Die verkoelende briesjes met orkaan snelheden namen in de loop van de avond en nacht niet echt af. Sterker nog, ze werden erger, alsof er echt een orkaan op komst was. Ons hutje zit precies onder een boom met één of andere notensoort erin hangen. Is natuurlijk al te raden dat die door de wind uit de boom worden gewaaid en bij ons op het dak terecht komen. Is op zich niet erg, maar niet erg plesant wanneer dit middenin de nacht gebeurt, wanneer je lekker middenin je remslaap zit en droomt over gekke dingen (in mijn geval een droom over het halen van een taart maar niet lukte omdat alle bakkerijen dicht waren). We werden een paar keer heel hard wakker, maar konden gelukkig wel weer verder slapen erna.
Vandaag merkten we al dat de wind wat was gaan liggen. Het is altijd winderig op Isla de Ometepe, maar niet zo heftig als gisteren.

We schoven lekker aan het ontbijt en bestelden toastjes en koffie. Om 9 uur zouden we opgehaald worden door een chauffeur om ons te droppen bij een kajak touroperator, wat we de dag ervoor hadden geregeld. Op dit eiland doen ze iets minder aan de 'tranquilo-heid' en was zelfs 5 minuten te vroeg.
De weg ernaar toe was erg hobbelig en vrijwel ontoegankelijk. Maar toch lukte het, zelfs auto's die niet echt waren gemaakt voor dit soort wegen, kwamen er makkelijk doorheen.
Aangekomen op bestemming maakten we kennis met onze gids en kregen een zwemvest aan. De kajak was al klaargezet voor ons. We wilden een dubbele kajak, zodat ik af en toe Es alleen kon laten peddelen als ik geen zin had (andersom ook hoor). Het was een tour door de rivier Istiam, wat precies door het midden loopt van het eiland. Eerst een stukje op open water waar veel tegenwind stond. Dus peddelen begon al zwaar. Op een gegeven moment sloegen we ergens af een nauwer stukje in. Hier werd het water ook al gelijk een stuk rustiger en hoefden minder te doen. Deze hele tour draaide om het spotten van kaaiman krokodilletjes, die zich vaak schuilhouden in de mangroves waar we doorheen kajakten. Ook zouden we veel soorten vogels moeten spotten en met geluk ook aapjes. Nou de vogels zagen we volop. Hele mooie grote vogels met mooie snavels. Grote reigersoorten, ibissen en rivierkippetjes (zo werden ze genoemd). Op een gegeven moment stopten we bij een boom omdat de gids een leguaan had gespot. Es zag hem ook meteen, maar hoe ik mijn hoofd ook hield en keek, ik kon hem niet vinden. 'Ja bij die tak in het midden en dan naar rechts. Zie je hem nou niet?' Het was één en al tak dus ik was geheid naar een andere tak aan het turen dat ik er gewoon tureluurs van werd en gaf het na een kwartier ook maar op. Als het goed is staat hij ook op de foto, dan bekijk ik hem wel later.

We vervolgden onze weg dieper de rivier op. Op een gegeven punt waren we echt in het midden van het eiland. Links ene vulkaan, rechts de andere. We gingen een beetje off road verder het water op, we gingen door het water heen wat helemaal was vol beplant met drijvende plantjes. Ze zaten niet met wortels vast aan de bodem, dus je kon ze zo opzij duwen met je peddel zonder ze kapot te maken. En als je er doorheen was en je keek achterom, was de route weer dicht, alsof je er nooit doorheen bent geweest. Gelukkig maar, ik voelde me al een beetje een Chinese toerist in Indonesië die al het koraal kapot maakt omdat ze gewoonweg super onhandig zijn en er maling aan hebben. We hadden ook een paar brulaapjes gespot, de aapjes die veel voorkomen hier in Nicaragua. Het schijnt dat de Alpha aap echt een brul geluid kan maken als een gorilla, wat op een grote afstand nog te horen is. Heel gek gezicht, want de aapjes zijn zo schattig om te zien en om te knuffelen.

We hadden alleen nog steeds geen kaaiman gespot. We wisten nog uit Indonesië dat zodra ze mensen zagen aankomen, ze ook heel snel er weer vandoor gaan. Dus ik had wel het gevoel dat we er geen zouden gaan spotten. Het kwam ook omdat het heel erg zonnig en warm was, te warm voor die beestjes om op de oppervlak te zijn, dus ze hielden zich heel goed schuil.

