Trrrrriiiiiiinnnnggg!!! Wekker gaat weer, en dit keer al om 4 uur 's ochtends! Oh my God waar hebben we mee ingestemd... We hebben gelukkig niet de kans om weer in slaap te vallen want niet heel lang daarna gaan de islamitische 'alarmbellen' af om alle goedgelovigen uit hun remslaap te halen.
Na een warme douche en een laatste bezoek aan de wc wordt er op de deur van onze kamer geklopt. "Jullie taxi is al gearriveerd, mevrouw en meneer". Dat is vlot en ruim op tijd. Dit verwachten we niet, aangezien ze hier goed gebruik maken van 'elastische tijd' (jam karet). De hotel medewerkers zijn zo lief geweest om een ontbijtje voor ons in te pakken en zijn daarna ready to go.

Het is iets minder dan een uur rijden naar de Borobudur heeft de chauffeur gezegd, genoeg tijd om met zonsopgang aan te komen. Helaas loopt het iets anders dan gepland: het is uiteindelijk verder rijden dan is gezegd en ook al redelijk druk op de weg! En dat zo vroeg in de ochtend! De zon schijnt al net zo fel als nornaal op het moment van aan komen. De chauffeur heeft zich verontschuldigd dat we de zonsopgang hebben gemist, terwijl wij hier eigenlijk geen enkel probleem van maken. Mooie foto's maak je sowieso wel en het voordeel is dat het op dat tijdstip nog niet heet is en nog lekker rustig. 

Bij de ingang wordt er al onderscheid gemaakt tussen binnenlandse en buitenlandse toeristen. De prijs is voor ons 2x zo hoog! Gelukkig zijn wij hier al van op de hoogte dus is geen verrassing meer. We besluiten gelijk een combi kaart te kopen voor de Borobudur en de Prambanan.
Bij deze mooie boeddhistische tempel hebben we heel veel mooie kiekjes geschoten, maar hebben het na twee uur wel weer gezien. Richting de uitgang word je verplicht langs de kraampjes te lopen waar ze allerlei souvernirtjes proberen te slijten aan toeristen voor een veel te hoge prijs. Hier zijn we als een speer doorheen gesjeesd en na zeker 2 km aan winkeltjes hebben we de uitgang kunnen vinden. Onze chauffeur is nog precies op dezelfde plek te vinden als waar we hem hebben achtergelaten en rijden vervolgens door naar onze volgende bestemming: de vulkaan Merapi.

De vulkaan Merapi heeft zijn laatste eruptie gehad in begin november 2010. Dit is voor de Yogyakaartaanse bevolking een goede reden om een toeristische attractie te maken van het getroffen gebied. De chauffeur heeft ons afgezet op een punt waar we onze weg hebben vervolgd met een jeep. De weg is heel zanderig en stoffig en krijgen hier een mondkapje voor, net zo één die ze gebruiken bij operaties. Het is een erg hobbelige weg en als je je niet vasthoudt, word je zo uit de jeep gestuiterd.

We zijn langs plekken gereden waar voorheen huizen stonden maar nu helemaal zijn weggevaagd, ravijnen zijn ontstaan - waar nu stenen uit gehakt worden om huizen van te kunnen bouwen - en wegen die gewoonweg onbegaanbaar zijn geworden. Onze eerste stop is bij een 'mini museum'; hier zijn verwoeste motoren te zien, skeletten van koeien die zichzelf niet in veiligheid hebben kunnen brengen, en huizen met de huiselijke voorwerpen die volledig zijn vervormd/gesmolten/verwoest.

Na dat onze jeep chauffeur heeft gefungeerd als onze privé fotograaf, zijn we weer in de jeep gestapt en naar ons volgende punt gereden: de Alien Rock. Deze beruchte steen wordt zo genoemd omdat het lijkt, met genoeg Indonesische improvisatie uiteraard, alsof er een gezicht in verwerkt is. Ook hier wist de chauffeur zijn fotografie skills te tonen en na wat kekke kiekjes zijn we weer ingestapt om naar ons volgende punt te rijden en dat was een punt waar we van het mooie uitzicht hebben kunnen genieten, met de vulkaan op de achtergrond. Hierna zijn we teruggekeerd naar het begin, hebben onze eigen chauffeur weer opgehaald en zijn toen door gereden naar onze volgende bestemming: de Prambanan.

We merken allebei wel dat we vroeg zijn opgestaan, het lukt ons namelijk niet langer dan tien minuten onze ogen open te houden in de auto. Het is ook niet dat deze bezienswaardigheden naast elkaar liggen..
Aangekomen bij de Prambanan tempels merken we dat de zon wat feller en sterker is geworden. Niet gek ook, want we waren daar op het heetste punt van de dag. Jammer genoeg zijn er veel tempels in de steigers en worden opnieuw opgebouwd na flinke beschadigingen die aangericht zijn door Moeder Natuur. Gelukkig is het nog wel gelukt onze ogen uit te kijken en af en toe met mond open te staren naar deze prachtige ontwerpen.

Na ongeveer twee uur vinden we het weer gescheten en gaan op zoek naar onze chauffeur. Deze blijkt lekker onder een boom de schaduw te hebben opgezocht met een lekker hapje en een lekker drankje. Hij vraagt waar we nu naar toe willen, maar we hebben er al meer dan 9 uur op zitten, we zijn gesloopt en vinden het wel weer goed voor vandaag. Hij heeft ons toen weer naar ons hotel gebracht en een flinke fooi ontvangen.

Rond 3 uur zijn we er achter gekomen dat we nog helemaal niet hebben gegeten na het ontbijt om 6 uur, dus het is hoog tijd om wat eten te scoren. Niet ver van het hotel zit een straat met wat toeristische eettentjes, waar we plaats hebben genomen en lekker een bord pasta en een kom soto ayam naar binnen gewerkt.
Hierna besluiten we terug te gaan naar het hotel, lekker uit te rusten en te wachten tot de zon onder is, zodat we in de avond weer lekker kunnen vertoeven op Malioboro. Wederom met de becak (prijzen variëren heel erg per driver) en lekker de winkeltjes afstruinen.
Op een gegeven moment krijgen we honger en hebben toen besloten om te eten zoals ze daar allemaal op Malioboro doen; op de grond aan een tafeltje. Tussendoor komen er steeds straatmuzikanten voorbij die op hun eigen manier (sommige met een gitaar en sommige met een portable karaoke set om de nek) wat geld bij elkaar proberen te sprokkelen.
We zijn heel erg voorzichtig wat eten betreft omdat we niet echt van plan zijn om ziek te worden, dus we besluiten rijst met gebakken kip te nemen. Estevan heeft een best pittig gerecht besteld, wat we van tevoren niet wisten, en durft dit dan ook niet helemaal op te eten.

We komen er op een gegeven moment achter dat het al vrij laat is en dat we al heel lang op zijn, waarna we hebben besloten er een eind aan te breien en weer een becak richting huis te nemen. De backpack moet ook nog geordend worden aangezien we morgen al weer moeten uitchecken.

Geschreven door Nies