Het is moeilijk te geloven, maar vandaag hebben we al onze laatste dag in Armenië. Morgenochtend steken we de grens over naar Georgië, maar dat is voor het volgende verhaal.
Het weer is een beetje omgeslagen, maar het zou slechts om een dipje van een dag gaan 🤞
We hadden een rit van twee uren voor de boeg, richting het noorden van het land. Om de stad Alaverdi te bereiken moesten we door de Debed rivier kloof en dat was mooi.
Het laagste deel van het op een hoog plateau gelegen Armenië vind je in de vallei rondom de Debed rivier. Die rivier was nu niet zo spectaculair, maar in de lente treedt hij soms uit zijn oevers door het smeltwater dat uit de bergen komt. Hier in de buurt zijn twee Unesco kloosters en het tweede was het Haghpat-klooster, dat volgens mijn reisgids net iets mooier is dan het eerste en dat was het Sanahin-klooster.
Het in de 10de eeuw gebouwde kleinood torent net zoals het Sanahin hoog boven de oostelijke Debed-oever uit en in de verte aan de overkant van de kloof zie je het Sanahin liggen.
En geloof het of niet, maar er werd alweer een straffe wandeling ingepland vandaag. Steven is een fervent hiker en had aangegeven aan de lokale touroperator dat er zeker wat wandelingen in het programma mochten zitten in beide landen. Ik had al op voorhand aangegeven dat ik waarschijnlijk niet altijd ging meegaan. Dat vergt veel energie van mij en zware inspanningen in warme temperaturen zijn een trigger voor mijn migraine. Hoewel ik niet graag iets mis, gun ik het die jonge snaken van harte! Ben al lang blij dat ze mij nog graag meewillen op reis ❤
Ik had gisterenavond al beslist om vandaag niet mee te stappen, nadat ik er met Arthur over gesproken had. Ik vertelde hem over mijn twijfel en hij heeft prompt met de wandelgids van vandaag gebeld om te informeren naar de moeilijkheidsgraad. En die zei dat de wandeling misschien wat korter was dan die van gisteren, maar wel iets moeilijker. En toen ik dan ook nog las dat het andere klooster aan de overkant van de kloof lag, wat betekent dat je helemaal naar beneden en dan weer naar omhoog moet, heb ik de knoop doorgehakt.
Ik was minder stram dan verwacht deze morgen en ik keek uit naar mijn rustdag 😀
Toen we terugkwamen van het eerste klooster stond de wandelgids ons al op te wachten en hij zag er nog professioneler uit dan die van gisteren. De sympathieke man probeerde mij nog te overtuigen en zei dat hij mij goed ging helpen en dat zestig enkel een nummer was 😅 Maar ik had ook totaal geen wandeloutfit aangetrokken deze ochtend, dus bleef ik bij mijn besluit.
Het eerste klooster bezochten we samen en terwijl de jongens de kloof overstaken, placeerde Arhtur mij op een terrasje aan het tweede klooster en de vriendelijke eigenares van het café stak mij op haar wifi, zodat ik ondertussen wat kon ‘werken’ bij een Armeens koffietje. De jongens hadden de router mee en je moet in de buurt van dat bakje zijn om wifi te hebben. Na mijn terugkeer van het klooster heeft ze mij een kan thee gemaakt en ze gaf me er zowaar een cognacske bij. Armenië is gekend voor zijn goede cognac en die wordt in Jerevan gemaakt. Zowel de organische kruidenthee of de cognac waren heel lekker en ik kocht van beide een beetje bij haar.
Ik heb het tweede klooster op mijn gemak alleen bezocht en ondanks het grijze weer mooie foto’s kunnen maken en in de kloostertuin het lunchpakket opgegeten dat we meekregen vanuit het hotel. Zeer verzorgd trouwens die pakketten met een drankje, fruit en een koekje erbij, naast de eigenlijke lunch. En ondertussen ook wat verder gelezen in mijn mooie Georgische roman. Ik denk dat Arthur wat socializede met de andere chauffeurs ondertussen.
Toen de jongens terugkwamen zeiden ze dat het zeer pittig was en met de regen op het eind nog moeilijker, maar wel mooi. De afdaling aan het eind was nog erger dan gisteren. De juiste beslissing dus…😅
Ik steek hun foto’s in het verslag om het blogboekje compleet te maken.
Vandaar in rechte lijn naar onze laatste slaapplaats hier. Het is een aangenaam, beetje hip hotel aan de rand van de stad en ik voelde me er onmiddellijk thuis.