 Na een lange tijd gaven we het op en waren weer bezig met de weg terug, totdat de gids plots stopte. Hij had er één gespot! Ergens goed verstopt. Maar zodra dat beestje doorhad dat wij er aan kwamen om hem te komen bewonderen, nam hij snel de benen. We hoorden alleen de plons van zijn vlucht. Helaas, alsnog geen kaaiman gezien, maar wel gehoord! Is tenminste iets.
De terugweg naar het startpunt was ook heel zwaar, want de wind was gedraaid en we hadden weer tegenwind. Damnit! We merkten dat we minder hard ging als op de heenweg, ons energielevel was aardig op. We zijn in totaal toch iets van 2,5 uur aan het peddelen geweest en dat met die felle zon op onze knar, ja best vermoeiend. We bestelden snel een portie patat bij de tent voordat we ons weer terug lieten rijden naar het hotel. Al met al was het een leuke tocht, ondanks het niet zien van de klote krokodil.

Het was pas half 1 in de middag, dus we wilden nog wat doen. We hadden ergens gelezen dat op Isla de Ometepe een heel groot natuurlijk waterpoel te vinden was, met helder water van een beek wat afkomt vanaf de vulkaan en eindigt in de grote meer. We regelden transport ernaartoe. We wilden eerst fietsen huren omdat we hoorden dat het niet al te ver was, maar goed dat we dat niet gedaan hadden, want het was nog een aardig stuk! En het was er ook aardig druk. Het waren voornamelijk de locals die met het hele gezin zin hadden om te watertrappelen, aangezien ze nu allemaal vrij zijn vanwege de Heilige Week.
We moesten 3 uur vol zien te maken, want we hadden transport terug geregeld om 16 uur. Ik dacht eerst dat het te kort zou zijn omdat we het wel wat groter hadden verwacht dan dat het daadwerkelijk was. Het was als het ware een groot buitenzwembad, omringd door veel bomen, maar je zag wel duidelijk dat het niet geheel natuurlijk meer was. De poel had namelijk een rand wat er te recht uit zag, net zoals dat van een zwembad, en er liep een leiding op de bodem van de poel, om waarschijnlijk het verse water in de poel te laten. We waren na anderhalf uur eigenlijk ook wel uitgekeken, nadat we wel lekker hebben kunnen spetteren en afkoelen in het koude water. We namen toen plaats in het restaurant en dronken een fruitsapje om onze tijd uit te zitten, maar nadat we deze op hadden, werden we een beetje weggekeken. Dus wilden we een rondje lopen in dat gebied. Nou het rondje was snel gemaakt, want er was niet meer te zien dan wat we al hadden gezien. We bleven dus maar ergens aan de kant wachten totdat we weer werden opgepikt.

Terug in het hotel hadden we al onze activiteiten van ons afgewassen onder de lekkere warme douche en chillden hem nog even in onze wiebelstoelen. Es had in de tussentijd alvast de transfer voor de volgende dag geregeld en snel op Tripadvisor gekeken waar we konden gaan eten. Hij vond er één vlakbij wat bovenaan de lijst stond op Tripadvisor met de hoogste beoordelingen. Dus met hoge verwachtingen liepen we richting het restaurant. We arriveerden bij een klein plekje waar 5 tafels stonden, met discolichtjes als versiering en muziek met de nieuwste liedjes uit de speakers. Voor de rest zagen we niemand. De tafels leken echt te staan in de voortuin van een woning, We wisten dus ook niet zeker of we wel op de juiste plek waren. Maar dat waren we wel en ook al zag het er niet uit als een top resraurant, we hadden er heerlijk gegeten! Ik aan de quesadillas en Es aan een kip/groente spies. Er was zelfs Wi-Fi aanwezig waar we gebruik van mochten maken!
Toen we eenmaal aan het eten waren, kwamen er toch ook nog andere gasten aanschuiven (hebben waarschijnlijk ook Tripadvisor ingeschakeld) en dat maakte het wel een stuk gezelliger.

Nu als afsluiter van ons verblijf op Isla de Ometepe, zitten we nog met een hoop andere gasten in het restaurant, terwijl deze al gesloten is en de receptionist ook al foetsie is, ons laatste beetje Wi-Fi te nuttigen voordat we ons weer gaan settelen in ons hutje en voorbereiden op de harde knallen die we waarschijnlijk weer zullen horen vannacht van vallende objecten op ons dak.

Geschreven door Nies