Na 3 leuke dagen gehad te hebben en verschillende mooie dingen te hebben meegemaakt bestaan er helaas ook minder leuke dingen. Een dag voordat wij vertrokken zijn naar Indonesië is een oom van Nita overleden. Nadat wij om 08:30 zijn opgehaald rijden met de moeder van Nita en wat tantes door naar de begraafplaats. Bizar maar indrukwekkend tegelijk. Er wordt aan het graf gebeden waarna er blaadjes van verschillende bloemen worden gestrooid. We lopen terug naar de auto en achter ons aan enkele kinderen waarvan de ouders zijn overleden en nu bedelen om te overleven. Dit alles maakt het nog indrukwekkender. We rijden door naar de volgende begraafplaats waar een bezoek wordt gebracht aan Nita haar grootouders. Eenmaal aangekomen wordt al vrij snel duidelijk dat deze begraafplaats nog voller is dan de vorige. We lopen over een stalen bruggetje boven een smerig stroompje om vervolgens over de betonnen rand (een stap verkeerd en je ligt beneden) richting het graf te lopen. Om erbij te komen moet je over andermans graven lopen wat even moeilijk is, het voelt respectloos om het te doen maar blijkbaar is dat hier heel normaal en heb je geen andere keus. Ook hier wordt gebeden en gestrooid met bloemen.

De rest van de dag wordt volbracht met verschillende bezoeken aan familie en we komen terecht in een van de armere gedeeltes van Bandung. Hier groeten wij een oom welke op het moment erg ziek is. Zittend op een kleed (wat hier gebruikelijk is) verbazen wij ons over het grote contrast in het dagelijkse leven in Bandung. Na nog een oom te hebben gegroet welke samen met zijn vrouw een winkel runt rijden we door naar het centrum van Bandung. We meeten hier met een nicht en trekken er even later op uit om met zijn allen te gaan eten. Terwijl iedereen zich tegoed doet aan een portie Baso (soort soepballen met bamisoep) bereiden wij ons voor op de reis naar Yogjakarta.

Door de moeder van Nita en diverse tantes en een nichtje worden wij afgezet bij Bandara Bandung, checken in en nemen plaats in een wachtruimte die overvol is. De boarding en vertrektijd is hier een richtlijn en dat is te merken. Met enige vertraging rijden wij naar de startbaan en tot mijn verbazing rijden we langs een groep net uitgestapte passagiers en zweeft een gedeelte van de vleugel over ons heen. Om het nog gekker te maken ruikt Nita eenmaal in de lucht wat geks en blijkt iemand gerookt te hebben op het toilet. Een uur later landen wij in Yogjakarta en worden we naar ons hotel gebracht. Met de chauffeur spreken we meteen af dat wij morgen opgehaald worden en om 05:00 te vertrekken naar de Borobudur en de Prambanan tempels. We worden afgezet en als we het hotel binnen lopen ziet het er gelikt uit. In het midden een tuin en een open dak en ook de kamers zijn goed en schoon! Droppen onze backpacks en het is tijd om de buurt te gaan verkennen. Buiten stappen we in een Becak, van origineel een fietstaxi maar ze gaan hier ook met de tijd mee en het zijn nu een soort brommertjes. In een ritje van 15 minuten zijn we op de hoofdstraat, de Malioboro. Een hele drukke, grote en lange straat vol met kraampjes en streetfood. Gezien het programma morgen durven we het nog niet aan en belanden bij de McDonalds haha... Na een heerlijke portie kipnuggets slaan we nog even 6 donuts in bij de J.Co en gaan we met de becak weer terug naar het hotel om nog even wat slaap te pakken.

Geschreven door Nies