Iedereen komt naar dit eiland voor een aanblik op de beroemde rode torii. Een torii is de toegangspoort van een shinto-tempel, waarlangs je de spirituele wereld betreedt. Er zijn er altijd minstens drie, maar soms veel meer. In Kyoto zullen jullie er massa's zien. Deze torii staat in zee en door het spel van de getijden kolkt het water er een paar uren omheen en verdwijnt dan weer, waarop de cameraparade zich over het slib rept. Het getijdenverschil en de lichtinval leveren steeds andere beelden op. De poort staat hier sinds 1875 en staat symbool voor het shinto als eilandreligie. Shinto is de oergodsdienst van Japan en onderdeel van de Japanse mythologie. Daarnaast zijn de meeste mensen ook boeddhist en hebben ze thuis meestal twee altaartjes staan. De torii hoort bij het fotogenieke klooster dat pal aan zee ligt. Het dobbert bij hoog water en staat hoog en droog bij eb. Wij bezochten het bij eb en we liepen over vlonderpaden, geflankeerd door lampionnen en religieuze teksten. Behalve gebedsruimten is er ook een theater. En we zagen er zowaar alweer een trouw-fotoshoot. Ik trek dat precies aan op al mijn reizen😉
De mooie rode hoge pagode is de Senjokaku. Ook leuk is dat er hier Sikaherten rondlopen. Ze zijn behoorlijk tam en komen overal eten schooien. We zijn gisterennamiddag met een kabellift Mount Misen opgegaan en de jongens hebben de top van de hoogste berg van het eiland beklommen en zijn daarna helemaal te voet de berg afgekomen. Steven maakte daarboven een filmpje: https://youtu.be/COIyMF2I_eU
Ik heb gewoon keihard genoten van het mooie uitzicht boven en heb daar een beetje rondgewandeld en ben dan met de lift terug naar beneden gegaan en heb mij geïnstalleerd voor de fotoshoot by sunset van de torii, die een beetje de mist inging wegens te bewolkt. Maar heb toch genoten van de rust en het in mij opnemen van de torii, die samen met de Fuji-san toch wel het visitekaartje van Japan is. Het is zelfs een emoticon op mijn telefoon ⛩ Het mooie Miyajima wordt elke dag overspoeld door toeristen en is druk, maar in de late namiddag stappen ze bijna allemaal terug op de veerboot en ligt het eiland er verlaten bij. Na ons copieus avondmaal zijn we dwars door het stadje nog naar zee gewandeld en dat was magisch. De rode torii was prachtig verlicht! Tsak, tsak, tsak!
En dan onze Ryokan. Wat een beleving! Een groot traditioneel hotel met een prachtige sfeer. Sommige van jullie waren reeds in zuidelijk Afrika. Wel, de beleving is te vergelijken met een verblijf in een upscale lodge, maar dan in Japanse stijl. We sliepen hier twee aan twee en men maakte een derde kamer klaar, waar we samen het kaiseki diner konden gebruiken. We hadden een assistente in kimono voor ons alleen. Terwijl wij aten, maakte zij onze kamers aan de overkant van de gang in gereedheid voor de nacht. De futons en donsdekens werden klaargelegd op de tatami. De tatami is een Japanse vloermat, die al eeuwen wordt gebruikt in woningen. Het zijn platen van geperst rijststro die bedekt zijn met een topping van geweven iguza gras.
De tatami matten zijn aan de lange zijden afgebiest met een zwart lint. Tatami matten vormen een zeer prettige vloerbedekking, ze zijn isolerend en geluiddempend. Ze zijn stevig maar niet hard. Je mag er nooit met je schoenen op lopen. Overal staan slippers klaar en het is gene kattepis met dat gewissel van schoeisel altijd maar. Als je het toilet betreedt moet je weer andere slippers aandoen... En ik moet herenslippers dragen, want zoals jullie kunnen zien op de foto vallen mijn voeten net iets te groot uit voor de damesslippers😂 Terug naar de maaltijd nu.
Die vrouw sprak 2 woorden engels en bleef maar praten tegen ons over het eten en de ingrediënten. En het gekke was dat we het eigenlijk wel een beetje begrepen allemaal. We kennen ondertussen enkele woorden Japans en zal het jullie verbazen dat het vooral namen van voedingswaren zijn? Echa heeft precies de meeste affiniteit met deze taal, hoewel er geen relatie is met zijn moedertaal.
Het eten zelf was van een zeer hoog niveau! Ik stuur wat extra eetfoto's mee straks, want ze zijn het waard! En we willen ze ook graag in blogboek hebben. En zó mooi gedresseerd allemaal! De schaaltjes hadden soms herfstdessins en op ons eten lagen vaak mini-esdoornblaadjes. Het was eigenlijk een sterrendiner in kimono. Ongetwijfeld het culinaire hoogtepunt en dé hotelervaring van deze reis!
Er zijn ook binnen- en buiten-onsen, die omgeven zijn door bossen. Gisteravond gingen we al een keer en seffens ga ik nog eens. Het leuke is dat de vrouwen- en mannen-onsen elke dag omgewisseld worden, zo zie je ze alle twee een keer. Ik stuur de link van de Ryokanwebsite mee voor de liefhebbers: www.iwaso.com/english Klik vooral eens op de fotogallerij!
Na de onsen wacht ons nog een ontbijt en dat zal er waarschijnlijk ook prachtig uitzien.
Sinds onze aankomst in Hiroshima aten we veel oesters op allerlei manieren. Hiroshima is daarvoor the place to be en op het eiland is het niet anders. Ze zijn zeer groot en bevatten weinig water, wat ze uitermate geschikt maakt om te grillen, stomen, paneren en frituren. Paling zie je hier ook overal op het menu en dat aten we ook👌We zijn onze derde en laatste reisweek ingestapt en trekken met de shinkansen naar Kyoto straks. Vier nachten in wat waarschijnlijk de mooiste en meest verfijnde stad van het land is.

We zijn ondertussen al 9 uren in Kyoto, maar had wat technische problemen in mijn it-center 😅

Geschreven door Annicks.traveladventures