Heerlijke eerste nacht gehad in ons schattige paradijskamertje. Wekkertje ging vandaag om half acht, zodat we een beetje bijtijds konden ontbijten. Lekker uit veel gerechten kunnen kiezen, maar toch waren we bij croissantjes, fruit, koffie en jus gebleven. Lekker simpel.
Voor vandaag hadden we een kajaktour gepland staan, die we gisteren tijdens het inchecken hadden geboekt. Ze hadden voor vandaag heel slecht weer verwacht en hadden de twee langere tours die onder andere langs de mangrovenbossen zouden gaan, afgeraden omdat ze bang waren dat deze dan toch gecancelled zouden worden vanwege het weer. Vonden we best jammer, maar niks aan te doen. Dus op aanraden hadden we de kajaktour voor beginners gedaan van 2 uur. Deze begon vanaf half tien 's ochtends en we moesten ons verzamelen op de afgesproken verzamelplek.
Het was ons al opgevallen dat alle toeristen die hier komen voor 95% bestaat uit Japanse toeristen, dit merkten we aan alle informatie wat alleen in het Japans verkrijgbaar was en het niveau waarop hier Engels wordt gesproken, dat is bijna niks. Zo ook de begeleider van de kajaktour. Of course doen ze hun uiterste en hun stinkende best om een beetje met ons te communiceren, maar met veel handen en voetenwerk kwamen we ook een eind. We waren gelukkig al goed voorbereid door ons van tevoren in te smeren, waterschoenen aan, kleding aan wat nat mocht worden, drinken, zonnebril en ons goede gedrag.

Wat ons ook opviel was dat het weer juist het tegenovergestelde was van wat ze hadden voorspeld. We waren echt blij dat we ons hadden ingesmeerd, het zonnetje was namelijk heerlijk fel!
Nadat we werden voorzien van een zwemvest en een peddel, gingen we door de jungle naar de aanlegplaats van de kajakken. We kregen een korte uitleg hoe de kajak in te klimmen zodat je er niet uit zou kukelen, dus butt-first en dan je benen erin zwiepen. Dit lukte ons 'very good' volgens de guide, volgens mij waren ze wel andere taferelen gewend van blankies. Al gauw hadden we de feeling te pakken en peddelden met goede regelmaat tegelijkertijd. Links, rechts, links, rechts. Heel toevallig had ik met werk nog niet zo lang geleden door de grachten van Den Haag gekanood, dus daar had ik mijn training al een beetje gehad. Dat kwam ook goed uit, want de benodigde skills werden vandaag ook weer getoond, haha.

We kajakten in ondiep water en meerden een paar keer aan op een zandbank, waar we hele kleine schattige krabbetjes zagen wegrennen en zichzelf ingraven toen ze ons zagen aankomen. Het gaat hier echt om honderden krabbetjes die als hoopjes op elkaar zitten als een hele grote gezellige gang bang. Es kreeg van de guide ook een handvol krabbetjes in zijn handen geduwd, wat volgens hem heel erg vies aanvoelde. Het leken wel van die spinnetjes die je ziet in horrorfilms of vieze YouTube filmpjes als er in zo'n spinnennest wordt geprikt, ieuw. Als je lang genoeg stil bleef staan op dezelfde plek, kropen ze ook over je voeten heen en dat was ook even griezelen geblazen.
Na de eerste stop gingen we weer verder peddelen en stopten iets later op een andere zandbank waar mangroven groeien. Ze waren nog vrij klein en leken net te zijn geplant (weet niet of dat door de mens is gebeurd, konden we niet verstaan). We kregen van de gids ook een stok in onze handen gedrukt en zei dat dat  'mangrove-seed' was. Deze hadden wij toen geplant en op deze manier een steentje bijgedragen aan het mangrovebos! Weer een goede daad verricht, yes!

Hierna zijn we weer door gekajakt en liepen een aantal keer vast in een ondiep stuk, waardoor Es ons steeds een stukje vooruit moest trekken tot het dieper werd en ik lekker onderuit gezakt kon zitten genieten. Geen straf.
Bij het laatste stoppunt, stopten we op een zandbank met het uitzicht op een hele grote rots, wat volgens de gids de 'rock for the gods' werd genoemd, althans dat dachten wij te verstaan. Wij knikten maar en riepen een paar keer oehh en aahh en waren serieus onder de indruk van het uitzicht. Dit was heel rustgevend ogend en bijzonder om te zien hoe boven op die rots groen kon groeien,  terwijl de rest van de steen eruit zag als een steen die ze in een pretpark nabootsen wat gemaakt wordt van papier-maché of piepschuim.

