Vandaag hadden we de sneeuwscootertocht op het programma staan. Onze groep bestaat uit veertig mensen en we zijn in drie subgroepjes ingedeeld en verspreid over de dag deden alle drie de groepen een tocht met de sneeuwscooter. Uiteraard onder begeleiding van een gids.
We kregen een uitvoerige uitleg en de do’s en de dont’s en de spanning nam alleen maar toe bij Nadia en mij. Christelle en Valerie deden het vorig jaar twee keer en zijn wat ervaren ondertussen. Nadia is de beste chauffeur van ons twee en we hadden op voorhand afgesproken dat zij ging rijden. De eerste helft van de tocht gierde de adrenaline door mijn lijf van de schrik en de tweede helft van de kick. Nadia nam een aarzelende start en durfde aanvankelijk niet zoveel snelheid nemen, maar op de terugweg was ze veel zelfzekerder en snoefden we over de vlakte, door de bossen, over een bevroren meer en staken we de brede rivier over die achter ons hotel ligt. Het was echt de max!! Respect, Nadia!!
Maar wat nog het allerbeste was, was dat wij in groep één zaten en tegen dat we goed en wel op weg waren, we getuigen waren van een formidabele zonsopgang. Onvergetelijk mooi, ondanks de bewolking!
Halverwege de tocht deden we een stop en kregen we warm bessensap en een kaneelbol, waar ik verzot op ben 😋
Na twee uren waren we terug bij het hotel, maar veel langer moest het ook niet duren. Ondanks de zetel- en handvatverwarming begon de koude zich te laten voelen. Niet abnormaal gezien de snelheid in de open vlakte en het feit dat we eigenlijk niet bewogen. Die sneeuwscooters halen 110 km/uur, maar de scooters waar de toeristen mee rijden zijn begrensd tot 50 à 60 km/uur.
Na de lunch zijn we met ons vieren eens naar het stadje gewandeld en hebben wat boodschappen gedaan voor onze apero. Gezien de hoge alcoholprijzen hier, kochten we op de luchthaven wat sterke alcohol om een cocktailleke te prepareren op de kamer.
De foto’s die jullie zien van de huizen in het stadje zijn rond 15u gemaakt! Het is toch echt een bizar gevoel als je zo weinig daglicht te zien krijgt.
De tweede helft van de namiddag ontspanden we elk op onze manier en ik deed dat met het maken van dit blogje :-)

Tot zover de blog die ik rustig had voorbereid 😂 Ik dacht er nog een fotootje van het avondeten bij te steken en vroeg te gaan slapen. Maar dat was zonder Christelle gerekend, die vlak voor we uit elkaar gingen haar geluid van de noorderlichtapp aanzette. Out of the bleu was er een alarm dat er mogelijks noorderlicht te zien ging zijn in de buurt van het hotel. Die apps werken op locatie. We sprongen recht en gingen buiten kijken en ja hoor! Bingo!! Daar we onvoldoende goed gekleed waren, moesten we toch nog snel naar de kamer om extra kousen, laarzen, handschoenen, jassen en mutsen te halen. En ik ondertussen al passerend roepen naar de mensen in de bar: ‘Noorderlicht!’ ‘Noorderlicht!’ Gans het hotel stond op stelten 😂🤣 Christelle wou echter van geen wijken weten en stond met haar blote voeten in haar winterslofjes buiten 😅 Gelukkig is Valerie haar een en ander gaan halen. We zijn dan naar de bevroren rivier gelopen, omdat er daar minder licht is. Hoe minder lichtpollutie, hoe beter het noorderlicht waarneembaar is. En ik bleef maar foto’s trekken.. Wel met Nadia haar telefoon, want die camera presteert beter in het duister. Twee derde van de foto’s zijn mislukt, maar het is verbazend hoe goed het noorderlicht te zien is op de gelukte foto’s. Die mooie spectaculaire foto’s van die lichtgordijnen die we allemaal kennen, zijn meestal met gesofisticeerde camera’s op statieven gemaakt. Hoe dat noorderlicht precies ontstaat is toch wat complex om hier uit te leggen, maar voor wie het echt wil weten vond ik een goede site waarop ook een filmpje staat
https://mokkitravel.nl/alles-over-lapland/ontstaan-van-het-noorderlicht/
We hebben het gedurende ongeveer een half uur gezien en zijn dan in de grootste euforie terug naar het hotel gelopen. De adrenaline gierde alweer stevig door mijn lijf en Nadia was zo lief om ijs voor mij te halen, want ik wou mij van antratie nog een ricardke maken. Prompt moest ik weer verder schrijven aan de blog en de nieuwe foto’s bekijken en selecteren. Zo heeft ne mens nooit gedaan natuurlijk 😂

Dat het feit dat we noorderlicht gingen zien, omdat ik erbij ben, bewaarheid geworden is vinden we wel bijzonder pijnlijk voor onze vrienden die thuis moeten blijven zijn. Dju toch 💔

Geschreven door Annicks.traveladventures