In een ongelooflijk landschap op de grens van het Pindosgebergte en de Thessalische vlakte, verheffen zich afwisselend kale en begroeide rotsen. Sinds de 11de eeuw dienen deze merkwaardige, vaak kegelvormige pieken als de vestigingsplaatsen tussen hemel en aarde van de zogenaamde Metéorakloosters (meteoro betekent ‘zwevend in de lucht’) Een unieke plek dus, opgenomen op de Werelderfgoedlijst van Unesco, die al eeuwen de menselijke verbeelding aan het werk zet. Er zijn hier dan ook talloze legenden gesitueerd. Vandaag vormen de Metéora niet langer hooggelegen domeinen van spiritualiteit, want elke dag verdringen zich hier hordes toeristen. Het is na de Akropolis in Athene de meest bezochte plaats van het Griekse vasteland. Het mag een half wonder heten dat de plek niets aan magie heeft ingeboet. Wie over vervoer en/of tijd beschikt kan best hier ergens logeren en op het gemak de kloosters bezoeken. Wij hadden geen van beide en kozen voor het gemak een begeleide busexcursie vanuit Thessaloniki met opstap plaats aan ons hotel. Een afstand van 240 km waar we drie uren over deden (enkel) Gelukkig kunnen wij ons goed bezighouden en was het landschap onderweg bij momenten echt wel mooi! Er zijn zes kloosters, maar je kan ze niet allemaal bezoeken. Ze hebben elk hun sluitingsdag en sommige zijn gesloten wegens de pandemie. Wij deden Varlaám en Groot Meteoron. Bij aankomst reed men ons eerst naar een adembenemend viewpoint waar je vijf van de zes kloosters ziet staan. We werden vervolgens telkens afgezet aan de ingang van de kloosters, maar het was alsnog een heuse klim in de blakende zon naar de ingang. Vandaag is dit langs comfortabele trappen, maar bij en na de bouw van de kloosters had men daar andere methodes voor. Via een ingenieus systeem met katrollen hijste men materiaal, proviand en mensen naar omhoog. Op de allermooiste plaatsen in de kloosters mochten we niet fotograferen en dat was wel jammer, maar begrijpelijk. De muren en het plafond waren wonderlijke fresco’s, aangekleed met prachtige hangende kandelaars. Een orthodox priester was net bezig met de brandstof van de kandelaren bij te vullen. Zo fotogeniek en niet mogen fotograferen😬 Het werd goed gecontroleerd, dus we hielden ons in...
Na het bezoek werden we naar een ‘touristtrap restaurant’ gebracht, maar het viel al bij al nog mee. We zaten bij twee sympathieke Finse dames, het eten was verzorgd en lekker en de prijs schappelijk. Rond 19u30 waren we terug bij het hotel en na een kleine repos spoedden we ons naar een Griekse taverna in de buurt van ons hotel met zalige melancholische Griekse muziek en overheerlijk eten. We bestelden enkele gerechten om te delen met een lekker glas erbij en werden heel erg verwend door de sympathieke ober. Vanavond kregen we niet alleen een gratis dessert, maar ook een huisgemaakt likeurtje er bovenop. What a day!

Geschreven door Annicks.traveladventures