En weer worden we iets rond vijven gewekt door het gefluit van de vogels en het harde geluid van gekke krekels. Het lijkt alsof er met een cirkelzaag allerlei bomen worden omgezaagd, zo hard klinkt het.
We besluiten nog heel even onze ogen dicht te doen en worden niet veel later alweer gewekt door de wekker. Wonder boven wonder weer heerlijk geslapen. Snel onder de veel te koude douche, boven op het dek even opdrogen (want onze speciale sneldrogende handdoeken drogen niet snel, of eigenlijk helemaal niet) en dan staat ons ontbijt alweer op ons te wachten.

Vandaag gaan we eerst naar een rehabilitatie centrum voor het oerwoud: hier worden nieuwe planten en bomen geplant om de verwoeste bomen door de palmolie industrie weer te kunnen vervangen, zodat de dieren van de jungle weer genoeg voedsel kunnen vinden op den duur. Het duurt ongeveer anderhalf uur varen voordat we hier arriveren. Onderweg spotten we (gelukkig) nog een  kleine kaaiman krokodil, die snel wegzwemt zodra hij ons aan ziet komen. Het duurt voor mij ook niet heel lang voordat ik me gewonnen geef aan dat geschommel van de boot en mij op die manier in slaap aan het wiegen is. Zodra ik weer een beetje wakker word, is het eerste wat ik zie een grote Orang-oetan (en nee ik bedoel niet Estevan, maar een echte), chillend aan de kant van het water in een tak, op nog geen 5 meter afstand! Dat is nog eens grappig wakker worden zo!

Als we eindelijk arriveren bij ons eerste punt, zien we een hele gare oude steiger, waar we onze boot aan vastmaken. De steiger loopt verder over in het meest enge boardwalk die we de afgelopen dagen hebben gezien. Heel veel planken zijn weggerot en zijn vervangen door takken. Tussen sommige planken zit heel veel ruimte tussen, waardoor je bij elke stap goed moet opletten waar je je voet neerzet. Nu is het niet zo heel erg als je naar beneden valt, want dan val je nog geen meter naar beneden, op een bed van bladeren. Maar toch proberen we allebei rechtop te blijven lopen en hopen dat deze boardwalk snel overgaat in normaal grond.
Na een kwartier lopen hebben we dan ook eindelijk normaler grond onder onze voeten en volgen de weg richting het rehabilitatie centrum. Eenmaal daar aan gekomen, zien we een man heel eenzaam werkzaamheden verrichten in de speciaal aangelegde tuinen. Deze man onderhoudt de versgeplante boompjes, in alle soorten en maten. Hij vertelt ons dat er 150 soorten bomen zijn geconstateerd, maar hiervoor zijn het er nog veel meer geweest. We krijgen verder nog uitleg over de verschillende bomen die opnieuw geplant kunnen worden en welke dieren van welke boom eten, totdat we te horen krijgen dat wij, mits we een kleine donatie schenken, ook een boom kunnen planten met onze namen erop! Daar hoeven wij niet lang over na te denken en we zijn ook niet beroerd om een kleine donatie te schenken voor deze organisatie. Estevan kiest er voor om een sandelhout boom te planten en ik kies er voor om een boom te planten waar de Orang-oetans erg dol op zijn. De Indonesische benaming voor deze boom is 'nyatuh', maar ben helaas even kwijt hoe dit ook anders genoemd wordt. Ik heb in ieder geval mijn boom de naam "Roger" gegeven.
Twee gaten zijn gegraven voor "Boom zonder naam" en "Roger", onze namen hangen er in met de datum en boomsoort en planten dan onze bomen.
Na dit leuke tafereel, worden we door onze gids de bossen in meegenomen. Hier legt hij van alles uit over de verschillende boomsoorten die we tegen komen en nog heel veel andere informatie wat we helaas niet allemaal hebben kunnen onthouden. Na zeker een half uur lopen, komen we weer bij die enge boardwalk uit, en niet veel langer later alweer bij de boot.
Als we bij de boot aan komen, zegt de kapitein dat er een krokodil bij de boot ligt. Estevan sprint er als een bezetene op af met de camera en heeft wat gave foto's kunnen maken. Het is weer een kaaiman krokodil van ongeveer 2 meter en ligt rustig te chillen in het water, met zijn twee voorpoten leunend op een stuk hout. Heel gaaf om te zien!
Als we uitgekeken zijn, wordt de boot weer van de kant af gehaald en varen we door naar onze volgende bestemming, tevens onze eerste bezoekpunt van deze tour, Camp Tanjung Harapan. Hier waren de apen op de eerste dag het meest actief en dat hopen we nu ook weer te zien, aangezien ze gisteren in Camp Pondok Tanggui erg tegenvielen.
Maar eerst wordt onze lunch geserveerd. Dit keer bestaat de lunch uit een bord bami, rendang, tempé, groente en een kom witte rijst. Dat wordt weer smullen!

