Blij van weer weg te zijn, maar mijn reisbestemmingen worden wel met de dag minder exotisch😱 En zeggen dat wij anders op dit eigenste moment aan het vliegen waren naar Sardinië met Sonia en Michel... Klote Covid-19 toestanden!
Hoe dan ook, heb de voorbije dagen mijn reismindset bijgesteld en wat inspiratie opgedaan op het internet voor een roadtrip door een deel van de Ardennen. En naarmate ik er meer over las, kwam mijn goesting om er echt iets van te maken. Deze keer ben ik met Danny op pad en hij is blij dat ik tot mijn zinnen ben gekomen om niet naar het buitenland te willen. And off we go!
We starten in Namen, ook wel de poort van de Ardennen genoemd. Deze ochtend heel relax thuis vertrokken en vlot gearriveerd in hotel, waar we een parkeerplaats hebben. De bedoeling was om deze namiddag de mooie Citadel te bezoeken, maar toen ik gisterenavond kaartjes wou boeken bleek het al uitverkocht voor gans het weekend (sterk verminderde capaciteit door de pandemie) Over naar plan B: volgende week terugkeren naar huis via Namen en dan de Citadel bezoeken. Ik heb onmiddellijk kaartjes geboekt en er waren nog slechts 7 plaatsen voor het bezoek aan het beroemde tunnelnetwerk. Check! Citadelverslag zal dus voor de laatste blog zijn😉
We hebben er dan maar een rustige dag van gemaakt en genoten van het fraaie weer, geflaneerd, boottocht op Samber en Maas gedaan, veel couleur locale gezien en vanavond lekker Italiaans gegeten.
Ik had een stadswandeling door Namen afgedrukt en vooraleer Danny het goed en wel besefte zaten we in de wandeling :-) Namen is een aangename stad, met veel autovrije straten, ontelbare winkelstraten, terrassen, authentieke cafe’s, een promenade langs de rivieroevers en toch wel wat bezienswaardigheden. In de mooie barokkerk Saint-Loup zagen we prachtig houtsnijwerk. Het is ook de stad van Benoit Poelvoorde en Felicien Rops. Over die laatste morgen meer, want voor morgenvoormiddag hebben we een reservatie in het Felicien Rops Museum. Er is ook een street art parcours, waarop je oa 45 keileuke beeldjes van de Spaanse kunstenaar Isaac Cordal kunt spotten. Ik zag ze onlangs ook in Gent tijdens de Seven Senses Tour.
Namen is ook de stad waar de Samber en de Maas samenvloeien en de wijk ‘Le Grognon’ ligt op dat punt. Het is daar één bouwwerf momenteel, maar het wordt top waarschijnlijk. Aan de samenvloeing ligt het witte cultuurhuis met de gewaagde architectuur, is er de spiksplinternieuwe witte fiets- en voetgangersbrug ‘l’ Enjambée’ en krijg je een prachtige view op de Citadel en de schildpad van Jan Fabre. Searching for Utopia, want zo heet het werk eigenlijk, is het ‘broertje’ van het werk in Nieuwpoort en de Federatie van toerisme van de provincie Namur heeft een half miljoen euro betaald voor dit met bladgoud belegd werk. Er zou een grote inzamelactie aan vooraf zijn gegaan.
De slak is het onofficiële stadssymbool en voor de Handelsbeurs staat een leuk en vaak gefotografeerd standbeeld. De Namenaren hebben namelijk de reputatie een beetje traag te zijn. De beelden staan symbool voor de rustige filosofie van de inwoners: alles kan, niets moet... Maar ze zijn natuurlijk ook beroemd omwille van de Petit-Gris-slakken die exclusief worden verwerkt op de Ferme du Vieux Tilleul in Bierwart. Deze slakken worden met de grootste zorg uit hun schelp gehaald en gewassen. Deze fase maakt het mogelijk om een eerste kwaliteitscontrole uit te voeren op de slakken uit hun schelp.
Volgens een oude recept, sudderen de Escargots Petits-Gris in verse groentebouillon met met witte wijn. De bereiding geeft ze al hun smaak.
Om een optimale conservatie te garanderen zonder additieven of bewaringsmiddelen worden de escargots een korte tijd op hoge temperatuur gekookt. Zo blijven ze mals en behouden ze hun subtiele smaak. Ik heb dat leren kennen tijdens mijn Spermalie jaren en het is inderdaad een delicatesse.
Ziezo, de kop is eraf en ik kijk al uit naar morgen!

Geschreven door Annicks.traveladventures