Toen we deze ochtend wakker werden hadden we nog een blauwe lucht, maar daar kwam snel verandering in. We hadden het zien aankomen in het weerbericht en hadden al besloten om niet te fietsen vandaag. Stormweer en code geel! We reden met de auto naar het mooie Veere, dat hier slechts 13 km vandaan ligt.
Een dertiende-eeuwse haven voor vissers met een veerverbinding naar Noord-Beveland, daar begon het mee. Vandaar de oude naam ‘Ter Veere’
Het water naar de Noordzee en de Oosterschelde werd bekend als het Veerse Gat. Door het huwelijk van Wolfert van Borselen met de Schotse prinses Mary Stuart begon in 1444 een handelsrelatie met Schotland. Anno 1500 werd Veere de belangrijkste marinehaven. In de loop van de zestiende eeuw kwam de rijkdom als stapelstad voor Schotse wol. Anno 1600 was tien procent van de bevolking Schots. Ze bouwden hun Schotse huizen aan de Kaai en hadden hun eigen taverne. Vandaag staan die koopmanshuizen daar nog steeds en twee van de mooiste gevels, het Lammeken en In de Struijs herbergen het Museum van de Schotse Huizen. Vandaag was het museum gesloten, maar anders zouden we het wel eens bezocht hebben. Bij de buren ‘In den Struyskelder’ (met een prachtig terras en tuinkamer) en ‘Restaurant 1611’ kan je lekker eten en drinken.
Veere was toen een prominente plek, maar na de zeventiende eeuw kwam het gestage verval. Er bleef alleen nog vissersactiviteit over in de haven. Gelukkig bleef het erfgoed overeind en werd het plaatsje in de vroege twintigste eeuw ontdekt door kunstschilders. Anton Pieck bvb was ook heel zot van Veere. En ondertussen maakten de Schotten plaats voor de toeristen.
Het laat-gotische stadhuis met zijn trapgevels op de Markt is ook mooi om zien. Aan het eind van de vaargeul staat de Campveerse Toren. De VOC kanonnen staan er bij elkaar. De toren, tussen 1358 en 1390 gebouwd als verdedigingsbolwerk, werd vanouds ook gebruikt als herberg. Willem van Oranje genoot hier op 21 juni 1575 het bruiloftsmaal met zijn Charlotte de Bourbon. In 1717 vertoefde de Russische tsaar Peter de Grote er. Het stuk ‘hout’ dat jullie zien op de muur van de Campveerse Toren is geen hout, maar de onderkaak van een walvis. In de 17de en de 18de eeuw werd door de Zeeuwen intensief gejaagd op de Groenlandse walvis en op de Noordkaper.
Vanaf mei kan je ook boottochten doen op het Veerse Meer, eens meevaren met een zeilboot of gewoon de veerboot nemen naar Kamperland aan de overkant.
In mijn reisgidsje stond dat een wandeling over de omwalling aan de andere kant van de haven ook leuk is. Een grote poort geeft toegang tot de Stenen Beer, een rond 1811 in de napoleontische tijd gemetselde poterne. Een poterne is een geheime toegangspoort. En die geeft op zijn beurt toegang tot een tunnel met schietsleuven onder de vestinggracht. Het is de mysterieuze ondergrondse van Veere. Maar het was niet echt wandelweer en toen het hard begon te regenen zijn we een tea-room binnengevlucht voor koffie en warme chocolademelk. Jammer, maar niets aan te doen.
Gisteren wou Danny persée kibbeling eten voor de lunch en op de plaats waar we dat vonden in Domburg, waren er voor de lunch niet veel opties. Ik nam dan die uitsmijter, maar die was heel vettig klaargemaakt en amper groenten erbij 😞
Danny voelde zich schuldig en zocht zowaar gisterenavond op het internet een lekker restaurant voor de lunch in Veere. En ik moet zeggen, hij heeft het VOLLEDIG goedgemaakt! We gingen in ‘De Werf’ en bestelden er een Zeeuwse paella. Die was gemaakt met lokale schelp- en schaaldieren, flinterdunne slierten venkel en cashewnoten on top om het een beetje crunch te geven. We hebben dat panneke bijna helemaal leeggegeten en het was HEMELS!!
Het restaurant ligt aan de overkant van de vaargeul en bij mooi weer moet het daar fantastisch zitten zijn op het terras, met zicht op Veere.
Toen we buitenkwamen was het tijdelijk gestopt met regenen en gingen we nog een klein beetje op verkenning in de mooie straatjes. Ik kan maar geen genoeg krijgen van die mooie gevels met hun decoraties. We gingen ook een aantal leuke winkeltjes binnen, waaronder een knappe interieurwinkel.
De grote kerk die jullie op de foto zien is ook iets speciaals. Het is een dominante kolos, maar de religie is al een paar eeuwen uit de kerk verdwenen. Napoleon parkeerde er zijn paard, engelse soldaten werden er bij duizenden opgenomen met Zeeuwse koorts en op inderhaast gebouwde verdiepingen gelegd. Daarvoor sloegen ze de glas-in-loodramen uit de muren en vervingen die door rechthoekige vensters. De houten vloeren verdwenen en de immense binnenruimte bleef over. Een uitdaging voor cultureel hergebruik in de 21 ste eeuw. Met steun van de Hermitage in Amsterdam is er tussen de oude pilaren ruimte gemaakt voor nieuwe tentoonstellingsplekken. Het zou een geslaagde metamorfose zijn, de volkomen ontkerkelijking van een kerk naar een opwindende nieuwe tijd als experience & cultuurpodium, festivalhuis van Zeeland en daarbuiten. De beklimming van de kerktoren zou worden begeleid met muziek van Pink Floyd. Daarboven zou je een fabuleus zicht over Veere krijgen. Jammer dat de kerk alleen tijdens het weekend open is, want dat zou echt iets voor mij geweest zijn.
Terwijl we naar huis reden brak de storm pas helemaal los en waren we blij dat we veilig in ons huisje waren. We hebben genoten van de rust en het slechte weer dat we vanachter de ramen zagen. Dat we hier een tweepersoons jacuzzi hebben in de badkamer hielp ook mee 😉
Ja, we zijn nog steeds blij dat we hier zijn 🎶

Geschreven door Annicks.traveladventures