Deze ochtend deed ik dan eerst nog een fotoshootje in ons guesthouse, alvorens we ons tegoed deden aan het fantastische ontbijt met allemaal home-made producten. Na de foto kwamen ze ook nog een reuze omelet brengen. En dan deden we het omgekeerde traject van gisteren: de bagage met de jeep tot aan het brugje en wij te voet. Deze plek zit echt in mijn hart!

Wat ik gisteren nog vergat te schrijven is dat Steven 9 jaar geleden al eens heel kort in Jerevan en Tbilisi is geweest; een soort dubbele citytrip. En de bezoeken van gisteren aan het Stalinmuseum en de grottenstad had hij al eens gedaan als daguitstap vanuit Tbilisi. Maar hij vond het niet erg om het nog eens te doen en dat fort had hij trouwens de vorige keer gerateerd 😂

Vandaag trekken we het Grote Kaukasus-gebergte in, rijdend op een eeuwenoude militaire hoofdweg richting Rusland. Je komt hier veel Armeense vrachtwagens tegen, want voor hen is het de enige weg over land die Armenië met Rusland verbindt. En is daarom van groot economisch belang.
Eerste stop was bij het versterkte fortcomplex Ananuri (17de eeuw) met twee kerken. In de Hemelvaartskerk konden we prachtige fresco’s bewonderen. Vandaar hadden we ook een prachtig uitzicht over het Jinvali waterreservoir. Dat is een kunstmatig meer met stuwdam en onze Steven kon niet weerstaan aan een zwemke: https://youtu.be/HPk0I4CfhHE?feature=shared

Onderweg daarheen deden we al eens een fotostop en Irakli stond erop van mij te fotograferen met zo een muts op mijn kop 😉
We stopten ergens voor een lunch en terwijl ze het eten bereidden ging ik eens een kijkje nemen bij de rivier waar je rafting’s kon doen. Die toeristen infrastructuur zit hier echt nog in de beginfase, maar charmant is het wel allemaal. Je kan hier in de winter ook skiën op sommige plaatsen en dat kost een fractie van de prijs van in de Alpen, maar de infrastructuur is ook minder luxueus ontwikkeld natuurlijk.
Ik bestelde een gegrilde forel in een granaatappelcoating en dat was heerlijk! De Georgische schrijfster waarover ik sprak vertelt over dit gerecht in haar roman, dus het stond op mijn to do lijstje 😉

Alvorens op onze eindbestemming aan te komen deden we twee fantastische panorama stops. Op de tweede plaats stond een Sovjetmonument met een veelkleurige mozaïek, hier in 1983 neergezet ter herdenking van het Verdrag van Georgijevsk tweehonderd jaar eerder. Dit was een vriendschapsverdrag tussen Rusland en Georgië.
We keken daar uit over de Goedaoeri-kloof en de Goera-berg. De hoogste pas van de route was de Dzjvaris-pas en die ligt op bijna 2400m hoogte.

Men was er ook bezig met paragliding. Dat moet fantastisch zijn op deze locatie!
We bevonden ons op meer dan 2.000m hoogte en de zichten waren werkelijk adembenemend mooi.
Onderweg zaten Steven en ik af en toe foto’s te nemen met onze telefoon tegen het raam geplakt en ik heb die gegroepeerd na de foto van Steven die fotografeert. Het moet geleden zijn van mijn reizen met Danny in Zuid-Afrika dat ik zolang aan een stuk door zo mooie landschappen heb gereden. We luisterden elk naar onze eigen voorkeursmuziek met onze oortjes/koptelefoons en genoten onwaarschijnlijk hard van wat we zagen. En het mooiste is dat we overmorgen terug over die weg moeten richting de hoofdstad en ik vind dat een heerlijk vooruitzicht!

De eindbestemming was Stepantsminda, ook wel bekend onder de oude naam Kazbegi en daar kunnen we het Kazbegi Nationaal Park verkennen.
We blijven eindelijk opnieuw eens twee nachten ter plaatse. Vier dagen op rij slechts één nachtje ergens zijn is best wat vermoeiend. We hebben een klein, maar leuk terrasje dat bij onze aankomst helemaal in de avondzon lag. Ik ben twee kopjes thee gaan halen in de ontbijtzaal, wat gans de dag gratis kan en we hebben nog een uurtje kunnen nagenieten van onze mooie rit. We kijken uit op de berg Kazbek (5054m) en dat is fantastisch! Het is de tweede hoogste berg van Georgië en ligt vaak in de wolken, maar niet vandaag 🙏
Deze berg geniet al bekendheid in de klassieke oudheid dankzij de legende over Prometheus: de held van het verhaal wordt op een gegeven moment namelijk vastgeketend aan een berg in de Kaukasus en dat zou de Kazbek zijn geweest. De Georgiërs kennen een eigen versie van deze legende waarin niet Prometheus maar de Georgische Amirani de hoofdrol speelt.
De Kazbek is geliefd bij alpinisten, mede omdat de berg relatief dicht bij Tbilisi ligt. Op de top zou je een adembenemend uitzicht hebben op zowel de Zwarte als de Kaspische Zee.
En ook pal voor ons, hoog in de bergen, ligt de Gergeti Drievuldigheidskerk (14de eeuw) We zullen die morgen bezoeken, dus daarover later meer.

Behalve gaan eten hebben we niet meer zoveel uitgericht, maar dat mag ook wel eens. Onze Lela had ons het Rooms Hotel aangeraden voor het avondmaal. Dat is het beste hotel hier in het stadje en het staat in alle reisgidsen. Toen we in het restaurant binnenkwamen vonden we het er hip, maar wel een beetje donker. We namen er een lokaal cider-achtig aperitief met een hapje en bestelden eens elk iets afzonderlijk om te eten, ipv te sharen. Echa en ik gingen voor een burger en die was heel lekker bereid. Het eten van de broers was ok, maar ook niet echt spectaculair. Naar Belgische normen nog altijd voor een redelijke prijs, maar voor Georgië al wat prijzig toch.
Morgen hebben we alweer een goed gevulde dag en het wordt leuk!

Ik ‘plak’ hier ook eens mijn stukje rond het Georgische alfabet. Georgisch is een totaal andere taal dan het Armeens en ze hebben ook elk hun eigen alfabet.
De Georgische taal, haar alfabet en de literatuur die eruit is voortgevloeid, kennen een lange en bewogen geschiedenis. De taal zou millennia voor onze tijdrekening zijn ontstaan. Maar de oorsprong van de Georgische taal valt ondanks een lange traditie van taalkundigen en archeologisch onderzoek niet te bewijzen. De taal en het alfabet zijn uniek in de wereld en het Georgisch is een van de oudste, nog levende talen op deze planeet.
Visueel laten de drieëndertig letters een onvergetelijke indruk na. Sommigen zien er de standen van de maan in, anderen drietjes die vrolijk in het rond buitelen, sommige letters zouden naar christelijke symbolen verwijzen of sporen laten zien van Griekse letters.
Dat zo’n uniek, oeroud en oogstrelend alfabet de trots van alle Georgiërs is en een rijke voedingsbodem vormt voor hun sterk identiteitsgevoel, hoeft niemand te verbazen. De vertalers van Georgische literatuur zijn wereldwijd op twee handen te tellen.

Geschreven door Annicks.traveladventures