Wie kan hem niet meezingen, deze klassieker van Hervé Vilard? We kozen dit prachtige eiland om onze trip te eindigen.
Van de drie eilanden in de Golf van Napels is Capri het beroemdste eiland. Van mei tot september varen de boten met toeristen af en aan. De prijzen voor de veerboten zijn dubbel zo hoog in vergelijking met de wintermaanden en de auto mag niet worden meegenomen. Maar de mensen blijven komen van over gans de wereld om de pracht van Capri te bewonderen. Het toerisme op het eiland is op gang gekomen na het uitlekken van het bestaan van de Blauwe Grot. Vier jaar nadat een visser de visrijke blauwe grot had ontdekt, vertelde hij in 1826 over het natuurfenomeen aan twee Duitse kunstenaars en toen was het toeristische hek van de dam. De Grotta Azzurra stond dan natuurlijk ook op de ‘to do’ lijst voor vandaag😉
Van zodra we van de veerboot waren gingen we op zoek naar een bus om ons naar de grot te brengen. Man, man, man, was me dat een avontuur! Aan de ingang van de grot wemelde het van kleine roeibootjes en na een beetje aanschuiven konden we ‘aan boord’ gaan. We moesten op de bodem van het bootje gaan zitten en nadat we de drijvende kassa 😂 waren gepasseerd om het toegangsticket te betalen, moesten we zo plat mogelijk gaan liggen en vaarden we de grot binnen. De ingang is twee meter breed en één meter hoog. Maar eenmaal binnen konden we terug gaan zitten en werden we overweldigd door het azuurblauwe water. Er lagen ook grotere boten en jachten te wachten en die mensen konden dan overstappen in zo een klein bootje, wat soms tot hachelijke taferelen leidde. Het was een onvergetelijke ervaring en zo goed en zo kwaad als het ging probeerden we te fotograferen. We waren met verschillende bootjes tegelijk in de grot en toen de roeiers begonnen te zingen voor de echo, maakte ik een kort filmpje https://youtu.be/NOE7-9jNtYg
De dag kon niet leuker starten op Anacapri!
Het eiland is min of meer in twee gedeeld: Capri en Anacapri. Capri is het supertoeristische en meest mondaine deel. Anacapri is authentieker en wilder en de mooiste bezienswaardigheden bevinden zich op dat deel. De twee delen zijn verbonden door een eeuwenoude trap van een kleine duizend treden, de Scala Fenicia. Maar na mijn bijna hitteslag op Procida, deden we niet al teveel inspanningen meer gisteren.
Toen we terug in het centrum van Anacapri waren bezochten we de Villa San Michele. De Zweedse arts, verzamelaar en schrijver Axel Munthe heeft deze villa wereldberoemd gemaakt met zijn boek ‘ Het verhaal van San Michele’, waarin hij vertelt hoe hij op Capri zijn droom van een witte villa in vervulling liet gaan. Zijn levensverhaal werd in bijna vijftig talen vertaald. Munthe schiep met de villa een ideaal samenspel van alle kunsten (ook wel een gesamtkunstwerk genoemd), dat enerzijds zijn gevoelens en levensvragen reflecteert en anderzijds de natuur verheft tot hoofdrolspeler. Zijn nalatenschap aan Capri bestaat uit een indrukwekkende verzameling kunstvoorwerpen uit zeer uiteenlopende tijdperken. Deze is te zien in het museum Munthe, dat een deel van de villa beslaat. Er is ook het beroemd beeld van de sfinx. Gezegd wordt dat het strelen van zijn flank een wens in vervulling doet gaan. Dat doet dus bijna iedereen die hier staat en de glimmende sporen van die honderdduizenden strelingen zijn niet over het hoofd te zien. Het spreekt voor zich dat we het beest ook eens aaiden.
En ja Steven, ik heb inderdaad iets met trouwers op mijn reizen😂 Er gaat bijna geen dag voorbij of ik kom er tegen. De verklaring is waarschijnlijk dat die vaak ook naar de mooie locaties komen voor de fotoshoots of in mooie kerken trouwen en dat was gisteren niet anders. Maar gisteren waren we zelfs getuigen van een huwelijksaanzoek in de tuin van het prachtige museumcafe van de villa ❤️
We deden ook een rondtrip met een zetellift naar de top van de berg Monte Solaro. De views onderweg waren prachtig en we gingen zowaar los door de wolken toen we boven kwamen. En op de top rondlopen was pas echt fantastisch!
En dan moesten we als de bliksem naar Capri verkassen. Want ook dat deel wilden we graag nog even beleven natuurlijk vooraleer we terug afdaalden naar de haven voor de veerboot. We zagen al de hele dag zo van die leuke taxi’s rondrijden (decapotables waar een zonnescherm over gespannen is) en om tijd en energie te sparen sprongen we in zo’n taxi. Niet goedkoop, maar gedeeld door drie kan dat zijn he. Zalige rit!
Echt een andere wereld daar in Capri: zeer mondain, alle luxe merkenwinkels aanwezig, de meest excluvieve bars met spectaculaire views, de duurste restaurants,… Blij dat we het nog gezien hebben, maar geef mij maar Anacapri. We aten daar trouwens ‘s middags het lekkerste broodje dat we ooit gegeten hebben! Een soort opgewarmde wrap van fantastisch deeg, gevuld met gestoofd loof van broccoli! en stukjes salsiccia (gebakken worst uit het vel gehaald) en dit alles heerlijk gekruid met oa venkelzaadjes. Onvergetelijk lekker!!
En om in schoonheid te eindigen gingen we in Capri een cocktail drinken in een rooftopbar. Wat een heerlijke dag alweer!
Deze ochtend gingen we voor een American breakfast in het koffiebarretje naast de deur en nu zijn we reeds op de luchthaven.
We kijken terug op alweer een fantastische trip en zijn zo dankbaar dat we de stakingen wisten te omzeilen. Voor Chris is het een terugkeer naar de realiteit, maar dat is dan ook the real life he…
En voor wie graag ook eens tot hier wil komen nog een gouden tip: boek een vakantie in Sorento en van daaruit zit je gebeiteld voor de meest fantastische uitstappen: Napels, Pompeii, Herculaneum en de Vesuvius met de Circumvesuviana (trein die constant de baai rond rijdt), Capri, Prochida en Ischia met de boot en de wondermooie Amalfikust met Positano als absolute eyecatcher met de bus(al dan niet georganiseerd) En om gewoon van Sorento te genieten natuurlijk met zijn heerlijke restaurants en views!
Bedankt om te volgen, jullie reacties en ciao tutti! 🇮🇹 🍕🍝😘

Geschreven door Annicks.traveladventures