Eenmaal te zijn gearriveerd bij Tanjung Harapan en om de apen te kunnen observeren, moeten we eerst de halve jungle doorlopen voordat we de voederplaats bereiken. Het eten ligt er nog niet of de apen slingeren ons al bijna om de oren. Ze horen de kreet van de verzorgers, die onderweg zijn met het voedsel, al van kilometers afstand, dus ze weten al wat hen te wachten staat.
We zien eerst een mannetjes aap, niet zo een grote als die we de eerste keer hebben gezien, maar deze neemt snel de benen als de alpha aap er aan komt, dat is de zelfde papa-aap als op dag 1. De zwakkere moeten altijd plaats maken voor de baas, want anders zwaait er wat.

Als het eten op het voederplateau wordt gelegd, neemt eerst papa-aap plaats en daarna volgen de vrouwtjes en de vrouwtjes met de baby's. Het blijft een gaaf gezicht om te zien hoe het hele oerwoud begint te bewegen, dat betekent dat ze onderweg zijn, voor je het doorhebt ben je omringd door apen. Heerlijk smullen ze van alle bananen die voor ze zijn neergelegd. Ze blijven allemaal in de buurt van het voederplateau voor het geval ze weer meer trek krijgen. Ze stoppen hun hele mond vol met bananen, klimmen door naar andere bomen om deze daar dan lekker op te peuzelen. Er is zelfs een aap die heel snel een nest bouwt van takjes en bladeren om lekker comfortabel te genieten van de bananen.
Verderop zien we een baby-aap die van mama de opdracht krijgt zelf te gaan klimmen en klauteren, maar houdt hem van een afstandje wel in de gaten. De baby-aapjes spelen lekker met elkaar totdat ze worden geroepen door mama om door te gaan naar een andere boom.

Als ze uiteindelijk besluiten helemaal weg te gaan, neemt mama-aap de route die boven ons hoofd loopt. De baby moet op eigen houtje achter mama aan, maar neemt hier aardig de tijd voor. Hij blijft heel lang hangen boven mijn hoofd om naar ons te kunnen kijken. De gids adviseert mij om niet langer onder hem te blijven zitten voordat hij mij een golden shower geeft. Daar twijfel ik geen seconde aan en verplaats mij maar naar de zijkant. Het is maar goed dat de gids dat gezegd heeft, want nog geen 2 minuten later liggen er allemaal plasspetters op de plek waar ik heb gezeten. Pffff scheelt niet veel hahaha.

De baby neemt wel echt zijn tijd om te gaan en als hij zijn moeder bijna heeft bereikt, besluit een andere gids om hem een beetje te plagen en beweegt de boom waarin hij zit. De baby raakt een beetje in paniek en begint op z'n aaps te huilen. Een heel zielig geluid/gepiep/gekrijs komt er uit en mama schiet hem te hulp en steekt haar arm naar hem uit. Baby weet niet hoe snel hij bij mama moet zijn nu.
Dat zijn de laatste apen die wij kunnen zien en besluiten dan maar weer te vertrekken, het wordt immers al licht schemerig. Weer de halve jungle door voordat we de boot bereiken en zien dan dat er een koplamp op de boot is geplaatst. We gaan dus een beetje in het donker varen! Heel cool en ben benieuwd of we wat kunnen zien. Het wordt al snel helemaal donker en zien dan bijna niks meer, op de mooie vuurvliegjes om ons heen na dan. Wat een prachtig gezicht zoveel discovliegjes! Het lijkt wel knipperend kerstverlichting!
We vinden een plek waar heel veel kerstverlichting te zien is en de boot wordt weer vastgemaakt aan de planten die aan de kant in het water groeien. Dit wordt onze kampeerplek voor vanavond en het duurt niet lang voordat ons lekkere avondmaal op ons staat te wachten. Vanavond krijgen we lekker een groenten soepje, gebakken kip, gebakken aardappelen, groenten en rijst. Jeetje, koken kan die griet wel hoor!

Na het eten nemen we nog even plaats voor op het dek om naar de honderden sterren te kijken en de discovliegjes. We zijn er achter gekomen dat deze vliegjes, na tig keer proberen, niet lukt om vast te leggen op camera. Ook niet toen ik er 1 heb gevangen! Grappig om te zien dat hun 'lightbulb' vast zit aan hun achterste.
We merken rond 21 uur allebei wel dat de man met de hamer is langsgeweest en zoeken daarom ons klamboe kasteel weer op. De crew heeft het ook niet langer volgehouden en we horen niet lang na ons van beneden ook geen geluid meer komen..

Geschreven door Nies