Nacht 2 hier in de Caraïben verliep weer heerlijk. Ik droomde vlak voordat ik wakker werd dat er iemand van het hotel 2 koppen koffie voor de deur had klaargezet voor ons om wakker te maken, dit zouden we ook moeten krijgen dus niet zo gek dat ik het droomde. Maar de dag ervoor kregen we het niet dus verwachtten we het niet meer. Ik vertelde aan Es dat ik er over had gedroomd en of hij even wilde kijken of het er niet echt staat. Hij wilde het bed niet uit omdat het maar een droom was, maar is toch even gaan spieken. En verdomd, het stond er echt!! Dat was nog eens fijn wakker worden. Snack-a-Jack kwam ook nog even bij ons op de veranda zitten en chillen, ook al hadden we geen eten, dus was wel gezellig.

Vandaag stond er weer een duik op de planning om half 12. Eerst lekker ontbeten met wafels en daarna nog wat gehangen op de banken in het restaurant. We hoorden hele tijd een raar gekrijs uit die hoek komen, bleek het een grote groene papegaai te zijn. We zagen allerlei trucjes uithalen en uitsloven. Es had vlak voordat we gingen de vogel nog een irritant fluitje aangeleerd welke hij vrij snel overnam. Het halve restaurant keek hem aan waar het voor nodig was, maar Es was hem toen snel al gepeerd.
We maakten ons snel klaar en smeerden ons nog snel in voordat we gingen starten aan de best wel lange wandeling. We waren lekker op tijd en we zagen dat onze wetsuits en flippers en maskers al klaar lagen. De baas kwam naar ons toe en vroeg of we toevallig waren geïnteresseerd om vanavond mee te doen met de nachtduik, aangezien 2 mensen waren uitgevallen. We hadden altijd gezegd dat een nachtduik voor ons best wel eng was, aangezien we toch best wel schijterds zijn als het heel donker is, laat staan in open water waar we niks om ons heen kunnen zien en wie weet wat ons dan te pakken kon krijgen. Maar we kregen nu de kans, tegen betaling uiteraard,  en aangezien het duiken ons steeds beter af gaat en we toch best veel vertrouwen hebben in de duikgids, keken we elkaar aan en zeiden volmondig JA! Wauw, nooit gedacht dat we dit ooit zouden zeggen en dat we dit ooit zouden doen.

We wachtten tot de groep compleet was voor de middag duik en begonnen aan de briefing. We zouden naar een plekje gaan waar weer veel verschillende soorten beestjes op ons zaten te wachten. De bootrit was niet langer dan 15 minuten voordat we onze duikspot hadden bereikt. We trokken weer snel onze gear aan en lieten ons weer achterover van de boot af vallen. De groep werd weer in tweeën gesplitst en wij gingen met de gids mee die vanavond ook onze nachtgids zal zijn. Ik had een extra gewichtje gekregen zodat ik beter kon dalen en zonder moeite bleef hangen wanneer we op onze safety stop hoogte zitten (5 meter diep, maar omdat de tank leger wordt en vet drijft, word ik snel naar boven gezogen op die hoogte terwijl dat nog niet de bedoeling is). We zagen al gauw een grote vis, een remora, wat veel weg had van een kleine rifhaai, wat continu om ons heen bleef zwemmen. Hij leek heel nieuwsgierig en probeerde overal aan te sabbelen wat hij zag en hing ook af en toe aan je been als je het niet doorhad. Dit gebeurde bij ons ook een aantal keer, lig je lekker te lopen te drijven en te zwemmen, voel je opeens wat kriebelen aan je been, is het die gekke vis weer! Blijkt dat die vissen dat doen om zich te kunnen vasthouden en zo te kunnen meeliften met andere vissen, in ons geval mensen dan, om zo grote stukken te kunnen afleggen onderwater. Luie vis. Maar was wel een grappig gezicht. Verder zagen we inimini squids die op een rijtje zich voortbewogen, papegaaivissen, eekhoornvissen, grote lionfish, trompetvis, en toen hoorde we haar op haar tank tikken en maakte een teken dat ze een haai zag en zwom als een bezetene die kant op. Maar wij kwamen er te laat aan, hij was al vertrokken voordat wij aankwamen. Helaas, de baby rif haai gemist.
Verder was deze duik niet zo heel spannend, het duiken zelf ging bij mij wel goed af, we hadden ook een hele relaxte groep die lekker op afstand bleef en niet met de flippers alle kanten op fladderde, heel vervelend als dat gebeurt. Op onze safety stop hoogte werden we omsingeld door kwallen, echt heel veel kleine, doorzichtige, harmless jellyfish. Ze hadden in het midden een soort van streep lopen wat van kleur veranderde in het licht, als een soort neon bord wat snel van kleur verspringt bij de snackbar. Ik zat er één van dichtbij te bestuderen, dat ik niet in de gaten had dat we alweer onderweg naar boven moesten.
Bij terugkeer namen we weer een lege tank mee de duikschool in, de rest konden we aan boord laten voor onze nachtduik. Eigenlijk meer een avondduik, maar night dive klinkt cooler. We spraken af elkaar weer te zien rond vijf en vertrokken weer richting onze verblijfplaats.

