasteel zelf, waar we onze schoentjes uit moesten trekken en sloffen van het museum aan moesten trekken.
Hier was te zien hoe de kastelen waren ingericht in de Edo Period. Heel indrukwekkend om te zien! Hierna zijn we bij een soort gemeentehuis uitgekomen waar op dat moment toevallig een Japanse bruiloft gaande was. Heel fascinerend om te zien, ook het feit dat iedereen van buitenaf kon meekijken als ze dat zouden willen. Wij waren daarentegen één van de enigen, dus waarschijnlijk is het niet echt gebruikelijk om te blijven staren, dus zijn we ook maar weggegaan. Een trap omhoog en we arriveerden bij het mooie kasteel. Vele verdiepingen, helemaal opnieuw opgebouwd na de bombardementen. Helaas moest er betaald worden om erin te kunnen en vonden dat niet echt de moeite waard, dus hebben hem alleen vanaf de buitenkant bewonderd.

Rond half 12 besloten we langzamerhand terug te lopen naar het hotel, maar eerst lunchen voordat we een lange treinrit zouden maken. We strandden bij een leuk eettentje waar Es aan de soba noodles ging en ik een pannetje met vlees en Udon noodles, deze werd ook nog eens aangestoken aan tafel, zodat ie lekker warm zou blijven.

Heerlijk gegeten weer en nadat onze buikjes weer vol waren, konden we onze reis voortzetten. Eerst onze zware tassen opgehaald in het hotel, daarna de tram weer richting het station gepakt en daar op zoek naar de Shinkansen trein richting Kyoto. Een Shinkansen rijdt gemiddeld 320 km/u. Dit was te merken ook, want we waren in ongeveer anderhalf uur al in Kyoto, voor een rit van ongeveer 360 kilometer! Zoals gewoonlijk hebben we meer de binnenkant van onze ogen gezien dan van het uitzicht genoten, maar de keren dat we wakker waren en naar buiten keken, zagen we alleen wat daken voorbij flitsen, niet echt iets kunnen opslaan door de snelheid.
Aangekomen op het station van Kyoto was het  even zoeken naar de bushalte, thank God for Google Maps! Hier probeerden we de juiste bus uit te vogelen, helaas alles in het Japans dus we moesten het een beetje op gevoel doen. Op de Japan Travel Planner app van Es, was alles helaas ook in het Japans, maar de halte waar we uit moesten had als enige een vierkant symbooltje op het eind en een puntje in het midden. Dit had ons een beetje gered gelukkig. We waren helaas niet de enige die ervoor kozen  met de bus te gaan. Hele rij stond al klaar om in te stappen. We konden dus helaas geen zitplek meer bemachtigen, dat werd dus een half uur staan, met 2 zware tassen. Ik was voornamelijk bang dat ik een klein Japannertje neer zou halen met dat gigantische ding op mijn rug en durfde me dus bijna niet te bewegen. Gelukkig gebeurde dat niet en konden we met een opgelucht gevoel de bus uitstappen, geld in het opvangbakje deponeren en richting het appartement, welke al om de hoek te vinden was.

We hadden per mail instructies gekregen hoe het appartementen te bereiken was. Dit complex heeft geen receptie, dus de check in zou ook plaats moeten vinden in het appartement. We vonden een mailbox met een slot, instructies voor het openen van het slot waren toegestuurd en vonden in de mailbox de sleutel van het appartement nummer 302. Hier hadden we wat struggles met het slot van de deur, maar niet lang erna kwam de eigenaresse al om de hoek kijken en heette ons van harte welkom. Bij het openen werden we al verwelkomd door koele lucht van de airco en een onwijs gaaf appartement wat precies leek op de plaatjes die wij hadden gezien op Booking.com, ook wel fijn als dat gebeurt! Een eigen keukentje, eigen wasmachine, en natuurlijk ook heel belangrijk, een kont-douche wc! Jeej! We werden allebei erg vrolijk van het appartement en vonden het helemaal niet erg om de komende vier dagen hier te moeten vertoeven.

