Het wordt een lange blog met veel foto’s, want is van twee dagen😅
Gisterenochtend zetten we koers naar Bálna, de walvis van Boedapest. Dat is een vrij nieuwe stadshal, waar wat horeca zit en een expositieruimte aan de oever van de Donau in Pest. De constructie van enkele oude pakhuizen met daarop een glazen dak had oorspronkelijk een andere naam, maar de Boedapesters gaven het gebouw al snel de bijnaam ‘Bálna’ of walvis en het stadsbestuur nam die naam officieel over. Alweer zeer moeilijk te fotograferen, maar vanop de boot gisterenavond kon ik een betere foto nemen. Een kleine drone zou toch echt een meerwaarde zijn voor mijn tripjes 😂
Daar dichtbij staat de overdekte Grote Markthal en daar konden we natuurlijk niet zo maar voorbijlopen. Nadia kookt ook graag en we keken onze ogen uit! Paprika in alle vormen regeert op deze markt. Naast de prachtige dagdagelijkse voedingsmiddelen zagen we ook veel honing, ingelegde groenten en gans. Niets gaat verloren van die beesten: koppen, poten, nekken, vet en uiteraard is ook foie gras en masse te koop. We zagen op restaurant vaak gerechten met foie gras op de kaart staan.
Onderweg naar de Grote Synagoge moesten we nog een stop doen bij het Parisi Hotel en Passage. Dit iconische gebouw had in het verleden meerdere functies, tot het aan het eind van de vorige eeuw buiten gebruik geraakte. In 2019 werd het in zijn huidige staat heropend als hotel en je kan er ook eten of een glas champagne drinken. Je zou er zelfs rondleidingen kunnen volgen. We werden alweer van onze sokken geblazen toen we daar binnenkwamen. Onwaarschijnlijk mooi!!
De Grote Synagoge uit het midden van de 19de eeuw is de grootste van Europa en de tweede grootste van de wereld (New York heeft de grootste) In de tuin staat een zilveren treurwilg en dat is een kunstwerk van Imre Varga. Op elk blaadje staat de naam van een Hongaars slachtoffer van de Holocaust. Mooi allemaal, maar een te stevig geprijsd toegangsticket. Na de lunch liepen we nog even naar de Kazincy Utca Synagoge in onze buurt. Dat is een orthodoxe synanoge, die momenteel gesloten is voor renovatie, maar het gebouw heeft een prachtige art-nouveaufaçade. Recht tegenover ons hotel was er dan nog een andere synagoge, die in Moorse stijl zou opgetrokken zijn. Maar een mens kan niet blijven synagogen bezoeken natuurlijk 😅
Jullie zien ook de mural van de Rubiks kubus. Ernö Rubik maakte de eerste kubus in 1974 van 27 houten blokjes. Hij gaf toen les aan de Universiteit van Kunst en Design in Boedapest en wilde iets maken om zijn studenten te leren over algebraïsche groeptheorie en mogelijke bewegingen in een driedimensioneel object. De kubus is alomtegenwoordig in de stad.
In afwachting van onze volgende activiteit placeerden we ons op het terras van een mooi, oud koffiehuis met een ijskoffie en een mooi en lekker zoetje. Het is nu niet dat wij thuis dagelijks een taartje eten, maar hier past dat, net als in Wenen, gelijk volledig in het plaatje met al die fantastische koffiehuizen.
Lang geleden had de stad zo’n 500 tot 600 koffiehuizen die druk bezocht werden door schrijvers, dichters en kunstenaars. Het was de glorietijd van de Boedapester cafécultuur en ook het hoogtepunt van de populariteit van koffie sinds die bruine boon in de 16e eeuw door de Turken in Hongarije was geïntroduceerd. Hier werden vriendschappen gesloten, ideeën uitgewisseld, revoluties beraamd en grote literaire werken geboren.
Tijdens het bombardement op Boedapest in de Tweede Wereldoorlog werden veel koffiehuizen vernietigd en daarna waren er maar weinig burgers die geld konden besteden aan luxe als koffie. De communistische periode was al niet veel beter, want de cafés werden door de machthebbers beschouwd als decadente instellingen of als broeinesten van rebellie. Sinds het herstel van het Hongaarse zelfbestuur is de belangstelling voor het koffiehuis weer toegenomen. Enkele oude kroegen die hebben weten te overleven zijn gerestaureerd en spelen weer hun rol in het sociale leven van de stad. Het terras van ons koffiehuis keek uit op de opera van Boedapest.
