Gisteren hebben we mijn verjaardagscadeau aan Kaat verzilverd, een daguitstap met een minibus langs The Golden Circle. Dat zijn enkele mooie natuurfenomenen die allen te bezoeken zijn vanuit de stad in één dag. Om 9u moesten we op het opstappunt zijn en aangezien het pas tegen tienen echt licht is nu, gingen we in het donker op stap. Het was natuurlijk zondag, maar een zeer bizar gevoel om door de verlaten straten van Reykjavik te lopen. Je had het gevoel dat je in het midden van de nacht op straat was. De foto van de kerk is dan genomen.
De eerste stop was bij Kerid, een 55 meter diepe trechtervormige krater die deels met water is gevuld. De krater is ontstaan door het instorten van een kleine magmakamer na een uitbarsting van zo’n 3000 jaar geleden. Het is onderdeel van een kratercomplex. Men zegt dat als de waterspiegel in Kerid stijgt, het water in een klein meertje boven op de berg Burfell (5 km verder) daalt, en omgekeerd. Dat was zeer mooi, maar ik had bij de voorbereiding foto’s gezien van hoe de krater er in de zomer uitziet en dat lijkt me indrukwekkender. Ik heb een foto van het internet gehaald, zodat jullie het verschil kunnen zien. Het was vooral ook een eerste kennismaking met de vreselijke koude wind en de spekgladde paden. Gelukkig kregen we antiglij ijzers om over onze schoenen te trekken. Dat helpt echt spectaculair!
Tweede stop was bij een van de mooiste watervallen van IJsland: de ‘gouden waterval’ Gullfoss. De gletsjerrivier Hvita stort in twee cascades, die in een hoek van 90* ten opzichte van elkaar liggen, 31 meter omlaag in een kloof wat een indrukwekkend beeld oplevert. De waterval en de kloof zijn beschermd natuurgebied. Ooit waren er plannen om op deze betoverende plek een waterkrachtcentrale te bouwen. De eigenaars van het gebied hadden hier echter geen oren naar en weigerden de grond te verkopen. De speculanten trokken naar de overheid in Reykjavik om hun zaak verder te bepleiten. De overheid was in eerste instantie gewonnen voor het idee. De dochter van een van de eigenaars bleef zich met hart en ziel verzetten en dreigde zich van de waterval naar beneden te gooien als de plannen zouden doorgaan. Gelukkig kwam het niet zo ver en de plannen werden definitief vertikaal geklasseerd. De vrouw kreeg een standbeeld en het gebied werd beschermd, maar volgens onze chauffeur werd het ook vooral afgeblazen omwille van de diepe financiële crisis die er zat aan te komen in IJsland. We zagen de gletsjer liggen, vanwaar de rivier komt en ondertussen was het zonnig geworden en hadden we fantastisch licht en blue skies. Maar het was freezing cold daar! De nevel van de waterval vroor onmiddellijk aan en fotograferen was niet makkelijk met handschoenen en al snel weigerde mijn camera dienst en vielen mijn telefoon en powerbank plat. Gelukkig ontdooide de camera snel in de warme bus en waren er usb-oplaadpunten aan elke zetel, zodat ik bij de volgende stop weer volledig operationeel was :-)
Al heel snel stopte het busje voor een meet en greet met enkele IJslandse paarden, ook een nationale trots. Het IJslandse paard, zeg nooit pony, is met de vikingen meegekomen. Het is klein (130-150cm) en robuust en telt maar liefst vijf gangen: stap, draf, galop, tölt en telgang. De tölt is een comfortabele viertaktgang, waarbij de vier benen in de stap afwisselend en afzonderlijk worden opgetild en weer neergezet. Deze gang is heel geschikt voor het ruige terrein in IJsland. Deze sterke paarden krijgen het met hun dikke, langharige vacht niet gauw koud tijdens de harde winters. Slechts een kleine 10 km verder lag de volgende stop, waar we ook iets gegeten hebben: Geysir
Het warme bronnengebied Geysir ligt op de uitlopers van Bjarnarfell, 90’ ten noordoosten van Reykjavik en telt een twaalftal heetwaterspuitgaten, waaronder Geysir, die zijn naam aan alle geisers in de wereld gaf.
