Donderdag zijn we om 10 uur vanaf Parque Ardales vertrokken richting Gibraltar. Het grootste deel van de route ging over de snelweg. Om 13 uur waren we op de grote camperplaats bij de jachthaven van La Linea de la Concepción, 700 meter voor de grens met Gibraltar. Gibraltar inrijden is niet te doen met een camper.
We zijn te voet naar Gibraltar gegaan. Voor de grens hebben we een ticket voor de kabelbaan en voor de Upper Rock Nature Reserve gekocht. De rit met de shuttlebus naar de kabelbaan was erbij inbegrepen. Het was vreemd weer eens een grens met paspoortcontrole over te gaan, eerst de Spaanse douane, daarna de Britse.
Meteen over de grens ligt het vliegveld van Gibraltar. Voetgangers steken de landingsbaan over, als er een vliegtuig landt of opstijgt, gaat het stoplicht op rood. Er komen niet veel vliegtuigen aan in Gibraltar. De shuttlebus ging door de tunnel onder de landingsbaan door.
Vanuit de kabelbaan hadden we al een mooi uitzicht over Gibraltar. Vanaf het terras bij het Top Rock Café was het uitzicht nog mooier. Bij het café zagen we al de eerste apen. Verderop zaten er nog meer, ze waren erg lui en loom. In de informatie hadden we gelezen dat de apen agressief konden zijn, maar vandaag absoluut niet. Ze hadden weinig belangstelling voor de toeristen. Vanaf het terras zijn we de Rock Nature Reserve ingelopen, het gebied op de rots van Gibraltar. De westkant van Gibraltar is volgebouwd met hoogbouw, de oostkant is de rots. Het was een wandeling van 3,5 uur over de rots om alles te bezichtigen. Er waren veel verdedigingswerken, zoals O’Hara’s Battery en Princess Caroline’s Battery. In de St. Michael’s Cave was muziek met een lichtshow erbij. De grot was erg mooi verlicht.
Omdat we te lang over de wandelroute hadden gedaan, reed de shuttlebus niet meer toen we weer beneden waren. We zijn door Main Street, de winkelstraat van Gibraltar, teruggelopen naar de grens. Het was een lange winkelstraat met soms typische Engelse winkels zoals Marks & Spencer. We zijn de landingsbaan overgestoken om Gibraltar te verlaten. Helaas kwam er geen vliegtuig voorbij. Toen we na de lange wandeling voor de camper van de ondergaande zon genoten, hoorden we regelmatig een vliegtuig opstijgen.
Vanmorgen zijn we naar Tarifa gereden, een uurtje rijden. Voor de kust ligt daar Isla de Tarifa, de zuidelijkste punt van Spanje. Het lukte niet om een parkeerplaats te vinden bij het centrum, daarom zijn we teruggereden naar de rand van Tarifa. Achter de Lidl lag een groot terrein voor campers en touringcars. We zijn door Tarifa naar de dam gelopen. Het is een mooi wit dorpje met Moorse invloeden. Op de dam ligt aan de ene kant de Middellandse Zee en aan de andere kant de Atlantische Oceaan. Toen we bij het eiland kwamen, was het hek gesloten en hing er een bord dat het alleen te bezoeken was met een gids. We wilden alleen maar naar de vuurtoren wandelen om op de zuidelijkste punt te staan, we wisten niet dat we dat dat niet toegestaan was. Dus maar terug en het toeristenbureau opgezocht. Daar konden we inderdaad tickets kopen, maar er was alleen nog om half vijf plaats. Vier uur wachten vonden we toch wel erg lang voor een paar minuten op de zuidelijkste punt van Spanje, zo groot en zo mooi zijn het plaatsje en het eiland nu ook weer niet. Isla de Tarifa hebben we maar van onze bucketlist geschrapt, gelukkig hebben we de foto van het bord aan het hek nog.
We hebben bij de Lidl brood gekocht en zijn naar een camping aan het strand gereden. In de omgeving van Tarifa zijn mooie stranden, ook is er vaak wind en mooie golven, vandaar dat er veel gesurfd wordt. We zijn neergestreken op camping Bahia de la Plata in Zahara de los Atunes, alleen de naam klonk al goed. Het is een mooie kleine camping direct aan het strand. Vanmiddag hebben we heerlijk in de zon gezeten.

Geschreven door Jajo.op.reis