Het Hongaarse Staatsoperagebouw, in neo-renaissancestijl gebouwd, is een van de grootste operagebouwen ter wereld. Het werd met veel feestgedruis in 1884 geopend en componisten als Erkel (componist van het Hongaarse volkslied), Mahler en Klemperer waren er muzikaal directeur. Het gebouw werd zeer recent helemaal gerenoveerd en is een must see volgens mijn reisdocumentatie. De voorgevel is van een grootse allure, maar vooral het interieur is indrukwekkend. De hal met zijn harmonische kleuren, gewelfd plafond, marmeren pilaren en muurschilderingen zijn een voorproefje van wat je te zien krijgt in de weelderige zaal. Er zijn net geen 1300 zitplaatsen en in het midden hangt een kroonluchter van een dikke twee ton. Vroeger werkte de kroonluchter op een gasinstallatie en toen woog hij zelfs drie ton. Twee keer per jaar laten ze het gevaarte naar beneden zakken om hem te poetsen. Het plafond is versierd met een schitterend fresco van Károly Lotz, dat Griekse goden voorstelt en er werd niet beknot op een kilootje goud meer of minder. Het gebouw heeft net als het Parlement een vernuftig ventilatiesysteem.
We hadden eventueel een voorstelling kunnen bijwonen, maar kozen voor een gegidste rondleiding en die was schitterend! Aan het eind mochten we op de trappen gaan zitten en kregen we een mini concert van twee zangers.
Daarna zijn we naar de Donau gelopen, alwaar we nog net op tijd waren om de zon te zien zakken achter de Burchtheuvel. We kochten snel tickets voor een boottocht van een klein uurtje en dat was leuk en ontspannend. Alle plaatsen waar we de voorbije dagen geweest zijn passeerden de revue, maar dan vanuit een ander standpunt en we zagen de lichten aangaan in de stad en op de bruggen. Onvergetelijk alweer!
Om de dag af te sluiten nog een laatste schranspartijtje (ik snak ondertussen naar gezonde en lichte kost😅) en op een zeer deftig uur naar het hotel.
En deze voormiddag dus naar de Gellert baden, waar ik al over schreef in het Sparty blogje. Deze baden horen bij een hotel, maar dat is ondertussen gesloten voor renovatie. En we vermoeden dat de baden binnenkort ook wel eens aan de beurt zouden kunnen zijn, want alles is hopeloos verouderd. Nadia was hier 22 jaar geleden ook en ze vond het toen al bijna vergane glorie. Maar hopelijk herstellen ze het dan wel in de oorspronkelijke staat, want het is supermooi! Er zijn ook twee buitenbaden en er staan veel ligbedden om te relaxen, alleen jammer dat het deze voormiddag regende, dus buiten liggen zat er niet in. Binnen is er ook een groot zwembad en verschillende kleine baden, stoombaden en sauna’s. In sommige baden is het water 36 en in de afkoelingsbaden slechts 18 en dan in de andere baden iets er tussenin.
We hebben er heel erg van genoten en zijn met de bus terug naar Pest gereden voor een laatste lunch, want we hadden zowaar alweer een hongertje gekregen. En we hebben onze trip in stijl afgesloten, want we gingen lunchen in het decadente New York koffiehuis. Een Amerikaanse verzekeringsmaatschappij liet tussen 1891 en 1895 dit paleis bouwen. Begin 20ste eeuw was het café het favoriete trefpunt van journalisten, schrijvers en dichters. In het gerenoveerde paleis huist nu een luxehotel én het prachtige koffiehuis. We aten er een heerlijke salade en namen nog een ijskoffietje om het af te leren.
Het zit erop!! We hebben dat heel goed gedaan samen en zijn heel content met wat we allemaal gezien en beleefd hebben.
Boedapest is een prachtige stad en @Ginette, dat moet hier idd zeer bijzonder zijn in de sneeuw. Ik zie het zo voor me 😉
Het is de bedoeling dat ik nu even niet reis, want in 2024 word ik 60 😅 en ik ben van plan om er een goeie lap op te geven volgend jaar!!
So long en bedankt om te volgen😘

Geschreven door Annicks.traveladventures