Met twee jaar vertraging vliegen we straks in de late namiddag naar Sardinië. We, dat zijn Danny, Sonia, Michel en ik. Jullie kennen hen ongetwijfeld nog van de prachtige Corsica trip van vier jaar geleden. We maken een roadtrip door het zuiden en dat is het groene hart en de vruchtbaarste streek van het eiland. De meeste georganiseerde reizen brengen de toeristen naar het noorden en hoewel het daar wat ‘jetsetterig’ en bijgevolg duurder is, zal het er ongetwijfeld zeer mooi zijn. Wij kozen echter voor het zuiden omwille van een veel goedkoper vliegticketaanbod en meer authenticiteit. Op verzoek probeer ik de trip niet al te druk te maken, wat altijd een uitdaging is voor mij😅
Ik voeg een kaartje bij met onze route(blauw) en alle logies(rood) voor de komende twee weken liggen reeds vast.
Sardinië is na Sicilië het grootste eiland in de Middelandse Zee en ligt slechts 11 km ten zuiden van Corsica. Het ligt ongeveer even ver verwijderd van het Italiaanse vasteland als van de Noord-Afrikaanse kust en Cagliari ligt zelfs dichter bij Tunis dan bij Rome en toch zou de hoofdstad het meest Italiaans zijn van alle Sardijnse steden.
Vanwege de vorm die de oude Grieken in het eiland zagen-de afdruk van een sandaal-noemden ze het Ichnoussa (voetspoor) Volgens een mythe zouden de goden nadat ze de wereld geschapen hadden, een handvol rotsblokken overgehouden hebben. Een van hen gooide die in de Middelandse Zee, waarna hij erop stapte: Sardinië. Als compensatie voor het ontstane dorre landschap haalde hij uit alle andere landen iets weg en bracht dat naar Sardinië, zodat een continent in het klein ontstond.
Sardinië zou veel te bieden hebben: lange stranden, kleine baaitjes, azuurblauwe zee, hoge bergen, uitgestrekte bossen en zelfs nog onherbergzame gebieden waar je kilometerslang doorheen kunt rijden zonder iemand tegen te komen. Behalve door het gevarieerde landschap is het eiland ook legendarisch door zijn rijke geschiedenis. Eeuwenlang is het bewoond geweest door de meest uiteenlopende bevolkingsgroepen, die elk een stuk van hun cultuur hebben nagelaten. Achtereenvolgens waren dit de mysterieuze nuraghenbouwers (hierover later meer), de Feniciërs, de Puniërs, de Romeinen, de Vandalen, de Byzantijnen, de Genuezen en de Pisanen, de Spanjaarden, de Piëmontezen en tenslotte de Italianen. Sporen van de verschillende volkeren vind je terug in de diverse bouwwerken, de taal -het Sardisch is een zelfstandige Romaanse taal, die van alle Romaanse talen nog het meest lijkt op het Latijn- en de gebruiken die samenhangen met het herdersbestaan, dat een groot deel van de bevolking nog leidt.
Met het winnen van de Nobelprijs voor Literatuur in 1926 bracht Grazia Deledda haar eiland, en vooral het leven en de gewoontes van de inwoners, in de internationale schijnwerpers. Ook in de film kreeg Sardinië de nodige aandacht, want bvb ‘A fistful of dollars’ en ‘The man with the golden gun’ werden er opgenomen.
Ruim een kwart van de Sardische bevolking woont in of rond de hoofdstad Cagliari. We huurden er een mooie, comfortabele flat met privé parkeerplaats voor vier nachten en gaan rustig de tijd nemen om de stad en onmiddellijke omgeving in ons op te nemen én het Sardinië-gevoel over ons neer te laten dwarrelen.
Ciao!

Geschreven door Annicks.traveladventures