Na de korte schelpjes zoektocht en gepootjebaad, moesten we weer terug kajakken naar de aanlegplaats. Ondertussen was het iets harder gaan waaien waardoor het iets moeilijker was om de kajak stil te houden bij het instappen(opstappen?). Terug bij de verzamelplek werden onze waterschoenen en voeten schoon gespoeld en onze uitrusting werd ingenomen. Dit was oprecht een geslaagde tocht, met fantastisch weer, onze dag kon niet meer stuk!
We besloten bij terugkomst nog lekker aan het zwembad te liggen, want er was nog steeds geen slecht weer te bekennen. Ik sprong direct het water in en was er niet meer uit te slaan, totdat onze lunchmaagjes begonnen te knorren. Bamisoep hadden we al ingeslagen dus die hadden we opgepeuzeld op de hotelkamer. Na het eten waren we weer bij het zwembad te vinden. Es kon zijn ogen niet meer open houden na al die inspanning en calorie- en vetverbranding van deze ochtend en was vertrokken op de relaxstoelen die bij het zwembad stonden. Hij had ook niet gemerkt dat ik in de tussentijd naar de kamer was geweest om de was op te hangen (was deze keer wel goed gegaan btw).
Ik had hem ook zo ver gekregen om een Engels Tom Clancy boek te gaan lezen (jaja Es en lezen) en kon hem sindsdien niet meer wegleggen.

Op een gegeven moment kwamen daar dan de wolken die we zo hadden gevreesd. Het trok ook helemaal dicht op den duur en niet lang daarna volgden een paar druppels. We hadden onze spullen gepakt en besloten een kop koffie te drinken in het Jungle Book Cafe, dit is een klein optrekje van het hotel middenin de jungle met lekkere relaxstoelen voorzien van gratis koffie en thee en eventueel boeken om te lezen. Dit cafeetje had een afdakje dus wilden lekker onder het genot van een kop koffie naar de regen luisteren en chillen in de relaxschommelstoel. Niet lang nadat we waren gesetteld, kwam er naast de regen ook onweergeluiden bij, wat ons optrekje in de jungle, tussen allemaal bomen, een iets andere verhaal werd. Altijd geleerd dat als er onweer is, zo ver mogelijk van bomen vandaan blijven. En nu zaten we er potverdorie middenin. Dus snel de koffie opgelurkt en weer teruggevlucht het hotel in en zijn toen maar op balkon naar de regen en onweer verder gaan luisteren met onze boeken.
De buien die hier uit de hemel komen vallen, zijn ook buien om U tegen te zeggen. De bui van vandaag begon rond vier uur 's middags en hield pas rond een uur of zeven op. De buien hebben zo nu een dan een interval, de ene heftiger dan de ander.

's Middags hadden we een reservering gemaakt voor het avondeten in een restaurant hier op vijf minuten loopafstand. We hoopten zo dat de regen wat zou minderen, anders waren het hele natte vijf minuten. Maar gelukkig, het was een soort van droog op het moment dat wij richting het restaurant liepen. Onderweg zagen we uit de bosjes heel veel lichtpuntjes komen. We dachten eerst dat het discovliegjes waren (vuurvliegjes dus), maar het knipperde niet echt wat bij deze vliegjes anders wel zo zou zijn en was op een andere manier fel gekleurd, een soort glow in the dark achtig. Het was ondertussen al donker buiten dus kun je nagaan hoe eng het eruit zag, als je niet weet wat het is en je loopt daar in the middle of nowhere, zonder straatverlichting, alleen de zaklamp op de telefoon. Het leken wel van die ogen die je in tekenfilms altijd ziet als ze iets engs in het donkere bos illustreren.

Aangekomen in het restaurant, hadden ze onze gereserveerde tafel al voorzien van een Engels menukaart.  Estevan koos voor de seafood pasta en ik ging voor de chicken teriyaki met rijst. De prijs was in dit restaurant in ieder geval een stuk leuker en aantrekkelijker dan onze eerste avond op dit eiland en het eten smaakte ook vele malen beter! We hadden ontzettend gesmuld.
Op de terugweg naar het hotel zagen we weer die glow in the dark beestjes en gingen ze toen maar van dichtbij proberen te bekijken. Het bleken kleine rupsjes te zijn met aan het uiteinde van hun staart een lichtknopje, hun glow in the dark stick. Het was zo'n grappig gezicht om te zien dat dat kleine zwarte met gele strepen rupsje voor dat lichtje tussen de bosjes zorgde, nog nooit eerder gezien dit!

Terug in het hotel hadden we nog even gehangen bij de WiFi spot met een ijsje uit het winkeltje en zaten stiekem te gluren naar een bejaard stel, met wandelstok en al, die gezellig met z'n tweeën selfies aan het maken waren met hun smartphone. Te cute en we zeiden tegen elkaar dat wij ook zo zullen zijn als we later oud en seniel zijn. 
En niet veel later hoorden we het weer keihard gieten buiten. Net op tijd terug dus!

Geschreven door Nies