Na de lunch hadden we nog even over het strand gewandeld en bewijsmateriaal vastgelegd op onze Nikon, om te kunnen laten zien dat we er echt waren, het paradijs. Ik moet zeggen dat veel delen van onze kant van het strand vol lag met zeewier, dat was wel een beetje jammer. Het strand aan de andere kant, waar de duikschool zit, is veel mooier en is het water ook veel kalmer. Na het wandelen nam ik plaats in een hangmat om wat te gaan lezen, maar voor dat ik het doorhad was ik in slaap gedommeld. Totdat ik wakker werd omdat ik droomde dat ik uit een hangmat viel en dus wild met mijn benen aan het spartelen was. Dit was gelukkig niet het geval, maar het had er vast heel stom uit gezien.
We maakten ons klaar voor onze eerste nachtduik ooit. We vonden het stiekem heel erg spannend, maar we hadden er onwijs veel zin in. Aangekomen bij de duikschool hadden we onze rekening betaald en wachtten we tot we aan boord mochten nadat we onze wetsuits hadden aan getrokken. Na de korte briefing vertrokken we richting de boot en vertrokken met zonsondergang naar onze duikspot. Het was een heel mooi gezicht om de zon te zien zakken. Hij verdween ook vrij snel achter het water, ik denk in minder dan twee minuten. Je knipperde een paar keer met je ogen en hij was weg. We moesten wachten tot het donker werd en in de tussentijd kregen we uitleg hoe we overweg moesten gaan met onze zaklamp, dat we niet in de ogen van de dieren moesten schijnen en nog meer voor de handliggende do's en don'ts.

En toen was het tijd om er in te gaan. Ook al was het donker en je zag niet veel om je heen, we doken er gewoon weer in alsof het een normale duik was, zonder angst. We wachtten tot iedereen zo ver was en begonnen aan de daling. Jeetje wat was het donker onder water. Het is maar goed dat we een zaklamp bij ons hadden. Het duurde niet lang of we zagen de eerste rog al voorbij komen, een morene, een grote kreeft en een schildpad die lekker aan het tukken was. Ik kreeg ook een paar keer een schop van een gozer in de groep die net zijn PADI had gehaald en was flink aan het kloten, dus besloten Es en ik wel gewoon een beetje achteraan te zwemmen zodat we niet nog eens in zijn vinnen hoefden te happen.
Es wees vervolgens naar een grote schelp, waar nog een krab in zat en op dat moment begon hij weg te lopen met zijn huisje, dat zag er heel grappig uit. En opeens zag ik iets over de grond kruipen, dus ik scheen mijn lampje erop, was het een grote blauwe octopus die weg probeerde te komen van de drukte. De rest zag hem niet dus Es en ik waren de enige die de eer hadden dit schepsel te mogen bewonderen.
Een paar meter verder liet de gids ons op onze knieën in het zand zakken om te kijken hoeveel lucht we nog hadden en om ons voor te bereiden  op het spannendste stuk: we zouden nu zonder licht aan verder zwemmen voor een stuk. Dus in het donker donker, geen licht. We moesten elkaars silhouetten volgen, die best goed te zien waren nog en zodra de gids op onze schouders tikte, moesten we haar volgen. En wat erna volgde was onbeschrijflijk. We werden omringd door bio-luminesatie (bio- luminescence ), oftwel, een soort van sterretjes onder water. Google maar even wat dat is. Het was zo'n mooi gezicht, echt betoverend en best romantisch. Es en ik hadden dat stuk ook hand in hand samen gezwommen en onze ogen uitgekeken, net alsof we onder een sterrenhemel stonden. Als je je hand snel bewoog, zag je de sterretjes ook verschijnen bij je hand, dat zag er ook echt grappig uit.
Na een tijdje deden we onze lampen weer aan en zwommen we verder. Die gozer die zo aan het kloten was gaf aan dat hij bijna uit lucht was en moest aan de reserve van de gids. Daardoor werd onze trip ook iets ingekort en begonnen al aan onze safety stop. Er waren verder niet zo heel veel vissen te zien, wel veel kuilen op de bodem van vissen die zich lekker toedekken voor het slapen gaan in het zand.
Terug op de boot zaten we met z'n allen nog na te genieten van wat we allemaal hadden gezien die avond. Ik zat op de boot alleen maar klappertandend naar de sterren te kijken. Dat is wel even anders dan overdag.

Op de duikschool schreven we alles nog even op voor in ons logboek, bedankten onze gids voor alles en gingen er weer vandoor. We namen ook afscheid van de overige duikers, waarvan 2 Nederlandse jongens die toevallig dezelfde vlucht terug hebben als die wij hebben. Toevallig.
We zochten wat te eten en wilden plaatsnemen in één van de bekendste restaurants onder de Nederlandse backpackers. Es spotte een lege tafel en rende er zowat heen. Net op tijd want er waren meer mensen op zoek naar voedsel. Het eten smaakte heerlijk en na het eten moesten we natuurlijk nog dat hele stuk terug lopen. Alleen dit keer in het donker. Gelukkig had Es een zaklamp in de tas gedaan van tevoren en die kwam wel goed van pas. We hoorden op een gegeven moment wat geritsel vlak bij onze voeten vandaan komen en we sprongen nog net niet bij elkaar in de armen. Wij snel de zaklamp op het geritsel schijnen, was het een hele grote krab die zijn weg terug zocht naar zijn eigen gegraven holletje. Dat was even schrikken maar ook heel grappig om weer mee te maken.
In ons hutjes sprongen we gelijk onder de douche en settelden ons in bed. Het was een latertje (lees 22:30), helemaal voor Es die normaal rond half tien al nokkie is.

Geschreven door Nies