We kunnen hier maar om 9u gaan ontbijten en dat vinden we toch wel aan de late kant. In Jerevan was dat om 8u, maar blijkbaar is 9u de standaard elders. Soit, ik ben dan maar voor het ontbijt op reportage gegaan in de tuin 😉
Het buffetje mocht er zijn en met een zacht streepje jazz op de achtergrond was het alweer genieten. Wat een fijne plek is dit hotel!
Onze chauffeur mag elke keer slapen waar wij slapen en dat is fijn! We hebben het al anders meegemaakt..
Vandaag stond er een hike in het Dilidzjan Nationaal Park op het programma. We startten aan het heldere Parz-meer en het eindpunt was het dorpje Gosh, waar het Goshavank-klooster staat. Het klooster stamt uit de dertiende eeuw en werd als het centrum van de rechten gezien, aangezien hier enkele codex boeken werden geschreven. Dit was lange tijd een van de belangrijkste culturele centra van Armenië.

We kregen deze ochtend een uitgebreid lunchpakket mee vanuit het hotel en in het stadje werd onze wandelgids opgepikt. Toen ik gisteren gezien én gevoeld had hoeveel hoogtemeters er hier te overwinnen zijn en ik de bergen rondom ons zag, werd ik een beetje ongerust ivm die wandeling. We wisten dat het 8km was en op zich kan ik dat aan, maar bergop en bergaf in die warmte is dat natuurlijk al iets anders. En toen die gids in ons busje stapte en ik zag dat hij zijn wandelstokken meehad werd ik pas echt ongerust. Hij had ook een spuitbus mee tegen de muggen, want er was een stuk in het bos waar zeer veel muggen zaten en die steken blijkbaar overdag ook.
De eerste helft was door een dicht bos en was overwegend klimmen. Mijn rugzak woog zwaar van het lunchpakket en het vele water. Na een tijdje heeft Echa mijn rugzak overgenomen en dat ging al een stukje beter. Halverwege aten we maar een beetje van onze lunch, want we hadden eigenlijk nog niet zoveel honger, gezien het late ontbijt. Vanaf dan was de route echt prachtig met zicht op de bergen en de gids had me gezegd dat we niet meer moesten klimmen. Maar wat omhoog gaat, moet ook naar beneden natuurlijk. En toen werd het pas echt moeilijk 😅 Het ging vrij steil en het was constant uitkijken om niet uit te glijden op de grintpaden. De gids heeft mij zijn wandelstokken gegeven en zonder Steven zijn hulp weet ik niet of ik heelhuids beneden was geraakt. Ik ben twee keer gevallen en kreeg stress en dan gaat het nog houteriger natuurlijk. Ook Lieven viel, met wat schade aan zijn telefoonscherm tot gevolg. Toen we beneden waren heb ik mij 10’ in de schaduw gezet om te bekomen van de emoties 😅
Maar het was wel prachtig en leuk was ook dat we praktisch gans de route het gezelschap van enkele honden hadden en loslopende koeien en paarden tegenkwamen.
Na het bezoek aan het klooster gingen we nog iets drinken in een leuk café met mooie uitzichten vanop het terras. En daarna stond er nog een kloosterke op het programma 🙈
In het hotel aangekomen namen we ons een verfrissende douche en ontspanden wat op ons terras. We bleven ‘thuis’ om te eten, want het hotel-restaurant staat ook zeer goed aangeschreven in de Lonely Planet. We namen uitgebreid de tijd om te aperitieven en gingen alweer all the way met het eten.
Ik ben moe en wat aan het verstijven, maar blik als zestigjarige ondertussen 😂 toch voldaan terug op onze hike.
Nu 😴

Geschreven door Annicks.traveladventures