Somber weer vandaag, maar wat een topdagje alweer! We spoorden en vaarden naar Naoshima, het kunsteiland. Dit is een bewoond eiland, waar er een bijzonder hoge concentratie moderne kunst te zien is. Er zijn verschillende musea en een groot aantal buiten-kunstwerken. De ster van het eiland is de oranje pompoen. Je kan met een pendelbusje van de ene plaats naar de andere rijden, maar dat is eerder tijdrovend met de wachttijden overal. We huurden opnieuw fietsen. Toen ik las dat er ook elektrische fietsen waren, heb ik niet getwijfeld. Na de fietswrakken van gisteren en het heuvelachtig parcours leek me dat het beste. Lieven en Echa waren ook direct overtuigd en hadden zin om dat eens uit te testen. Ik fiets thuis al enkele jaren elektrisch. Onze sportieve, maar bij momenten koppige Steven koos voor een gewone fiets en heeft toch wel een tandje bij moeten steken vandaag😉 Je kon in één van de dorpen ook een parcours wandelen langs verschillende leegstaande huizen, die ingepalmd zijn door kunstenaars. Ze vormden de lege ruimtes om tot kunstwerken, met daarin de geschiedenis verweven van de periodes waarin de huizen gebouwd en bewoond werden. We deden ook twee musea aan. En daar werden we toch wel eventjes van onze sokken geblazen. Het Chichu Art Museum, dat grotendeels onder de grond zit, was het eerst aan de beurt. Het werd ontworpen door Tadao Ando, een Japans toparchitect. Het gebouw deed me sterk denken aan het Berlijnse Joods Museum van Daniel Liebeskind. Wie mijn Normandië blog volgde, weet dat Claude Monet zot was van Japan, hoewel hij er nooit is geweest. Wel, de Japanners zijn ook zeer zot van Monet en in dit museum zijn er vijf grote werken te bewonderen. Ze hangen samen in een witte ruimte, die heel speciaal belicht is. De suppoosten hebben witte broekpakjes aan, die wonderbaarlijk matchen met het geheel. De schilderijen zelf behoren zeker niet tot het mooiste wat Monet geschilderd heeft, maar het concept was fantastisch. Voor het museum hebben ze een tuin aangelegd en lieten zich daarbij inspireren door Monet zijn schilderijen. De foto van de waterlelievijver is daar genomen. In bepaalde zalen moeten de schoenen uit en men verwacht stilte. Jammer genoeg mocht er nergens binnen gefotografeerd worden en ze keken redelijk streng toe. Ik mocht bvb mijn camera niet rond mij dragen, maar moest hem wegstoppen in mijn rugzak. Ik stuur de link van de 2 musea mee voor de liefhebbers.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/ChichuArtMuseum
http://benesse-artsite.jp/en/art/benessehouse-museum.html
De focus lag gans de dag heel erg op de beleving van de installaties en het spel met licht en duisternis. Het eiland-concept deed me heel erg denken aan Beaufort, de driejaarlijkse kunsttentoonstelling aan zee. Het grote verschil is wel dat Beaufort zo goed als gratis is en dat we hier vandaag toch vrij veel geld aan entréégelden hebben uitgegeven. Maar het was het wel waard!

Geschreven door Annicks.traveladventures