Na het lekkere ontbijt deden Steven en ik nog een wandelingetje op het zeer verzorgde domein en om 10u zetten we aan naar onze eerste bestemming: het Rabati fort. Vrij snel kregen we nog een fantastische view op het grottencomplex en Badri maakte een fotostop voor ons. Ik had hem gisteren gezegd dat we dat soort stops altijd op prijs zouden stellen.
Het Rabati fort werd zeer recent gerestaureerd en volgens de Lonely Planet ‘gedisneyfied’
Het lagere gedeelte kan je zo bezoeken, maar voor het hogere deel moet je een ticket kopen. Toegangstickets kosten hier trouwens zeer weinig.
Boven is er ook een moskee, citadel, kerk en museum.
Vrouwen moeten hier net als in Armenië het hoofd bedekken in de kerk, hoewel ze daar in Armenië niet zo streng op waren. Hier is het stricter, maar mijn petje is ook ok. Overal liggen of hangen er sjaals en ik vond het eens leuk voor de foto 😉
Gedisneyfied of niet, ik vond het mooi om te bezoeken! En we aten er ook een kleine en lekkere lunch.
We zagen er ook een ster op de grond voor Aznavour. Blijkt dat de vader van Aznavour in deze stad geboren is. In Georgië dus, maar hij was wel Armeens. We zaten dichtbij de Armeense grens en in deze streek wonen veel Armeense immigranten.

Ten noordoosten van Bordzjomi ligt het Bordzjomi-Charagaoeli Nationaal Park. Dit prachtige natuurgebied heeft alpenweiden en bergtoppen. Het is een paradijs voor bedreigde diersoorten, waaronder bruine beren en Kaukasische rode herten. En op 1700 meter hoogte is er ook het Abastoemi Sterrenkundig Observatorium met maar liefst zeven telescopen.
Het was de bedoeling dat Steven hier een korte hike ging doen en Lieven en ik een rit op een paard door het park. Echa wou noch hiken, noch paardrijden en liever wat chillen in het park. En toen liep het mis met de chauffeur: hij begrijpt ons onvoldoende en kent het programma niet echt. Deze ochtend ging hij ons ook al rechtstreeks naar Bordzjomi brengen ipv naar het fort. We hebben hem doen bellen naar Lela, onze contactpersoon hier en zij heeft hem bevestigd dat het fort in ons programma zat en dat hij daarheen moest. Toen we dan later aan het Nationaal Park kwamen wou hij ons in een achterafstraat naar die paarden brengen. We vonden dat zeer raar, want Steven en Echa moesten dan mee naar daar. Terwijl in het programma stond dat we naar het Visitors Center gingen gebracht worden en daar konden kiezen tussen wandelen en paardrijden.
We hebben hem terug naar Lela doen bellen en gezegd dat we naar ons hotel wilden en dat het vertrouwen zoek is met de chauffeur. Hij misreed zich bovendien ook nog af en toe en belt dikwijls niet-handsfree terwijl hij rijdt.
Lang verhaal kort: Morgenochtend krijgen we een nieuwe chauffeur met een andere auto en Lelaatje gaat elke avond met Lieven het programma voor de volgende dag overlopen.
We hebben onderling afgesproken van het een nieuwe kans te geven en onze Georgië-reis niet te laten verknallen door deze valse start!!

En dan kwamen we dus aan in Bordzjomi. Dit plaatsje ligt prachtig aan de glooiende oevers van de Mtkvari, een rivier die ook door de hoofdstad loopt en breder is daar. Maar elke lente zou hij hier uit zijn oevers treden door het vele smeltwater uit de bergen.
Bordzjomi is begin 19de eeuw ontstaan nadat de Russen op deze plek een bron met mineraal water hadden ontdekt. Het groeide al snel uit tot een belangrijk kuuroord voor de Russische tsarenfamilie en de Russische aristocratie. In 1890 opende de mineraalwaterfabriek Bordzjomi en in de Sovjettijd groeide dit zwavelachtig smakende water uit tot het meest gedronken mineraalwater. Veel Sovjetburgers kwamen naar Bordzjomi om er hun vakanties door te brengen en zij overnachtten in de genationaliseerde aristocratische buitenhuizen.
Rond de bron is er het Mineraalwaterpark aangelegd. Het is populair vanwege zijn kermisattracties, maar sommige dingen zijn echt vergane glorie. Hier en daar zijn ze zaken aan het heraanleggen en oude attracties liggen er gedemonteerd op een hoop gesmeten. Je kan er het water rechtstreeks uit de bron proeven, wat we ook deden. Het zou goed zijn voor allerlei spijsverteringsproblemen. Ik had vlak daarvoor een flesje bruisend mineraalwater van het merk van de bron gedronken en die smaak viel eigenlijk nog mee. Zoiets als Vichy water. Maar het water uit de bron was toch iets voor gevorderden 😅
Lieven maakte een leuk filmpje: https://youtu.be/GlQmR7pwOOw?feature=shared

We slapen hier één nacht in een Golden Tulip-hotel en dat is gevestigd in een voormalig 19de eeuwse paleis van de toemalige Iraanse ambassadeur uit Tbilisi. Dat is nu toch een prachtig hotel! Een bezienswaardigheid op zich en ik deed er een heuse fotoschoot.
Het maakte het debacle toch al een beetje goed.
En we zijn snel naar buiten gegaan, want Bordzjomi is een heel mooi stadje. Aan het begin van het park kan je met een kabelbaantje de heuvel op, waar je kunt wandelen in een arboretum (=een bomentuin)
Jozef Stalin, geboren en getogen in Georgië!, had hier een van zijn vele buitenverblijven in de in Arabische stijl gedecoreerde villa van de vroegere grootvorst en tsaar Michail Romanov. Sinds de onafhankelijkheid is dit het buitenverblijf van de Georgische president. Sommige dingen veranderen nu eenmaal nooit..
We namen de aftandse kabelbaan naar boven en deden zowaar een ritje in het reuzenrad. Zeer nostalgisch, maar een mens mag niet teveel stilstaan bij de veiligheidsrisico’s hier 😅
Echa keerde met de kabellift terug en ging wat chillen in het hotel. Ik daalde samen met de broers de hele heuvel te voet af en we kwamen uit in het Mineraalwaterpark waar we ons nog goed geamuseerd hebben en een mooie wandeling hebben gedaan langs de rivier. Met het fort erbij toch 13 km en 26 verdiepingen op mijn stappenteller alweer vandaag 😅
We kozen zoals gewoonlijk ons avondrestaurant uit de Planet en dat was alweer dik ok.
De ‘tasjes’ van deeg zijn chinkali. Die zijn van origine uit het noordoosten van Georgië afkomstig en ze kunnen gevuld zijn met vlees, vis, groenten, kruiden en kaas. Die van ons waren gevuld met gehakte, bereide champignons, die heerlijk gekruid waren. Gisteren aten we in het guesthouse chinkali met kaas en daar hoorde een heerlijke yoghurtsaus bij. Varianten van de chinkali hebben zich over de hele Kaukasus verspreid.
De broers zijn nog gaan wellnessen daarna. Dat is gratis in het hotel en kan tot middernacht, maar je moet het wel reserveren. Ik heb gereserveerd voor mij om 9u morgenochtend 😃
We zijn al benieuwd naar onze nieuwe chauffeur 😅

Geschreven door Annicks.traveladventures