Zo, laatste dag Léon was alweer aangebroken. We vervolgden onze trip naar de volgende grote stad Granada. De shuttle hadden we de dag ervoor al geregeld en we moesten om 9:15 uur klaar staan, zodat we om half 10 konden vertrekken. Maar je raadt het natuurlijk al, de 'tranquilo-gehalte' was weer aardig hoog, maar dit keer waren we allebei relaxed eronder. Zo relaxed dat Es het nog aandurfde, een half uur na afgesproken tijd, een keer extra gebruik te maken van het toilet. Net aan gered, want opeens stond daar iemand die ons kwam halen.
We werden begeleid naar een busje waar een mannetje op het dak alle backpacks aan elkaar aan het binden was. We waren zo te zien niet de enige. Het busje zat zelfs al zo goed als vol. We hadden geeneens meer plekjes naast elkaar, dus ik moest voorin zitten en Es ergens achterin op een geïmproviseerde stoel. Ik zat naast een dametje die samen met haar zus aan het reizen was. Best nog gezellig gekletst, totdat ik heel even de binnenkant van mijn ogen ging bekijken.
Het zou een rit van ongeveer twee en een half uur zijn, maar de chauffeur had er een aardig tempo in. Ik denk dat we er ongeveer een half uurtje korter over deden. We werden voor ons hotel gedropt, Hotel con Corazon, oftewel Hotel met een hart. Ik had dit hotel gekozen nadat ik hem voorbij zag komen in een reisblog van een random iemand. Dit hotel schenkt namelijk aan het goede doel, 100 % van de winst steken zij in educatie projecten om kinderen een betere toekomst te kunnen bieden. Al het extra's wat je erbij boekt gaat daar ook rechtstreeks heen. Dat vond ik zo'n mooi concept, plus het hotel zag er mooi uit en heeft een zwembad. De kamer is voorzien van een airco en warm water  (dat hadden we niet in Léon). We ploften neer op bed en de airco ging gelijk op max. Even bijkomen van die rit. Onze magen begonnen ook lichtelijk te knorren, dus gingen we maar op zoek naar eten.
We kwamen er al gauw achter dat we dichtbij de grote bekende kathedraal van Granada zaten, wat dus een echte toeristen trekpleister is en waar dus ook geheid duizenden eet etablissementen te vinden zullen zijn. En dat bleek zo ook te zijn. We schoven aan op een terras in de schaduw en bestelden daar wat te eten. Sinds we hier zijn hebben we eigenlijk nog niks traditioneels geprobeerd te eten. Al hun gerechten worden geserveerd met 'gallo pinto' wat rijst met bonen is. De Nicaraguaanse keuken ziet er voor ons (nog) niet echt smakelijk uit, dus vermijden we het ook nog een beetje, totdat er er niet meer een ontkomen aan is natuurlijk.
We kregen onze borden niet leeg en we zagen al veel kindjes langs de tafels lopen om geld te bedelen en hongerig naar onze borden kijken. Één jongetje was zo brutaal, hij vroeg of hij onze restjes mocht opeten. Heel typisch was wel weer dat het het enige dikke jongetje wat er rondliep wat om ons eten vroeg. Hij kwam dus gezellig bij ons aan tafel zitten en zonder dat we wisten dat het de bedoeling was, riep hij de rest van zijn maten erbij.  Opeens stonden er 4 kindjes bij onze tafel. Ze namen onze borden mee en gingen een tafeltje verder onze restjes opeten, inclusief garnering. Ja, anders wordt het eten ook maar weggegooid. Als bedankje kreeg ik van ieder kindje een eigen gemaakte bloem, gemaakt van een stukje riet. Zo, mijn goede doelen plicht van vandaag ook weer bereikt.

Onderweg terug naar het hotel hadden we nog even snel een kijkje genomen in die grote oranje kathedraal. Binnen zagen we dat er hele merkwaardige plafondschilderingen en enge Jezus en Maria poppen binnen stonden. De schilderingen beeldden verhalen uit van onder andere de ark van Noach, Mozes die de zee splitste en de Schepping van Adam (die met die twee mannen die elkaars vingertje aanraken). Het was vers geschilderd, de hoogwerker stond nog midden in de kathedraal. De schilderingen waren, tsja hoe moet ik het zeggen, het leken wel tekeningen uit een Disney sprookje. Niet echt kerk-achtig. En die enge poppen maakten het er niet beter op. Het had een hoop weg van een grote poppenkast in plaats van een kerk.
Voor de kathedraal bevond zich, met zoals in Léon een parkje met kraampjes en bankjes om te hangen. Hier liepen we nog even doorheen voordat we weer richting hotel gingen.

Terug in het hotel trokken we onze zwempakken aan en manoeuvreerden ons richting het zwembad. Hier hebben we de hele middag/begin avond gechillt. Totdat het bijna richting etenstijd was. Snel gedoucht en gewandeld naar het restaurant wat we van tevoren hadden uitgezocht op Tripadvisor. En bij ons zou een vakantie niet compleet zijn zonder een keer sushi te hebben gegeten. En nu bleek er een goede te zitten vlakbij het hotel. Boffen wij even! Es had van tevoren even snel op de kaart gekeken hoe te lopen en was daarna een live Google Maps, het leek wel alsof hij hier vandaan kwam, zo goed weet hij de weg. Was in Léon ook al. Gelukkig maar, want alleen zou ik echt een ramp zijn en heel vaak verdwalen, want slechte richtingsgevoel heb ik van beide kanten van mijn familie geërfd helaas.
Het eten was verrukkelijk. Weer genoten als een stel hyena's on tour. Het was alleen net te veel, maar nu waren er geen arme kindjes om ons heen om de restjes aan te geven. De ober vroeg nog wel of we het mee wilden nemen, maar daar hadden we niet zo'n behoefte aan.
Op de terugweg liepen we nog even door het parkje voor de kathedraal. Er waren nog heel veel kinderen op straat aan het hangen en heel veel jongeren, die waarschijnlijk van plan waren om op stap te gaan. Nou wij niet hoor, want opa en oma liggen gewoon weer voor elf uur te snurken, ik voel het!

Geschreven door Nies