De centraal gelegen provinciehoofdstad Gjoemri is na Jerevan de grootste stad van Armenië. Volgens Armeniërs heeft de bevolking hier een beter gevoel voor humor dan andere landgenoten. De stad heeft haar huidige aanzien in de 19de eeuw gekregen toen ze de belangrijkste Russische garnizoenstad van Armenië werd en een veel belangrijkere rol speelde dan Jerevan. De op dat moment nog Aleksandropol genoemde stad werd volgebouwd met typisch Russische neoclassicistische gebouwen die je nu ook nog op grote schaal aantreft (veel meer dan in de rest van Armenië)
Toen in 1988 de zware aardbeving plaatsvond werd deze stad zeer zwaar getroffen. Tienduizenden inwoners vonden de dood en het grootste gedeelte van de stad werd verwoest. Inmiddels is de stad grotendeels weer opgebouwd, maar je ziet tussendoor soms nog vernielde gebouwen staan. Ook opvallend zijn de Russische soldaten die je ziet: in Gjoemri bevindt zich een grote Russische legerbasis, die verantwoordelijk is voor de bewaking van de gesloten Armeens-Turkse grens.
Gioemri kent een leuk centrum inclusief een lange flaneerboulevard en een groot plein met fonteinen met als voornaamste bezienswaardigheid de indrukwekkende Astvatsatsin-kerk. Toen we gingen eten passeerden we voorbij de kerk en we konden nog een kijkje nemen binnen.
Maar echt bizar was dat op het grote lege plein er luide muziek uit de luidsprekers aan het gemeentehuis schalde en het was van niemand minder dan Aznavour! Enerzijds vond ik dat pakkend, maar anderzijds gaf mij dat een raar gevoel. Zo precies propaganda van een of ander regime…
Niettegenstaande het vrijdagavond is was er amper volk op straat en dat voor de tweede stad van het land 🤔 Nee, geef ons maar het bruisende Jerevan dan!
En de stad is verder nog beroemd om zijn bierbrouwerij, waar het populaire Gjoemri-bier wordt gebrouwen en waar je zelfs een rondleiding kunt krijgen. We dronken dat bier hier al regelmatig en is een lekker pintje.
We kozen opnieuw uit de Lonely Planet voor het avondmaal en dat klopt eigenlijk altijd. Een laatste lekker avondmaal in Armenië, maar ik ben zeker dat we ook in Georgië heerlijk zullen eten. Nu het zo dichtbij komt, zijn we echt benieuwd naar onze nieuwe bestemming.

Ik heb thuis een stukje voorbereid rond het Georgisch alfabet en de taal, maar niet voor Armenië. Het is een compleet andere taal met een ander alfabet en nu ik zoveel tijd had vandaag heb ik mij een beetje verdiept daarin. De blog zou te lang worden, maar wie er meer wil over weten kan in volgende link een goed en vrij kort nederlandstalig artikel lezen:
https://www.dinolingo.com/nl/armenian-alphabet/

En idd Patries, dat was ik helemaal vergeten van die kousen 🙈🙈 Misschien koop ik hier ergens goedkope sokken, want ik heb vooral van die sneaker sokjes mee en dat is te klein daarvoor. Maar het helpt idd zeer goed om kousen boven je schoenen aan te trekken tegen het uitglijden. Hier is de ondergrond wel droog in tegenstelling tot onze wandeling in het oerwoud van Thailand.

Geschreven door Annicks.traveladventures