Het ontbijt in ons guesthouse was heel verzorgd en lekker. Aangezien er hier momenteel niet zoveel te beleven valt doen we het sowieso rustig aan ‘s ochtends.
We zijn absoluut hierheen gekomen voor het meer Bled en het schattige kerkje op het kleine eiland, dat trouwens het enige natuurlijke eiland van Slovenië is. Maar omdat het zeer bewolkt was in de voormiddag hadden we besloten om pas vandaag de boot naar het eiland te nemen. Kwestie van jullie nog even in spanning te houden 😂
We gingen wel al eens een kijkje nemen aan het meer en dat belooft!
Arnold Rikli is de man die van Bled een toeristische trekpleister heeft gemaakt, toen hij hier aan het meer een groot kuuroord had gemaakt met zwavelbaden enzo. Het kuuroord is verdwenen, maar de toeristen zijn massaal blijven komen!

Er is hier nog een leuk stadje in de buurt met een aanbevolen honingmuseum, maar dat is gesloten op maandag en dat vond ik dan ook weer stom om er op maandag heen te gaan. Het plan was om naar de toeristische dienst te gaan en kijken wat we konden doen. Helaas, ondanks het feit dat die normaal open moet zijn nu, was deze ook gesloten 😡 Er hing wel een telefoonnummer uit om hen te contacteren via Whatsapp..
Er was daar een bushalte, maar het digitale bord met de uren en bestemmingen versprong altijd maar 🙈
Plots kwam er een bus aan, waarop oa Bohinj als bestemming stond. In een opwelling heb ik Frie overhaald om op die bus te springen, want ik herinnerde mij vanuit de reisgids dat daar ook een schoon meer was. Het kostte weeral twee keer niets en tijdens de rit heb ik me snel ingelezen en konden we kennismaken met het Sloveense hinterland.
Aangekomen bij het meer werden we, ondanks het grijze weer, echt van onze sokken geblazen. Het is trouwens het grootste meer van Slovenië.
Er is daar ook een kerk en die is bekend om haar mooie middeleeuwse fresco’s. In combinatie met het zeer fotogenieke meer is dit een van de meest gefotografeerde kerken van Slovenië. En ze was nu toch ook wel gesloten zeker! Enkel open in de drie zomermaanden 🙃
Op een van de buitengevels staat Sint-Christoffel afgebeeld. Hij is de patroonheilige van de reizigers, dus verdient hij een foto in mijn blog.
We hebben een stukje gewandeld aan het meer en een uitgebreide fotoshoot gedaan. Toen we terugkeerden zag ik in de verte weer een bus afkomen en we zijn beginnen lopen naar de halte. En ja hoor, hij passeerde voorbij het volgende punt op de to do lijst 🎉
Want ik had ook op de bus gelezen dat er aan het eind van het meer een kabellift vertrok naar het skistation Vogel. Het was nog een heuse klim naar de lift en we zagen onderweg veel geparkeerde wagens vanuit alle buurlanden met skikoffers op hun dak.
Maar toen volgde een nieuwe teleurstelling. Toen we de kaartjes wilden kopen maakte de vriendelijke loketbediende er ons attent op dat de zichtbaarheid boven quasi nul was. Ze wees ons op een scherm waarop webcambeelden te zien waren en idd een dramatisch slechte zichtbaarheid daarboven. Hoe die skiërs daar veilig konden skiën, begrijp ik niet 🙃
Heel jammer, want je zou daarboven een spectaculair mooi zicht hebben op de Vintgarkloof. Je kan in die kloof fantastische wandelingen doen, maar is verboden tijdens de wintermaanden en zo zouden we er toch een blik hebben kunnen op werpen. Soit, niets aan te doen!
Het was ondertussen eigenlijk etenstijd en we hebben ons geïnstalleerd in de après-ski bar met een pizza om te delen.
Daarna zijn we opnieuw afgedaald naar het meer en dat zag er aan het uiteinde anders uit, dan aan de tegenovergestelde kant. We hebben daar nog wat gewandeld en ook nog wat fotootjes genomen 😅
En dan was dé vraag hoe we terug in Bled gingen geraken na al onze impulsieve bus-avonturen. We zijn teruggekeerd naar de plaats waar die laatste chauffeur ons gedropt had en geloof het of niet, maar we stonden er nog geen drie minuten of er kwam een bus aan die naar Ljubljana reed met tussenstop in Bled! Als je weet dat er maar één bus per uur rijdt, mochten we echt van geluk spreken!

