Moet ik het eigenlijk nog vertellen? Op 6 augustus 1945, om 8u15 werd voor het eerst in de geschiedenis een atoombom als wapen ingezet. Een enorme vuurbal ontvouwde zich op 600m boven Hiroshima, met het epicentrum tussen de Genbakukoepel en het ernaast gelegen ziekenhuis. De Enola Gay had 50 kilo uranium aan boord en een ongelooflijke hitte en radio-activiteit spreidden zich over een grote afstand uit en troffen mensen en gebouwen. Tot 3 km van het epicentrum bleef vrijwel geen steen meer op de andere. Circa 80.000 mensen stierven onmiddellijk en tegen het einde van het jaar nog eens 60.000 als direct gevolg van de bom. Nog tientallen jaren later waren de gevolgen op grote schaal merkbaar door uitzonderlijk veelvuldig voorkomen van leukemie en andere kankers en aangeboren afwijkingen bij baby's. Drie dagen later viel de tweede bom op Nagasaki. Kort daarna capituleerde Japan. Hiermee kwam een einde aan de Tweede Wereldoorlog en leidde dit ook tot de onafhankelijkheid van de Aziatische landen, die Japan tijdens de oorlog had veroverd. Sadako Sasaki was een meisje dat 9 jaar na de bom leukemie kreeg en tijdens haar ziekte papieren kraanvogels vouwde. Volgens een oude Japanse wijsheid zouden 1000 kraanvogels vouwen een gezondheidswens in vervulling doen gaan. De kraanvogel is hét symbool voor een lang leven en geluk. Ze haalde haar doel niet en haar klasgenootjes maakten haar werk af en ook nu nog vouwen schoolklassen kraanvogels ter herdenking aan kindslachtoffers. De vitrines bij het Children's Peace Monument hangen er vol mee. Ik kreeg van een Japanse vrouw vandaag een piepklein papieren doosje met daarin twee mini gevouwen kraanvogeltjes erin ❤️
Het voormalige provinciale overheidsgebouw (de ruïne op de foto) stond vlakbij het epicentrum en bleef net daardoor overeind: er zouden in mindere mate destructieve horizontale krachten in werking zijn getreden. Aan de overkant van de rivier is een hele site met allerlei herdenkingsmonumenten, het Peace Memorial museum en de Peace Bell. Men nodigt je uit om de Bell te luiden voor vrede. Ik heb dat dan ook gedaan en hopelijk hebben ze mij gehoord tot in Washington en Pyongyang ✌
http://www.youtube.com/watch?v=l7ugRP_s91Y
We bezochten ook het museum en het was een beklijvende dag, moet ik zeggen.
Voor de rest valt er hier niet zo heel veel te beleven voor de reizigers. We zijn dan maar een lekkere cocktail gaan drinken en om alle emoties van ons af te laten glijden zijn we een karaokekot binnengestapt. We waren dit al dagen van plan, maar het wilde maar niet lukken. Meestal eten we vrij laat 's avonds en zijn we daarna te moe. Karaoke is immens populair in Azië en onze Echa, die tot vorig jaar nog op Bali woonde, loves it! We huurden een privé-box voor een uur en lieten bier aanrukken. Man, man, man, wat hebben we ons geamuseerd! 😂😂😂 Lieven en ik beten de spits af met een duet: een ABBA-medley. We zongen de ziel uit ons lijf, in allerlei combinaties of allevier samen. Van Nessun Dorma, Barry White, Piaf, Westlife, Whitney Houston tot Frank Sinatra... De enige die echt kon zingen was Echa, maar het gaf niet. Het was zo leuk, dat we ons nog een half uurtje hebben bijgenomen! En sommigen gaan het moeilijk geloven, maar toen we buitenkwamen vroeg uitgerekend Lieven om het in Kyoto zeker nog een keertje te doen 😱 Er bestaan geen video-opnames van, dat pact hadden we op voorhand gesloten! Oh, wat heb ik daar mijn besties gemist! Een idee voor onze toekomstige feestjes in het Taccoen?
En om de dag helemaal gek te laten eindigen, zijn we dan ingecheckt in ons capsule-hotel. Jullie hebben het fenomeen waarschijnlijk al op tv gezien: kleine kotjes, in rijen bovenop en naast elkaar. Je hebt een vrouwensectie en een mannensectie. De vrouwenafdeling is veel kleiner en daar zijn enkel superior capsules. Lieven en Echa kozen ook voor een superior en Steven ging natuurlijk voor the real thing. Ik vond het toch wel handig dat ik mijn bagage bij mij kon houden. Steven kon dat niet en had enkel een locker om zijn waardevolle spullen in op te bergen. De superiors hebben zelfs een tv'tje met koptelefoon. We deden het voor de ervaring, maar ook voor het budgettaire evenwicht. Vanavond slapen we op een eiland in een pittig geprijsde ryokan. Dit is een traditioneel Japans gastenverblijf, waar je meestal in half pension verblijft en verfijnd eten krijgt in Kaiseki-stijl, de Japanse haute cuisine. Dit is meestal vegetarisch en geserveerd in goed gekozen kommetjes en schalen, passend voor het eten en het seizoen. De rijst wordt het laatst gegeten met een assortiment pickles (tsukemono). Dit zijn ingemaakte groenten of fruit en worden gegeten omdat het zuur het vet van de maaltijd helpt af te breken. Iedereen kent zeker gari, de ingemaakte gember die je bij sushi krijgt. Er zijn ook onsen daar. Willen jullie geloven dat ik er alweer heel erg naar uitkijk? 😘

Geschreven door Annicks.traveladventures