Gisteren hadden we lekker voor de eerste nacht geen wekker gezet, we wilden lekker rustig aan doen. De kamer ligt aan de drukke weg kant, dus we hoorden tot heel lang nog verkeer voorbij racen, maar het was alsnog beter dan dat harde gezoem van dat hotel in Key Largo.
Dit motel heeft geen ontbijt gelegenheid (waarschijnlijk zoals elk motel), maar er zat een Jimmy's eastside Diner precies aan de overkant om daar lekker op z'n Amerikaans een ontbijt te nuttigen. Het was echt zo'n diner restaurant die je in films altijd ziet, waar de waiter langs komt om je nog volle kop koffie aan te vullen, een bar waar je in je eentje aan kunt eten en van die vaste bankjes waar je met je gezelschap kunt zitten. We kozen allebei voor ei met toast, ik de gebakken ei en Es de scrambled versie met bacon, en hashbrowns (soort rösti). Het was best druk, maar dat was misschien wel heel normaal op een zondag, mensen die lekker buiten de deur wilden ontbijten/brunchen in plaats van hun eigen keuken vuil te maken. Het was echt snel klaar en goed smullen!

Na het ontbijt gingen we nog even terug naar de kamer om datgene te doen wat ik elke dag benoem in de ochtend (we missen toch wel echt de kont-douche uit Japan hoor) en maakten ons klaar om de omgeving te verkennen. Ik wilde heel graag naar de art district in Wynwood, dat was een wijk waar veel straatkunst te bewonderen is door onder andere mooie muurschilderingen. Het lag op nog geen 10 minuten rijden van onze locatie.
Het was een best wel armoedige buurt. Dat zagen we onder andere aan de vervallen huizen, beklad met graffiti, de vele zwervers die we op straat op een matras zagen liggen en het vele vuil wat op straat rondzwierf. Maar ernaast zagen we heel veel mooie muurkunstwerken, wat gezien kan worden als gewoon graffiti geklad, of als kunst. We parkeerden onze auto op een grote parkeerplaats waar we 10 dollar per uur moesten betalen bij de parkeermeter. Dat verklaarde wel dat die parkeerplaats aardig leeg was, maar we hadden geen zin om ergens anders een plekje te zoeken dus we deden het maar. We wilden gewoon een klein blokje lopen dus dat moesten we wel in een uur redden. Na al een paar mooie muurschilderingen te hebben gezien, kwamen we aan bij de Wynwood Walls en Wynwood Garden. Dit was een plek waar ze een speciale ruimte hadden gecreëerd voor de kunstzinnigen om daar hun creativiteit los te laten en te showen. Daar zagen we een hoop mooie schilderingen voorbij komen, echt heel indrukwekkend. Het was op dat moment echt heel heet, het zweet stond weer op onze voorhoofdjes te dansen. We waren net op tijd terug voor de parkeermeter en dat was een goed moment om even af te koelen in de auto met airco.
Na Wynwood reden we door naar de wijk Little Havana. Deze wijk wordt zo genoemd omdat hier voornamelijk de Cubaanse bevolking woont. Je ziet in deze wijk veel Cubaanse invloeden terugkomen op straat. Calle Ocho, oftewel 8th Street, was dé straat van Little Havana. Hier had je de bekende sigarenmakers, het bekende dominopark (waar die oudjes in het park tegen elkaar domino'en) en een kleine Walk of Fame van de Spaanstalige bekendheden. Hier zou Gloria Estefan en the Miami Soundmachine ook bij moeten liggen, we hadden 3 keer over die straat gelopen maar ik kon Gloria's ster niet vinden, helaas.

Na een paar rondjes en een paar winkeltjes in, hadden we het wel weer gezien en gingen naar onze volgende spot. We gingen richting de haven van Miami, naar the Bayside Market bij pier 5. Dit was een klein boulevardje met wat winkels en wat barretjes. Richting het water vond je kraampjes waar je boottours kon boeken en dat was ook de haven waar de grote cruisschepen vandaan vertrokken. We hadden een rondje gelopen door de winkelstraat en namen erna plaats bij een tentje om wat te eten en iets verkoelends te drinken, want het was immers nog steeds boven de 30 graden. We aten een kleine hap, genoten nog wat van de vrolijke live muziek en gingen na een tijdje weer richting de auto en richting het motel.
In de kamer hadden we na het douchen onszelf op bed geïnstalleerd, Es was weer toe aan zijn grote jongens dutje en ik was naar de Spaanstalige Monsters Inc. film aan het kijken. We hadden van tevoren al besloten dat we bij een Italiaans restaurant zouden eten en erna door naar een cocktailbar, allemaal op loopafstand, zodat ik ook een cocktailtje kon drinken. Het eten smaakte ons erg goed, maar zoals we ondertussen wel weten, was het weer net teveel. Es was net op tijd gestopt met eten, maar ik boerde steeds mijn eten bijna omhoog, was een beetje vies. Dus we hadden even gewacht met opstaan voordat we verder gingen naar de bar.
De bar was ook nog een apart iets. We konden in eerste instantie de ingang van de bar niet vinden, we hoorden wel de muziek uit de tuin komen, we moesten blijkbaar helemaal omlopen en via een verlaten parkeerplaats lopen. Achter wat bosjes zagen we een zwarte deur met een afdakje, maar we waren niet zeker of dit de ingang was. Maar toen we de deurmat zagen met de naam van de bar, waren we wel bijna zeker dat we op de goede plek waren. Toen we de deur open deden wisten we niet meer zeker of we op de goede plek waren. Het was een smalle donkere gang, met aan één kant een spiegelwand en aan de andere kant een luipaardenprint behangetje en een vies tapijtje op de vloer. Het had iets weg van een illegale goedkope striptent, maar toch waren we vastberaden om door te lopen. Toen we de tweede deur door waren, zagen we een hele grote bar in de midden van de ruimte met maar één gast. Gelukkig, het was wel een bar en geen lugubere nachtloungeclub. De bar had ook een tuin, daar hoorden we de muziek vandaan komen. Daar zaten wat meer mensen dus besloten we buiten te zitten onder de palmbomen. We bestelden allebei een cocktail, welke naar onze smaak iets te sterk was, en genoten van het lekkere weer. Totdat we een kakkerlak zagen lopen en we sindsdien allebei overal jeuk kregen.
Na het drankje twijfelden we of we er nog één moesten bestellen of weg moesten gaan. We wilden niet zulk opa en oma gedrag vertonen zoals we de rest van de vakantie al deden, maar we vonden 13 dollar per cocktail eigenlijk ook net iets te ver gaan. Dus besloten we toch maar weer te vertrekken naar ons motel en daar naar een volgende Spaanstalige film te kijken voordat we in slaap vallen.

Geschreven door Nies