De tassen werden uitgepakt en de kleren werden kreukvrij gemaakt (althans poging tot) en het eerste wasje werd gedraaid. Estevan had gelijk al de kont-douche uitgetest en werd goedgekeurd. Na een beetje gesetteld te zijn, hebben we een supermarkt opgezocht om een klein beetje in te slaan, lekker eitjes bakken voor ontbijt en toast en nog wat kleine dingetjes. Snel de spulletjes naar het appartement gebracht en door naar het sushi restaurant welke werd geadviseerd in ons informatieboekje. We wisten van tevoren dat het best prijzig was, maar dat was even het enige sushi restaurant in de buurt dus besloten het alsnog te doen. Daar aangekomen zagen we een klein schattig restaurantje waar wij de enige gasten waren. Het restaurant had in totaal maar capaciteit voor ongeveer 10 man in totaal, dus grote bedrijfsfeesten zullen daar niet erg veel plaats vinden.
De onwijs vriendelijke kok begroette ons in het Japans en kwam er al gauw achter dat we hem niet verstonden en probeerde zijn beste Engels te showen. Dit ging hem nog redelijk af en we begrepen elkaar. Hij liet ons het (vrij beperkte) menukaart zien, waar 1 menu bestond uit 10 verschillende nigiri sushi's voor 5000 Yen (ongeveer 45 euro) en andere menu's met onder andere rauwe tonijn en een bak rijst. Ik was zo nieuwsgierig naar de 10 sushi's maar wilde het niet nemen vanwege de prijs, totdat Es mij overhaalde en met de verschrikkelijke #yolo ('you only live once' voor de onwetende) begon te zweren.
Lekkere verse kop groene thee kregen we voorgeschoteld en dan was het wachten geblazen op onze veelbelovende gerechten. Deze beste man heeft al 40 jaar sushi ervaring en heeft ook al menig bekende gasten over de vloer mogen hebben, zo zagen we een ingelijste servet met daarop een gekrabbel van (we denken) Richard Gere hangen aan de muur.
Toen we de gerechten kregen en een hap in de o zo verse tonijn hadden gezet, wisten we niet wat we meemaakten. Het was een genot op de tong en hoefden niet eens moeite te doen om het mooie rode vissenvlees door te bijten. Er werd even later ook nog een kom soep gebracht en als toetje lekker wat plakjes watermeloen.
Er zaten op mijn bord wel een aantal sushi's die ik helaas niet zo lekker vond, zoals de oester-sushi, deze heeft Es gelukkig voor me opgegeten, en een sushi waarvan ik niet zeker weet wat voor vis het was, het was in ieder geval moeilijk weg te krijgen, maar dat kan ook liggen aan dat ik al aardig vol zat natuurlijk.

Na wat enig gezellig gebabbel met de kok, bood hij ons nog een lekkere frisse sake aan, wat we in eerste instantie afwezen omdat we niet zo zeker waren of dit goed zou vallen. Ondanks onze afwijzing kwam hij aan met de 2 kleine shotglaasjes gevuld met ijskoude sake. We namen allebei een slok en vonden dit verbazingwekkend erg verrukkelijk!
Met een voldaan gevoel hebben we de veel te hoge rekening betaald en afscheid genomen van die gezelligerd en zijn weer richting hotel gegaan. Es besloot lekker in bad te gaan en daar een uur lang naar allerlei YouTube filmpjes te kijken. We hadden een beetje besproken wat we morgen zouden gaan doen, de bedoeling was eigenlijk om Kyoto een beetje te gaan verkennen op de fiets, maar bij het inchecken vertelde de eigenaresse dat er voor morgen een tyfoon was voorspeld en dus veel kans was op regen en wind en dat zou zonde zijn vonden we. Nu gaan we maar een dagje naar Universal Studios in Osaka, waar we minder tot geen last zouden moeten hebben van deze natuurproblemen..

Geschreven door Nies