Voor vandaag hadden we niet zo veel op de planning staan. We hadden ervoor gekozen om er weer een relax dagje bij het zwembad van te maken. Dus na het ontbijt zochten we meteen een ligbedje bij het zwembad op. Dit keer waren alle bedjes nog vrij, misschien had het wel te maken met die 3 verschillende dikke lagen bewolking. Maar die bewolking schrok ons niet af hoor. De temperatuur was nog steeds aangenaam en af en toe brak de zon er doorheen. Goed te doen en nog een privé zwembad ook! We verloren af en toe ons bewustzijn zelfs waar we daarna vervolgens weer wakker schrokken van onze eigen arm/been die een rare stuiptrekking maakte, gevolgd door een snurk. Tja, je wordt toch wel een beetje lui van dat niks doen.

Op een gegeven moment zagen we een nog dikkere laag wolken aankomen. Donkere dikke wolken. En voor we het wisten waren we aan het schuilen onder de parasol voor de best wel heftige regenbui. Dit was de eerste bui die we overdag meemaakten. Uniek dus. Snel hadden we het op een lopen gezet richting ons balkon en wachtten daar totdat de bui een keer was afgelopen. Gelukkig duurde deze niet langer dan een kwartier, zagen de meeste wolken weer verdwijnen en zijn toen als die hards weer terug naar het zwembad gegaan. Het personeel had alle matrasjes wel opgeruimd, dus die hadden we weer teruggevraagd, met het grootste vertrouwen dat het droog zou blijven.
Het werd zelfs lekkerder dan voorheen. De zon kon langer achter elkaar op onze bolletjes schijnen zonder te worden onderbroken door wolken. We hadden zelfs nog even wat gespetterd in het water totdat we honger kregen, en bestelden dus lunch aan het zwembad. Weer heerlijk gegeten zoals de afgelopen keren ook is gelukt, hadden nog wat gezond en geslapen en zijn daarna weer richting de kamer vertrokken.

We maakten ons klaar voor het avondeten wat we wilden gaan doen in het centrum van Ubud. Estevan had een saté bar gevonden op TripAdvisor, omdat we vanaf het begin al ontzettende trek hadden in saté.  Ik specifiek ontzettende cravings voor saté kambing (geit), mijn favoriet, Estevan gewoon in saté. Het was een hele hippe tent waar we in belandden, maar shit, geen saté kambing op het menu. Beetje teleurgesteld probeerde ik maar een ander gerecht te kiezen en Estevan koos voor een tuna saté. Het had ons gelukkig allebei gesmaakt en hebben alsnog tevreden weer de zaak verlaten.
Voordat we op zoek gingen naar vervoer om ons terug te brengen, hadden we nog even wat te snacken gehaald voor in de kamer, dronken nog even snel een Popcorn Caramel Frappucino bij de Starbucks (ja die krengen zitten overal) en waren toen op de eerste de beste man afgestapt die ons een taxirit aanbood. We vertelden hem waar we naartoe wilden en noemde een hoger bedrag op dan dat we de eerste keer kwijt waren. De ritjes zijn hier sowieso duur, dus we vonden het niet nodig om het duurder te maken dan nodig is. Ik probeerde dus af te dingen in het Indonesisch en hij bleef volhouden dat dit nou eenmaal het tarief was voor in de avond. Dat was natuurlijk onzin, want de keer ervoor was het ook in de avond, dus dat maakte ik hem ook duidelijk. Wilde hij niet zakken, dan wilde wij niet mee en we liepen eigenlijk al van hem weg. Hij probeerde dan smoesjes te gebruiken door met zijn nieuwe auto te pronken en wilde wel met ons meedenken en met zijn prijs zakken, maar nog niet het bedrag wat we zochten. We verontschuldigden ons en we liepen weg. Totdat we vanaf een afstandje "oke" hoorden en toen zijn we weer rechtsomkeert gegaan en bij hem ingestapt. Werkt elke keer.

Gearriveerd bij het hotel hebben we nog even gekeken wat we de volgende dag zouden gaan doen en hiermee eindigt het verhaaltje van vandaag wat dus zo te lezen niet zo heel spannend was, haha.

Geschreven door Nies