Om 15u30 waren we terug in Bled en zijn we nog naar het kasteel getrokken dat dubbel zo hoog gelegen is ten opzichte van het kasteel in Ljubljana. Maar we hebben een beetje gezeurd en zijn met een taxi naar boven gereden, wat heel gebruikelijk is zagen we 😉
Het goed onderhouden kasteel is niet echt een must see en daarbinnen is een klein museum en een shopke. Maar we zijn natuurlijk gegaan voor de view op het meer Bled. Het weerbericht van gisteren klopte niet, want normaal gezien ging het opklaren kort na de middag en dat is totaal niet gebeurd.
Maar grijs of niet, het zicht daarboven was adembenemend mooi!!
Jullie zien Frie op een van de foto’s in het kasteel, die haar handen warmt aan een mooie Sloveense kachel. We zagen die in Ljubljana ook al. Ik weet niet precies hoe ze werken, maar ze zien er prachtig uit en zijn helemaal in keramiek.
We zijn wel te voet naar beneden gekomen en het pad kwam uit aan ons verblijf. Dat is het witte, verlichte huis met ernaast de rots. We hadden ons al verwonderd waarom dat kleine guesthouse zo’n grote souvenirwinkel had.

Aangezien het nog te vroeg was om te gaan eten zijn we een aperitiefje gaan drinken en deze keer gingen we voor een Hugo met huisgemaakte vlierbloesemsiroop. Veel dingen zijn hier huisgemaakt en dat vinden we fijn. In ons guesthouse drogen ze zelf appelschijfjes en bij de aankomst stond er een zakje in de kamer als welkomstgroet. Ze liggen ook bij het ontbijt en ze zijn heerlijk!

We gingen eten in een nabijgelegen kleinschalig hotel-restaurant en dat was lekker! Ze hadden ook een wijnbar en bij elk gerecht stond een wijnsuggestie. Ik heb dat gevolgd en het was een heerlijke Sloveense chardonnay, die perfect paste bij de zeebaars met garnalen ravioli, garnaal-saffraansausje en rode polenta.
Polenta kennen we, maar van rood maisgriesmeel hadden wij nog nooit gehoord en ik zocht het even op: “Rosso del Ticino” wordt sinds 2004 weer geteeld voor de afzet van polenta. De naam Rosso verwijst naar de rode kleur van de maïskolven. De polenta zelf is geel met rode stippen. Onze polenta was ongetwijfeld ook nog wat getomateerd, maar toch heel zacht van smaak. Een ontdekking!

Ik vond ook een kort artikel over Sloveense wijn en dat zal de wijnliefhebbers onder jullie misschien interesseren 😉
De link wil niet werken, dus copy paste dan maar!

Sloveense wijngebieden
Slovenië kent drie grote wijnregio’s verspreid over het land. Elke regio kent zijn eigen specifieke wijncultuur, druivenrassen en smaken. Elke regio is verdeeld in districten.

sloveense wijngebieden

Primorje

Primorje betekent ‘bij de zee’. Het gebied ligt in het Westen van het land tegen de Italiaanse grens en is verdeeld in vier sub-regio’s: Brda, Vipavka Dolina, Kras, and Koper. Voor de zonnige wijngaarden zijn de matigende invloed van de Adriatische zee, de mineraalrijke gronden en de burja van belang. De burja is de krachtige, koele Noordoosten wind, die in de lente en in de herfst door de wijnranken blaast. Hij houdt de grond droog, waardoor alleen de sterkste planten gedijen.

De wijnen uit Primorje zijn vaak droog en rijk aan mineralen, met bescheiden zuren en subtiele aroma’s. Ongeveer de helft van de geproduceerde wijnen is rood, in tegenstelling tot de andere wijnregio’s, waar witte wijnen domineren. Ze worden gemaakt van druiven als de Pinela, Vitovska, Zelen en de Ribolla.

Posavje

Deze Sloveense wijnregio ligt in het Zuidoosten van het Slovenië en kent vier districten: Dolenjska, Smarje-Virstajn, Bizeljsko-Sremic en Bela Krajina. Franse invloeden zijn hier merkbaar in de wijn. Posavje staat – evenals Bordeaux – vooral bekend om haar cuvees. Wijnboeren opereren vaak kleinschalig, koppig vasthoudend aan lokale wijntradities, die van vader op zoon zijn overgedragen. Dit komt de kwaliteit ten goede, maar het is tegelijkertijd een hindernis voor export en commercie.

Podravje

Het Oostelijke Podravje, tegen de grens met Oostenrijk en Hongarije, is een zeer oud wijngebied. Tijdens de Romeinse tijd was de regio al zeer populair. Tegenwoordig is het de grootste Sloveense wijnregio met zes districten: Maribor, Radgona-Kapela, Srednje Slovenske Gorice, Haloze, Ljutomer-Ormoz en Prekmurske Gorice.

De wijnen behoren volgens kenners tot de beste van het land. Duitse invloeden zijn zichtbaar in de druivenrassen, die vergelijkbaar zijn met de populairste druiven uit het Rijn- en Moezelgebied. Maar het warmere klimaat en de specifieke bodemsamenstellingen maken de wijnen rijker en aromatischer.

Geschreven door Annicks.traveladventures