We zijn gisterenochtend na onze sparty uitspatting met een uurtje vertraging op pad gegaan en staken de Donau over via de Kettingbrug.
De Donau (Duna in het Hongaars) is na de Wolga de langste rivier van Europa, ontspringt in het Zwarte Woud en mondt 2850 km verder uit in de Zwarte Zee. Over een zevende (428km) van de totale lengte stroomt hij door Hongarije. Bij zijn doortocht van Hongarije verliest deze grote rivier een flink deel van zijn volume als gevolg van insijpeling en verdamping, maar toch blijft hij perfect bevaarbaar. Sinds de middeleeuwen is het een van de belangrijkste waterwegen tussen Oost- en West-Europa.
De bruggen van Boedapest zijn niet alleen maar verbindingswegen, ze vormen ook de trots van de stad en hebben historische betekenis. Ze zijn ook buitengewoon fotogeniek en bieden een fantastisch uitzicht op de stad. De Kettingbrug is de bekendste en was de eerste permanente brug over de Donau en werd halverwege de 19de eeuw gebouwd door István Széchenyi. Deze jonge edelman en aanvoerder van de huzaren vernam in december 1820 dat zijn vader gestorven was in Boeda. In Pest wilde hij de veerpont nemen naar de overkant, maar dat was onmogelijk omdat de Donau dichtgevroren was. Zo onstond zijn plan voor het bouwen van de brug en werden na veel vijven en zessen twee Britse ingenieurs belast met de bouw van de brug. Aan weerskanten van de brug wordt het bruggenhoofd bewaakt door indrukwekkende stenen leeuwen op een hoge sokkel. Later werden in sneltempo nog enkele bruggen gebouwd, maar de Duitsers bliezen alle bruggen op bij hun terugtocht uit de stad en pas in 1964 waren alle herstellingswerken voltooid. Tegenwoordig overspannen negen bruggen de Donau binnen de grenzen van de stad.
Aan de overkant van de rivier aangekomen, namen we de tandradtrein naar de Burcht. De kabelbaan is de op een na oudste van de wereld (1870) Hoewel hij tijdens de Tweede Wereldoorlog ernstig beschadigd raakte, is hij prachtig hersteld. Al werkt hij tegenwoordig wel op elektriciteit in plaats van op stoomkracht.
En dan waren we dus op de Burchtheuvel.
Imposant verheft de burcht zich op de rechteroever op de Burchtheuvel, een kalksteenplateau zo’n vijftig meter boven de Donau. Van hieruit ontvouwt zich een adembenemend uitzicht op Pest, de Donau en de omgeving. Niet voor niets is dit stadsbeeld opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco. De nabije Burchtwijk, met de schitterende Mattiaskerk met veelkleurig tegeldak, lokt massa’s toeristen. Ze werd opgericht in de 13de eeuw, maar onderging ingrijpende wijzigingen onder de Habsburgers en werd na de Tweede Wereldoorlog grotendeels heropgebouwd. Het is ook de kerk waar Keizer Franz-Jozef en Sissi tot koning en koningin van Hongarije zijn gekroond (1867)
Er zijn ook een aantal musea, de nationale bibliotheek en het Vissersbastion. Dat laatste is een kasteelachtig bouwwerk en biedt een prachtig uitzicht op de Donau, Pest en het Parlement in het bijzonder. Het krioelt er dan ook van het volk en iedereen verdringt elkaar om de beste plaats te bemachtigen om het beste fotostandpunt te hebben 😅
‘s Middags at ik een goulashsoep, want ik kan toch Hongarije niet verlaten zonder dat gegeten te hebben?
We aten in de namiddag ook een lekker taartje bij Ruszwurm, het oudste en kleinste koffiehuis van de stad.
Voor het aperitief zijn we weer de Donau overgestoken en daarna gingen we eten in een oer-klassieke Italiaanse trattoria met witte gesteven tafelkleedskes op de tafels en obers nog in oberkostuums. Maar alles was perfect bereid en van zeer goede kwaliteit 😇
En om onze mooie dag af te sluiten deden we nog een wandelingetje langs de Donau en werden lyrisch over de mooi verlichte Kettingbrug, de Burcht en de Mattiaskerk aan de overkant in Boeda. En het mooi verlichte Greshampaleis van gisteren natuurlijk! Dat zag er trouwens ook betoverend mooi uit toen we terugkwamen van de Burchtheuvel met het mooie gouden zonlicht erop. Ook Nadia, die hier toch al eens eerder was, kijkt met verwondering naar al dat moois!

Geschreven door Annicks.traveladventures