Nu alleen nog een ondergelopen krater boven op een aardhoop, maar was ooit het symbool van spuitende bronnen in de hele wereld, tot zijn onderaardse spuitgaten met puin verstopt raakten. Misschien heeft een grote aardbeving in 2008 enkele gaten vrijgemaakt: hernieuwd borrelen en sissen duiden na tientallen jaren weer op actie. Halverwege de vorige eeuw spoot hij nog 70 meter hoog. Het gebied werd zo’n 1000 jaar geleden actief. Geisers ontstaan in diepe, verticale, vol water staande pijpen. Het water op de bodem van de pijp komt in contact met hete rotsen van een vulkaan en begint te koken, waardoor het uitzet en omhoog komt. Het koudere water aan het oppervlak van de geiser vormt een soort deksel en houdt het opzwellende water tegen tot er zoveel druk is opgebouwd dat de geiser de lucht in spuit. Er is heel wat kracht nodig om het water rechtop naar boven te spuiten en het is een vrij zeldzaam natuurfenomeen. Tegenwoordig is de indrukwekkendste en meest gefotografeerde geiser de Strokkur. Die spuit trouw om de paar minuten (10 keer per uur) en blaast tamelijk geluidloos vanuit zijn helderblauwe poel een zo’n 15 tot 30m hoge waterzuil omhoog. Tussen de uitbarstingen zucht en zakt het water, terwijl de druk opnieuw toeneemt. Strokkur is stukken betrouwbaarder dan Geysir, want zelfs in zijn hoogdagen bleef die soms dagen achtereen rustig. Ik heb hem drie keer zien spuiten en maakte ook een klein filmpje, alsook van een klein geisertje en de Gullfoss waterval:
https://youtu.be/wny7m5Z6QqA
https://youtu.be/kfTMEqdm1NM
https://youtu.be/NafO8jid-sU
En dan ging het richting de Allemensenkloof of Thingvellir National Park
Þingvellir (vergadervlakte) is één van de drie nationale parken op IJsland. Het is een 6 km brede en 40 km lange verzakking die de geologische grens vormt tussen het Europese en het Noord-Amerikaanse continent. Midden in een groene vlakte loopt een 7,7 kilometer lange kloof, die tussen steile rotswanden tot wel achtentwintig meter diep gaat. Beide kanten van de kloof schuiven elk jaar een beetje verder uit elkaar.
Deze plaats is voor de IJslanders een historisch belangrijke plaats, omdat hij sterk verbonden is met hun identiteit. Hier vonden alle belangrijke gebeurtenissen in de IJslandse geschiedenis plaats: van het uitroepen van de onafhankelijkheid in 930 tot de stichting van de republiek in 1944. Hier kwam namelijk in 930 de volksvertegenwoordiging, het Alþing, voor het eerst bij elkaar. Dit duurde tot 1798. Elk jaar kwamen de grondeigenaars, handeldrijvers, boeren, krijgslieden, en anderen bijeen om zaken te doen, om recht te spreken, om ruzies uit te vechten, om te trouwen, om nieuwe wetten te maken en om nog veel meer te bespreken of te regelen. De kloof zorgt voor een zeer goede akoestiek dat het gesproken woord ver draagt.
In 1800 werd het parlement naar Reykjavík overgebracht. Vanaf 1843 was IJsland bezig om zich onafhankelijk te maken van de Denen, maar dat lukte pas in 1944 en het was ook hier dat IJsland zich onafhankelijk verklaarde van Denemarken.
Þingvellir is nu nog steeds een belangrijke ontmoetingsplaats voor het vieren van speciale gebeurtenissen. In 1974 werd hier massaal het 1000-jarig bestaan van de IJslandse kolonisatie gevierd en in 2000 werd het 1000-jarig christendom op het eiland groots herdacht op deze plaats.
Het was een fantastische uitstap, met wondermooie zichten van de sneeuwlandschappen onderweg en een chauffeur, die weliswaar veel praatte, maar ons ontzettend veel heeft verteld over IJsland en zijn inwoners. Het was heel leuk om in deze citytrip ook een klein stukje van het eiland te zien. Wat moet het mooi zijn om hier een rondreis te maken! Helaas ook peperduur, denk ik. We werden afgezet aan de mooie kerk en waren nog net op tijd om met de lift naar boven in de toren te gaan voor een view over Reykjavik. En om de kerk zelf te bezoeken, natuurlijk. Ik denk dat ik nog nooit een protestantse kerk bezocht, want ik kan me niet herinneren dat ik ooit al zo een sobere kerk zag van binnen. Ik wist dat ze geen heiligbeelden vereren, maar de totale soberheid was een verrassing. Is wel zeer rustgevend op deze manier.
En om in schoonheid te eindigen dronken we een aperitiefje tijdens de happy hour en gingen heerlijke vissoep eten. Jullie zien ook een foto van walvisvlees dat aangeboden werd in het restaurant. Mijn hart kromp in elkaar en het spreekt voor zich dat we dat niet gegeten hebben, maar hier is dat heel erg normaal. IJsland blijft walvissen vangen, maar doet ‘een geste’ door onder het quotum te blijven. Het werd een korte nacht, want om 04u40 kwam de taxi om ons naar de busterminal te brengen voor het vervoer naar de luchthaven en ondertussen zitten we reeds veilig en wel op de trein naar Gent. We zijn er in geslaagd om deze trip te maken zonder ook maar één IJslandse Kroon in de hand. Niets gewisseld of afgehaald uit de automaat en alles met de kaart betaald. Waarschijnlijk zou dat in het achterland minder goed lukken, maar in Reykjavik was het gewoon zeer goed mogelijk van zo te reizen. Bedankt om te volgen en jullie fijne reacties. We hebben het onderste uit de kan gehaald en alweer een aantal dingen van onze bucketlists kunnen afvinken: het noorderlicht, the blue lagoon, the golden circle, Reykjavik én het duurste land van Europa bezoeken 😉

Geschreven door Annicks.traveladventures