Het ontbijt gisteren was nogal karig en deze ochtend werden we aangenaam verrast toen we in de ontbijtruimte kwamen. We waren de enige gasten nog in het kleine hotel en onze gedekte tafel stond vol met allerlei Georgische ontbijtlekkernijen. Wat een festijn!

Vandaag reden we grotendeels langs dezelfde route terug naar de hoofdstad Tbilisi en dat is een bestemming waar we allen naar uitkijken.
Het is geleden van Jerevan dat we in een grote, levendige stad waren en Tbilisi is een van de redenen waarom ik dit land op mijn travel-bucketlist heb gezet. We blijven er ook drie nachten en aangezien we pas zondagavond naar huis terugvliegen kunnen we echt onze tijd nemen voor deze stad.

Maar we hadden onderweg, niet meer zo heel ver van de hoofdstad ook nog een stop: Mtskheta. Dit is historisch gezien de belangrijkste bezienswaardigheid van geheel Kartli (regio in Oost-Georgië)
Hier komen de rivieren Mtkvari en Aragvi samen. Tot de 6de eeuw was het de hoofdstad van Georgië en hier bekeerden koning Mirian en koningin Nana zich in 337 na C. tot het christendom onder invloed van de heilige Nino. Ook nadat Tbilisi de hoofdstad was geworden, bleef Mtsketa het religieuze centrum van het land en dit is vandaag nog steeds zo.
Er zijn hier twee UNESCO-werelderfgoed sites en die hebben we allebei bezocht.
Als tweede bezochten we het Jcari klooster (5de-6de eeuw), dat over Mtsketa waakt en waarvandaan we een perfect uitzicht hadden op de andere site: de Svetitskhoveli kathedraal (11de eeuw) en de samenvloeiing van de twee stromen.
Waar de Jvari kerk eerder intimiteit uitstraalde, liet de kathedraal een overweldigende indruk van de Georgische religieuze pracht en praal achter.
Hier je kind laten dopen of hier trouwen is het hoogste goed voor een Georgiër! Tijdens het communistische bewind moest dit wel stiekem gebeuren, maar toch bleef men het doen. Hier je religie komen beleven dwingt respect af in je omgeving, een beetje zoals bij moslims die naar Mekka gaan denk ik.
We aten er een fijn lunchke aan het water en je voelde dat we de hoofdstad naderden: een hippere menukaart en al wat duurdere prijzen. Die twee gekleurde strengen in mijn hand op de foto, zijn dé Georgische snoepjes. Het zijn walnoten gedrenkt in druivensiroop en je hebt het in allerlei fruitsmaken. Die van mij waren met granaatappel en honing. We zagen dat gedurende gans de reis en ik kan Georgië niet verlaten zonder dat eens te proeven! 😉

En dan in rechte lijn naar Tbilisi!
Volgens de Lonely Planet is er geen andere hoofdstad waar de romance tussen het verleden en de opwindende toekomst beter blendt dan in het magische en chaotische Tbilisi.
De oude stad, deels glorieus gerestaureerd en deels vervallen is een wonderlijke plaats met kronkelende steegjes, oude stenen kerken en schaduwrijke pleintjes. Staaltjes van Russisch beton, caravanserais uit de tijd van de zijderoute, Perzische badhuizen en decadente herenhuizen in Europese stijl staan er zij aan zij. De skyline van het oude Tbilisi werd als het ware voor het grootste deel door zijn indringers gevormd.
De rest van Tbilisi is met een duizelingwekkende snelheid een showcasse aan het worden voor fine dining, bars met natuurwijnen, lokale kledingmerken, een technoscene en een aantal architectonische pareltjes.
Tot voor kort was Tbilisi een goed bewaard geheim, intussen is ze naar een van de meest sexy citytripbestemmingen van Europa geëvolueerd. De stad wordt het nieuwe Berlijn genoemd en de vergane glorie zou magisch zijn.
Na dit alles gelezen te hebben, was mijn interesse zwaar gewekt😅
Vervolgens heb ik de meeste Europalia expo’s afgedweild. In 2023 was Georgië namelijk gastland van Europalia. Europalia is een in Brussel gevestigd internationaal tweejaarlijks kunstenfestival dat het culturele erfgoed en de kunstscene van één uitgenodigd land in de kijker zet. Het festival heeft ook meermaals edities gewijd aan een thema in plaats van aan een land. Ook in Gent waren er expo’s en voorstellingen gelinkt aan Europalia-Georgië. In 2025 is Spanje het gastland.
Ondertussen had ik ook het magistrale ‘Het achtste leven’ van Nino Haratischwili uitgelezen en toen was ik helemaal verkocht. In 1269 bladzijden wordt het familieverhaal van de Georgische familie Jasji verteld, vanaf 1900 tot nu en ondertussen krijg je de hele recente geschiedenis mee van het land. Een wreed schoon boek!
De jongens waren snel overhaald en in een tweede fase hebben we er Armenië bijgenomen. Ik zag dat deze twee landen vaak samen bereisd worden en een mens kan zo blijven heen en weer vliegen, nietwaar..😀

Tbilisi heeft het allemaal: van traditioneel Unesco-werelderfgoed in het historische district tot een hedendaagse galeriescene. Jonge ondernemers geven de stad edgy vibes en openen nieuwe projecten in oude industriële gebouwen. Boetiekhotels schieten als paddestoelen uit de oude Sovjetgrond en chef-koks serveren de renaissance van de Georgische keuken.
Tbilisi heeft geen grootstedelijke attitude, is toegankelijk en veilig, open-minded en mixt zonder probleem oud met nieuw.
Tbilisi is voornamelijk christelijk-orthodox en herbergt andere religieuze gemeenschappen. De mooie Jumah moskee staat bekend als een plaats van aanbidding voor zowel soennitische als sjiitische moslims.

Aan ons hotel namen we afscheid van Irakli. Ondanks de taalbarrière had ik daar een goed contact mee en hij zorgde goed voor mij en mijn valies 😉
Hij was een goede chauffeur en heeft in zekere zin onze vakantie gered. Hij moest nog drie uren rijden naar huis en zondag komt er ons een andere chauffeur halen voor het luchthaven transport.

We slapen in een oud hotel en Steven en ik op de vierde verdieping zonder lift 😅
Na een korte installatie trokken we de straat op. Heel dichtbij is er een smalle straat met het ene restaurant en café naast het andere. De Rue des Bouchers Georgian style. We dronken er een vroege aperitief en gingen daarna rondwandelen zonder een echt plan te hebben. We aten ergens iets en belandden uiteindelijk op een fantastische plek in de oude stad, aangetrokken door mooie gezangen van vier mannen. We dronken er iets op de binnenkoer en luisterden er naar de mooie muziek van de Georgiërs, afgewisseld door het pianospel van een excentrieke pianiste die zo weggehaald kon zijn uit een boek van Nino Haratischwili.
https://youtu.be/U3i0PkT_iSs?feature=shared
https://youtube.com/shorts/NIfLMlzz0sI?feature=shared
Wat een entree, Tbilisi!

Geschreven door Annicks.traveladventures